Vikan - 29.08.1963, Blaðsíða 33

leggja, því ég er alls ekki skyggn
og hefi aldrei verið. — Það færi
því betur á, að um þessa skyggni-
gáfu skrifuðu miðlar eða aðrir
mannvinir. Út á þann hála ís
hætti ég mér ekki.
Ég vonast eftir að Gvendur
vinur minn hafi það gott þarna
í „Himnaríki" og fái að taka þar
smá „skreppitúra" sem hann svo
kallaði, eins og á meðan hann
dvaldi hjá okkur hér í holdinu.
Við gömlu vinnufélagarnir
hans óskum honum að minnsta
kosti alls góðs.
Skagaströnd, 6. ágúst 1962.
Ludvig R. Kemp.
HN APPURINN.
Framhald af bls. 25.
myrða Dolly?“
„Þú skilur þó að minnsta kosti,
að ég þurfti að gera það. Fyrst
stal hún föður mínum, og svo
eiginmanni mínum.“
„Ég hélt, að Bruce hefði verið
hennar eiginmaður."
Hún hristi höfuðið. „Það var
ekki hjónaband. Ég gat séð það
strax og ég sá þau fyrst, að þetta
var ekki hjónaband. Þau voru
aðeins tvær manneskjur, sem
bjuggu saman, en sneru sitt í
hvora áttina. Bruce langaði til
að losna. Hann sagði mér það,
strax fyrsta daginn.“
„Til hvers fórstu þangað i
þetta fyrsta sinn?“
„Pabbi bað mig um það. Hann
sagðist vera hræddur að koma
nálægt henni, en enginn gæti
haft neitt við það að athuga, þótt
ég heimsækti hana, og gæfi
henni peninga. Mig langaði að
sjá barnið hvort sem var. Ég hélt,
að ef ég sæi hann, þá myndi mér
líða — öðruvísi. Litla bróður
minn. Ég varð svo hræðilega
rugluð, þegar pabbi sagði mér
af honum.“
Hún kreppti báða hnefana, og
lyfti þeim, en ekki að mér. Hún
sagði, á milli hnefanna:
„Og þá var Bruce þarna. Ég
varð ástfangin af honum um leið
og ég sá hann. Hann elskaði mig
líka. Hann breyttist ekki fyrr en
seinna. Ilann snerist allt í einu
gegn mér eitt kvöldið. Hann
sagðist hafa gert skilmála, sem
hann ckki vildi brjóta. Svo ég
fór hoim til hans, og braut þá
fyrir hann. Ég tók þá bara í mín-
ar hendur og braut þá.“
Hún barði hnefunum saman,
eins og til þess að brjóta ein-
hvern ósýnilegan hlut.
„Eftir að ég drap hana, tók ég
peningana aftur, því ég sá hvar
hún hafði falið þá í rúmdýnu
barnsins. Ég þurfti að færa hann
til þess að ná peningunum, og
þá fór hann að gráta. Ég tók
hann upp til þess að hugga hann.
Þá greip mig óviðráðanlegur á-
setningur um að hlaupast á brott
mað hann. Ég lagði af stað með
IIÉpÍf
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á fegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös-
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
Mjög auðvelt. Klippið
spíssinn af flöskunni og
bindivökvinn er tilbúinn
til notkunar.
Með nýja Toni bindivök-
vanum leggið pér hvcrn
sérstakan lokk jafnt og
reglulega og tryggið um
leið betri og varanlegri
hárliðun.
gljáandi og auðvelt í meðfórum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
Utið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN QNAUfiSYNLEGT—ENGIN ÁGIZKUN —ENGIR ERFIÐLEIKAR
hann niður stíginn, en þá náði
óttinn tökum á mér. Myrkrið
var svo svart, að ég gat mig
varla hreyft. Samt gat ég séð
sjálfa mig. Hræðilega konu í
myrkri með lítið barn. Ég var
hrædd um að gera honum mein.“
„Að þú mundir gera honum
mein?“
Haka hennar seig niður á
bringu. ,,Já, ég setti hann inn í
einhvern bíl, þar sem hann
rnyndi finnast. Ég er fegin að ég
skyldi ákveða, að láta hann vera.
Það er þó að minnsta kosti allt
í lagi með hann.“ Það lá spurning
í þessum síðustu orðum.
„Það fer vel um hann. Amma
hans sér um hann. Ég sá hann
um daginn í Citrus Junction.“
„Það munaði litlu, að ég sæi
hann líka,“ sagði hún, „nóttina,
sem ég drap Ralph Simpson. Það
er skrítið hvernig þessir hlutir
elta mann uppi. Ég hélt mig vera
hinum megin við hljóðmúrinn,
en ég heyrði hann gráta þessa
nótt í svefnherbergi Elisabeth
Stone. Mig langaði til þess að
banka á hurðina og fá að sjá
hann. Ég var búin að lyfta hend-
inni til þess að berja, en þá sá
ég mig aftur, hræðilega konu,
keyrandi um í myrkrinu með
dauðan mann í skottinu á bíln-
um mínum.“
„Áttu við Ralph Simpson?“
„Já, hann kom heim þetta
kvöld til þess að tala við pabba.
Ég kannaðist við frakkann, sem
hann var með, og stöðvaði hann.
Hann féllst á að koma með mér
til strandbústaðarins, og ræða
málið. Ég stakk hann með ís-
teininum, sem frú Stone gaf
pabba.“ Krepptur hnefinn barð-
ist við brjóst hennar. „Ég ætlaði
að henda honum í sjóinn, en
hætti við það. Ég henti frakkan-
um í sjóinn, en ók svo til Citrus
Junction.“
„Af hverju valdirðu baklóð
Isobel til þess að grafa hann?
Varstu að reyna að koma sökinni
á hana?“
„Kannski var ég að því. Mér
er ekki alltaf ljóst af hverju ég
geri ýmsa hluti, einkum á nótt-
unni. Ég bara fæ innblástur til að
gera þá, og geri þá.“
VIKAN 35. tbl. —