Vikan - 12.09.1963, Blaðsíða 6

ÞEGAR komið er austur yfir Eldhraunið og upp á Síðuna, er fljótlega afleggjari á vinstri hönd.
Vegvísir stendur við veginn og veit inn eftir þessum afleggjara; á honum stendur Holtsvegur. Við
beygðum upp afleggjarann og ókum eftir honum, þar til við komum að brú yfir Skaftá, en handan við
hana var brött breltka, nokkuð há. Regnvatnið sprændi niður eftir brekkunni og síaðist í gegn um laus-
an ofaníburðinn, og litli Citroenbíllinn, sem hvarvetna vakti furðu, þar sem við fórum um sveitir, var of
léttur til þess að klóra sig upp þessa lausamöl.
Það var ekki um annað að ræða en að ganga, ef við vildum komast lengra.
Ég gekk frá bílnum og Birgir hengdi á sig ljósmyndunartækin, síðan gengum við af stað. Það'rigndi
ekkert afskaplega þessa stundina, bara rétt eins og maður á að venjast í Reykjavík. Þegar við komum
upp á brekkubrúnina, höfðum við reisulegan bæ á hægri hönd, þarna langt uppi í fjalli; honum var
tildrað þarna utan í brattann, sem ekki hætti fyrr en niðri í Skaftá. Þessi bær heitir Hnúkubakkar. í
fjarska fram undan grillti í annan bæ, það var líklega Holt það, sem afleggjarinn var kenndur við.
Eftir svo sem tíu mínútna göngu komum við að enn nýjum afleggjara. Þar var hlið á girðingu, og ullar-
bingur við hliðið. Þessi vegur lá heim að lágreistum byggingum; það sást reyndar ekki mikið annað
en tvö glampandi bárujárnsþök upp úr jörðinni, og svolítill gaflspíss með gluggaboru, þeim megin sem
vissi að veginum.
Við gengum heim. Þar var þrifalegt úti fyrir, minna rusl en oft gerist á bæjum. Rauð og hvít
Viðtal
Siguröur Hreiðar
Myndír
Birgir Thomsen
Vestast á Síðunni
er bær,
sem heitir Heiði.
Þar búa systur tvær,
sem aldrei hafa
annars staðar dvalið.
YIKAN hefur
heimsótt þessar systur,
sem hafa frá mörgu
að segja og margt
að sýna.
Þær vinna ullina
sína að öllu leyti
sjálfar, hafa álagablett
í landi sínu og hafa
sjálfar orðið fyrir
ýmsum fyrirburðum.
g — VIKAN 37. tbl.