Vikan - 12.09.1963, Blaðsíða 35

KÓLUMBUS
Framhald af bls. 21.
svartur á brún og brá, af sjó-
mönnum og farmönnum kominn
í marga ættliðu. Eftir að hann
hafði árum saman stundað fiski-
veiðar á öllum heimsins höfum,
var hann seztur í helgan stein
til að njóta heimilissælunnar
með eiginkonu sinni, en stóðst
ekki mátið þegar hann heyrði
sagt af Nínuleiðangrinum. Þá
var það Nicolás Bedoya Castillo,
gráhærður sægarpur, 69 ára, með
dökkbrúnt andlit og hörundið
garfað af seltu og sól eins og
kordóvanleður. Hann þjáðist
nokkuð af gigt, en hafði aflað
sér fátíðrar reynslu og kunnáttu
sem sjóliði á spænska flotanum
fulla mannsævi.
Ekki voru þeir allir hinir jafn-
reyndir og útfarnir sjómenn, sem
ráðnir voru til fararinnar, en all-
ir gæddir þeim brennandi áhuga,
sem reyndist jafna upp það, sem
skorti á þjálfunina. Meðal þeirra
var Antonio Aguirre Oronoz, 42
ára, harmonikkuleikari og fiski-
maður, vanur matsveinn, at-
vinnuhnefaleikari á yngri árum
og sterkur eins og naut. Loks
voru tveir af skipasmiðunum,
sem unnið höfðu að smíði „Nínu
II“, og hafði hvorugur þeirra ver-
ið til sjós áður.
Þann 28. júlí rann loks upp sá
stóri dagur. Múgur manns hafði
safnast saman á hafnarbakkan-
um til að vera vitni að því þegar
við leystum landfestar og héld-
um út á voginn til að reyna ár-
arnar. Það var hátíðleg stund.
Árarnar voru ekki lengri en það,
að blöðin náðu með naumindum
ofan í sjóinn. Enginn okkar var
vanur róðri svo að hann kynni
áralagið. Upphófst þar með hin
furðulegasta höggorrusta, því að
árarnar skullu saman í sífellu,
en aðfallið gerði sitt til að hefta
för okkar og bera okkur á
grynningarnar. Þegar við höfð-
um stritað þannig við árarnar
í nokkrar klukkustundir og feng-
ið stærðar blöðrur í lófana af
hlummtökunum, hafði okkur
ekki tekizt að róa „Nínu 11“
nema tæplega fimm hundruð
metra út á voginn, og fagnaði
mannfjöldinn okkur með hlátra-
sköllum þegar við héldum aftur
inn á lægið. „Og þessum kugg,
sem við komum ekki einu sinni
úr höfn, ætlum við að sigla yfir
Atlantshaf", varð José að orði.
ERFITT AÐ HALDA
STEFNUNNI.
Hversu fráleitt, sem það kunni
að virðast, var það einmitt þetta,
sem við vorum staðráðnir í að
gera. Þegar byr rann á, þrem
dögum seinna, drógum við segl,
albúnir að reyna okkar fallega
fley í átökum við sjálft Atlants-
hafið. Það munaði minnstu að
þeirri siglingu lyki nokkurnveg-
Nýtt Toni
með tilbúnum bindivökva liðar hárið á íegurstan hátt
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar i
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös-
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega
hðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðforum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæstí
þremur styrkleikum:- Super (Sterkt) ef liðaáhárið mikið,Regular
(Meðal sterkt) ef Hða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
Utið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, tll að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
VATN ÓNAUÐSYNLEGT—ENGIN ÁGIZKUN —ENGIR ERFIGLEIKAR
Mjög auðvelt. Klippið
spíssinn af flöskunni og
bindivökvinn er tilbúinn
til notkunar.
Með nýja Toni bindivök-
vanum leggið pér hvem
sérstakan lokk jafnt og
reglulega og tryggið um
leið betri og varanlegri
hárliðun.
inn jafnsnemma og hún hófst. Þó
að við höguðum seglum sam-
kvæmt allri okkar sjómanns-
kunnáttu lét „Nína 11“ ekki að
stjórn. Það reyndist ekki nokk-
ur leið að sigla henni lengra en
20 fet í beina línu, og þegar við
komum út fyrir fjarðarmynnið
var okkur nærri rekið upp í
kletta. „Undir árar!“ öskraði
Carlos. Við reyndum öðru sinni
að teygja árablöðin ofan í sjóinn
og það tók okkur fulla klukku-
stund að komast framhjá klett-
unum.
Þó að skipasmiðirnir væru
báðir hinir hraustustu menn í
landi, voru þeir að sálast úr sjó-
veiki, og annar þeirra varð meira
að segja svo miður sín, að hann
datt ofan í lest og rifbrotnaði.
Skyldi Kólumbus hafa átt í
slíkum erfiðleikum? Ef til vill.
Við héldum í höfn nálægt Guet-
eria og ákváðum hvað gera
skyldi. Það kom á daginn að
færa varð aftursigluna og breikka
stýrið. Loks þurftum við að ráða
tvo háseta í stað skipasmiðanna,
sem bókstaflega hurfu um leið og
þeir komu í land. Þann 12. ágúst
létum við enn í haf. Áhrif end-
urbótanna, sem gerðar höfðu
verið á skipinu, gengu krafta-
verki næst. „Nína 11“ hvikaði
ekki frá stefnu, þó öll segl væru
uppi. Það kvöld vorum við stolt-
ustu menn á Spáni.
Enn var þó nauðsynlegum
undirbúningi ekki fyllilega lok-
ið. Þegar til Guetaria kom, réð-
um við hásetana tvo, sem okkur
vantaði. Annar þeirra var Frans-
maður, fríður sýnum, 29 ára að
aldri, fyrrverandi liðsforingi —
og fær dýralæknir, en það reynd-
ist koma okkur í góðar þarfir.
Hinn, sem Carlo réði var ka-
þólskur prestur frá Pomplóna,
séra Antonio Sagaseta, 46 ára. Að
vísu hafði Kólumbus ekki neinn
prest um borð, en þessu æruverð-
ugi faðir hafði bæði verið for-
ingi í stórskotaliðinu og lagt
stund á verkfræði. Loks hafði
hann með sér um borð aldraðan
kött, sem ég kallaði „Chirce".
Kom það brátt í ljós að kisa
hafði ekki neitt oftraust á far-
kostinum, og má vera að hún
hafi borið meira skynbragð á
skip en aðrir af áhöfninni. Hún
stökk að minnsta kosti fyrir borð
VIKAN 37. tbl. — 25