Vikan - 14.01.1965, Síða 10

Rúncir Júlíusson (bossagitar)
Það var einhverntíma um
miðjan ógúst í fyrra, að nokkrir
strókar suður í Keflavík tóku upp
ó því að fara að spila saman
ó gftara og syngja. Þeir komu
saman ó heimilum sfnum, stilltu
saman hljóðfærin og hömuðust
eins og þeir ættu lífið að leysa,
— og suníju auðvitað með
[ fyrstunni var þetta gert að-
eins þeim sjólfum til gamans,
en þegar á leið, fór hóvaðinn
að heyrast út á götu. Maður veit
hvernfg það er í bæjum þar
sem allir þekkja alla, að frétt-
ir spyrjast ótrúlega fljótt milli
kokkhúsa. Frú Sigríður hittir frú
Erlingur Björnsson (gítar)
Guðrúnu úti í mjólkurbúð og
segir: „Eg held bara svei mér
þó, að strókurinn hennar Onnu
f Skóhúsinu sé að missa glór-
una. Hann safnar í kringum sig
allskonar strákum með gítara
og svoleiðis og svo lemja þeir
þetta fram eftir allri nóttu og
gala eins og þeir geta. Ég svaf
ekki dúr f alla nótt fyrir hávaða,
— og þó er ég hinum megin við
túnið."
„Hann ætlar að verða músík-
ant, strákurinn."
„Skárri er það nú músikant-
inn. Það veit ég að hann lem-
ur úr mér hljóðhimnuna áður
Gunnar Þórðarson (gítarsóló)
en langt um líður. Maður getur
varla talað í símann fyrir þess-
um ósköpum."
En strákarnir kæra sig kollótta
og halda áfram að æfa, því
þeir hafa gaman að þessu. Og
svo einn góðan veðurdag er
bankað að dyrum og Dóri í dans-
húsinu kemur blaðskellandi inn
og heimtar að strákarnir spili
fyrir sig á næsta balli, því hljóm-
sveitin að sunnan hefur alveg
brugðizt, og allt í volli ef þeir
bjarga honum ekki með spilerí
á laugardaginn kemur.
Þeir brosa vandræðalega og
segjast ekki geta það — þeir
Hljómakollar: Rúnar, Engilbert, Gunnar og Erlingur.
HLJÓMAR
á hraörl ferö
Við íslendingar erum, sem betur fer, nútíðar-
menn, og fylgjumst vel með öllu því, sem
gerist f nógrannalöndunum — og ekki síður í
músíkmólum en öðru. Við eigum okkar bftil-
hljómsveitir, rétt eins og Bretar, og unglingarnir
fó æði hér, rétt eins og annars staðar.
Ein þekktasta bftilhljómsveitin hér á landi nú,
er úr Keflavík og nefnist Hljómar. Þeir komu
fyrir nokkru sfðan f heimsókn til okkar ó VIK-
UNNI, og leyfðum við okkur að gægjast aðeins
á bak við gítarana . . .
JQ VIKAN 2. tbl.