Vikan - 14.01.1965, Blaðsíða 46

Fimmta heftið komið með öll-
um nýjustu textunum. Sendið kr.
25,00 og þið fáið hoftið sent
um hæl burðargjaldsfrítt.
NÝIR DANSLAGATEXTAR
Box 1208, Reykjavík.
úrsmiður
Laugavegi 10
Sími 10897.
hljóp frá, mun að vísu lifa, en
hún getur ekki gengiS framar.“
Jimmy dró andann djúpt.
„Gæti ökumaðurinn hafa verið
kona?“
LögreglumaSurinn horfSi á
fölt andlit drengsins og datt i
hug, hvort liann væri kannski
aS verSa veikur. „ÞaS gæti hafa
veriS kona,“ sagSi hann hægt.
„ViS höfum elcki annaS aS stySj-
ast viS en lýsingu á bílnum.“
Jimy leit upp til pabba síns
bænaraugum, en hvaSa hjálp
var hægt aS veita? ÞaS var aS-
eins um þaS aS ræSa, aS tala
hreint út. Pabbi hans lagSi hönd-
ina á öxl hans.
„Ég veit þetta ekki, auSvitaS,“
sagSi Jimmy. „Ég er auSvitaS
ekki aS bera þetta upp á neinn,
skiljiS þér? En ég verS aS segja
ySur hvaS kom fyrir. Eftir aS ég
ók framhjá slysinu á Lake Boule-
vard, fór ég út á Dutch Hill Road
— þaS er leiSin heim. ÞaS var
kona á veginum, sem ók sér-
staklega hægt. Ég fór framhjá
henni, en þegar ég var kominn
framúr, jók hún ferSina og ók
á minn bil.“
LögreglumaSurinn leit á
Jimmy. „Ók hún á þinn bil? Eft-
ir aS þú fórst framúr henni?“
„ViS höfum vitni aS því,“
sagSi pabbi hans.
„Alt í lagi. Haltu áfram, dreng- ^
ur minn.“
„Konan, Mrs. Murphy, hafSi
veriS niSri í borginni aS kaupa
sér hatt — maSurinn hennar
sagSi mér þaS. Hún hefur fariS
um Lake Boulevard á hemleiS,
þaS gera allir, sem búa í ná-
grenni viS okkur. ÞaS styttir
leiSina um fimmtán mínútur.
Hún hefur þess vegna fariS þar
um, sem konan slasaSist. Hún
hlýtur aS hafa ekiS hægt, eins
og hún væri að hugsa ráS sitt,
fyrst ég fór fram lijá henni á
þessum staS.“ Svipur Jimmy
bar vott um vanliSan. „Hvers
vegna ekur einhver viljandi á
annan bíl?“
„ÞaS jtætti mér fróSlegt aS
vita,“ sagSi lögreglumaSurinn.
„Til þess aS leyna einhverju,
eins og til dæmis beygluSu
bretti?“
„ESa brotnum framljósum,“
sagSi lögreglumaSurinn ísmeygi-
lega, „eSa dæld í framhlif.
Vcgna þess, aS sérhver bill, sem
komið hefSi á verkstæSi meS
þannig skemmdir, hefSi veriS
tilkynntur á lögreglustöSina og
viS hefSum rannsakaS máliS.
Bíll Mrs. Murphy var ekki tekinn
til greina, því aS álitiS var aS
skemmdirnar væru af þínum
völdum. Þú ættir aS segja mér
nafn vitnisins, sonur sæll.“
SiSdegis næsta dag kom Sam
Riggio heim til Franklins fólks-
ins. Hann hefSi ekki þurft þess.
En hann var líka maSur meS
ábyrgSartilfinningu. Hann hafSi
Mark Bradford meS sér. Brad-
ford var maSurinn, sem var svo
illa viS unglinga sem ökumenn,
aS þaS nálgaSist hatur á stund-
um. Riggio var brosandi, þegar
pabbi Jimmy opnaSi hurSina.
„Okkur langar til aS tala viS
Jimmy.“
Pabbi lians vísaSi þeim inn i
dagstofuna. Jimy var aS spila
viS Cricket. Hann staulaSist
vandræSalega á fætur viS komu
lögregluþjónanna, og kringlu-
leitt andlit hans bar áhyggju-
svip.
Cricket sagSi: „Ó, guS hjálpi
mér!“ og þaut um í herberginu,
tindi upp blöS og lagaSi púSa.
„ViS komum til aS biSjast
afsökunar,“ sagSi Riggio viS
Jimmy. „ViS kölluSum þig aS
vísu ekki lygara, en viS vildum
ekki trúa þér, og þaS er næstum
þaS sama.“
Bradford gek nú til Jimmy.
„ViS ættum þaS skiliS, aS þú
tættir okkur duglega í sundur,“
sagSi hann, „en ég verS aS segja,
aS þaS er ekki mikiS eftir af
okkur. VarSstjórinn náSi nefni-
lega í okkur fyrst. ViS komumst
aS rangri niSurstöSu og létum
ökuníSing sleppa. VarSstjórinn
er ekki sérlega hrifinn af svo-
leiSis frammistöSu. ViS megum
þakka fyrir aS sleppa lifandi."
Jimmy spurSi: „Var.. . . þaS
Mrs. Murphy?"
Riggio kinkaSi kolli. „Þegar
viS höfSum haft tal af vitninu
þinu, gekk þetta allt eins og í
SÖgu. ViS fórum frá honum til
Murphy og spurSum hann fyrir
hvaS hann hefSi borgaS þessa
fimmtíu dollara. SíSan fórum
viS til Mrs. Murphy og spurSum
hana hvers vegna hún hefSi ekiS
á þig meS vilja, þar sem þaS
væri sannaS, aS þannig hefSi
þaS veriS. Hún er ekki forhert-
ur glæpamaSur, sem fram-
kvæmdi þrauthugsaSa ráSagerS.
Hún er hrædd kona, sem bar
þunga sektartilfinningu. Þá
hyrSi varS hún fegin aS losna
viS. Hún játaSi allt fyrir okk-
ur.“
Pahbi lians var hugsandi á
svipinn. „Vissi Murphy, þegar
hann horgaSi flækingnum, aS
konan hans liafSi valdiS slys-
inu og hlaupiS frá öllu saman?“
„Nei,“ sagSi Riggio. „Flæking-
urinn vissi þaS heldur ekki.
Þegar hann birtist viS dyrnar
hjá Murphy og hauSst til aS
jjegja fyrir fimmtíu dollara, tók
Murphy því fegins hendi. Þetta
var engin upphæS fyrir hann
og þurfti hvergi aS koma fram.
En þaS losaSi konu hans viS
sökina af aS hafa valdiS árekstr-
inum.“
„ÞaS opnaSi líka leiSina aS
skaSabótakröfum," sagSi pabbi
hans, „kröfum á hendur Jimmy,
tryggingarfélaginu hans og mér
sjálfum. ÞaS voru kröfur, sem
hægt var aS spenna hátt — ef
til vill fimmtíu eSa hundrað
þúsund — og þetta allt fékk
hann fyrir fimmtiu dollara."
„ViS nánari athugun ekki svo
hagkvæm viSskipti,“ sagði
Riggio brosandi. Hann sá brátt,
aS konan hans hlaut aS hafa gert
þetta af ásettu ráði. Hann spurði
hana um ástæðuna og hún sagði
honum sannleikann, og þá sá
hann aS hann hafði flækt sér
í meira en hann kærði sig um.
HvaS átti hann aS gera í sam-
bandi viS flækinginn? Ekki gat
hann fært honum peninga og
farseðil í annaS ríki. Róninn
mundi vilja vita hvaS byggi und-
ir —en fyrir þetta hafði hann
elcki fengið nema fimmtiu doll-
ara. Það mundi varla fara hjá
því, að hann kúgaði peninga
út úr Murphy ævilangt.“
„En þótt hann hefði ekkert
gert í þessu,“ sagði pabbi hans,
„var þaS mjög ólíklegt, að nú-»
unginn setti þessi tvö slys hvort
í samband viS annað. Ekki gerði
lögreglan þaS og maður skyldi
þó ætla, aS heilinn i þeim starf-
aði allsæmilega.“
„Hann varS aS velja þarna
á milli,“ sagði Riggio. Hann valdi
röngu leiðina. Hann kallar það
óheppni, en ég álít að þaS séu
svikara makleg málagjöld.“
Cricket sagði: „Hann hefði
getaS fariS til lögreglunnar og
játaS, aS konan hans væri sek
um áreksturinn á Lake Boule-
vard.“
„Svo glæpsamleg hegðun og
gróft lögbrot hefði getað svipt
hann öllum viðskiptum og gert
hann gjaldþrota," sagði pabbi
hans. „ÞaS væri ólíkt Murphy
aS hætta á þaS!“
Þegar lögregluþjónarnir voru
farnir, tók pabbi hans um herS-
ar Jimmy og brosti stoltur til
Cricket. „Þetta er sonur minn,“
sagði hann. „Hugrekki hans og
skynsemi björguðu mér frá þvi
aS tapa öllum eigum mínum.“
Cricket þekkti son sinn vel og
vissi hvers vegna enga gleði var
að sjá i svip lians, hvers vegna
hann reyndi aS losa sig frá föð-
ur sinum.
„Mrs. Murphy batnar, góSi
minn,“ sagði hún. „Ég hef tal-
aS viS lækninn. Þetta var ekki
eins slæmt og þaS leit út í byrj-
un. Það er hugsanlegt, aS hún
fái ekki einu sinni nein ör aS
ráði. Ilún verður falleg aftur.“
Jimmy sneri sér aS lienni,
vantrúaður á svip. „Mamma,
meinarðu þetta?“
„Þetta er dagsatt.“
„ÞaS er. . . . þaS er dásam- »
legt.“ Nú ljómaði andlit Jimmy.
„Ef þiS hefðuS séð hana eins
og ég — ég hélt. ... ég þorði
ekki að hugsa um þaS! Þetta er
stórkostlegt!“ Hann tók sHyndi-
lega báSum höndum um andlit
móður sinnar og kyssti hana.
„Þú ert nú sú albezta! sagði hann
og hljóp út.
Pabbi hans starði á eftir hon-
um. „Eftir það sem hún gerði
40 VIKAN 2. tbl.