Vikan - 14.01.1965, Blaðsíða 33

fax hafði spáð, um mannínn, sem
átti að hringja dyrabjöllnnni
klukkan hálf átta. Stóð heima,
það var ungur maður sem stóð
á tröppunum, og það passaði líka,
að hann kannnaðist við hann,
hafði oft séð hann á jámbraut-
arstöðinni.
— Býr herra pmith hér?
Læknirinn varð allt í einu grip-
inn hræðilegri máttleysiskennd.
— Nei, stundi hann hásum
rómi, — hann býr ekki hér.
•*— Þá bið ég yður að afsaka.
Mér var sagt að hann byggi í
stóra húsinu til hægri, og ég
hélt...
Þá áttaði læknirinn sig, og
mannaði sig upp. — Ef þér viljið
koma aðeins inn, þá getum við
gáð í símaskrána.
Það reyndist rétt, að Smith-
fjölskyldan bjó vinstra megin í
götunni, en ekki hægra megin.
Valentin læknir var nú ekki á
því að láta gabba sig. — Það
hlýtur að hafa verið Gloria, sem
hefir komið þessu öllu af stað,
en bíðið bara, þetta skal hún fá
borgað, og það með rentum.
Ungi maðurinn starði kjána-
lega á hann, en hann hélt áfram
og hló við.
— Þér hafið auðvitað ekki
hugmynd um hvað ég er að fara,
þér eruð ágætur leikari, það verð
ég að segja.
Ungi maðruinn féll alls ekki
út úr hlutverkinu, og læknirinn
brosti með sjálfum sér, þegar
hann lokaði hurðinhi á eftir hon-
um. Hann hugleiddi hvar Gloria
hefði nú náð í þennan pilt, því
að það hlaut hún að hafa gert,
þetta hlaut að vera gabb. En
hann ákvað að komast að þvi
rétta í málinu, í eitt skipti fyrir
öll, og flýtti sér út á götuna.
Hann læddist upp að limgirð-
ingunni, fyrir framan húsið, um
leið og ungi maðurinn gekk upp
tröppurnar og hringdi dyrabjöll-
unni. Úr felustað sínum sá hann
dyrnar opnast, og heyrði unga
manninn segja: — Herra Smith?
— Já,
•—• Ég heiti Stanley Gordon, ég
bið yður að afsaka hvað ég kem
seint, en ég fór í vitlaust hús ...
Valentin læknir sneri aftur að
ísskápnum og samlokunni sinni,
— en einhvernveginn hafði hann
enga matarlyst. Þegar skellur-
inn kom frá dagstofunni, hoppaði
hann upp af stólnum, þrátt fyrir
það, að hann hafði setið og beðið
eftir honum. Þessir spádómar
hennar frú Fairfax höfðu greini-
lega mjög slæm áhrif á taugar
hans.
Það var málverkið af afa hans,
sem hafði dottið af veggnum, —
án þess að skemmast. Og svo
leit hann á klukkuna. — Jú, stóð
heima, upp á mínútu.
Á leiðinni heim varð hann ró-
legri. Golan frá opnum bílglugg-
anum kældi enni hans, og Gloria
masaði fram og aftur, um fötin,
sem hún hafði keypt, hvað Muriel
hafði sagt. — Alít var þetta svo
heimilislegt og eðlilegt, og róaði
spenntar taugar hans.
Þegar þau komu heim fór hún
fram í eldhús, og setti yfir vatn
í teið. En hún kom æðandi inn
aftur, næstum því strax. — Það
er einhver niðri í kjallaranum,
sagði hún, og stóð á öndinni. —
Ég heyrði þrusk þaðan ...
— Vitleysa, sagði læknirinn og
horfði reiðilega á konu sína, en
um leið bergmáluðu orð frú Fair-
fax í höfði hans: „Seinna um
kvöldið finnið þér lík í kjallar-
anum ...“ Gloria starði undrandi
á hann, og á þessu augnabliki
fannst honum næstum að hann
hataði hana, en ennþá meira hat-
aði hann sína eígín hræðslu.
Hann reyndi af alefli að yfir-
vinna hana, reyndi að fullvissa
sjálfan sig um það, að það væri
hlægilegt að vera' hræddur, þótt
einhver vitlaus kerling þættist
hafa sjötta skilningarvitið. Allt
sem skeð hafði, hlaut að vera
hrein tilviljun.
Hann læddist hægt niður kjall-
arastigann, stappaði stálinu í
sjálfan sig, um að taka því nú
hetjulega, þótt þessi ógeðslega
sjón biði hans þarna niðri. -—■
Nei, hvað var hann annars að
hugsa, það gat ekki verið neitt.
En líkið lá þarna, í blóðpolli á
gólfinu. — Það var rotta, og kött-
ur nábúans skauzt út um opinn
kjallaragluggann ...
Valentin íæknir stóð við bofð-
stokkinn og horfði á þegar
„Elisia" skreið hægt frá bryggj-
unni. Eftir stundarkorn yrði
hann kominn langt út á sjó. Hin
langþráða skemmtiferð var fram-
undan, hressandi sjávarloft, og
viðkoma í framandi löndum. —
Ofþreyta, hafði Schiller læknir,
starfsbróðir hans sagt. — Smá
taugaáfall. Og vissulega var það
líka þreytandi til lengdar, að
vera stöðugt að fást við allskon-
ar sálarflækjur. En nú var það
versta búið, og hann átti frí frá
störfum í hálft ár, að fríinu loknu
yrði hann nýr og betri maður.
Gloria ætlaði að búa hjá mömmu
sinni á meðan, því að Schillér
læknir hafði ráðlagt honum að
UPPÞVOTTAVÉL
Á SÉRHVER GÓÐ HÚSMOÐIR SKILIÐ AÐ EIGA.
SÖLUUMBOÐ: DRÁTTARVÉLAR H.F. OG
KAUPFÉLÖGIN