Vikan - 23.09.1965, Side 4

I
/.
/■
I
FramhaBds-
sagan
eSfir
Sergeanne
Golon
11. hluti
Ástkonan hristi höfuðið. Tárin læddust undan lokuðum augnalok-
um hennar og niður yfir gagnaugun. Hún, sem hafði alltaf hulið
þunga sinn, þrátt fyrir óbærilegar þjáningar, hún, sem hafði horft á,
að börn hennar væru rifin frá henni þegar í fæðingu, hún, sem hafði
aldrei látið eftir sér að syrgja synina þrjá, sem hún hafði misst, hafði
jafnvel lagt það á sig að mæta brosandi á dansleikjum, til að engan
skyldi renna grun i sorg hennar, hún, sem hafði alltaf gert sitt bezta
til að lyfta á hærra stig hneykslanlegri stöðu sinni, hafði allt i einu
verið yfirlýst dótturmóðir konungsins, án þess að slík tilkynning væri
borin undir hana áður. Og var ekki orðrómur um það að de Vardes
markgreifi hefði verið kallaður heim úr útlegð til þess að giftast henni?
Öll huggunar og hughreystingarorð Angelique voru innantóm. Þau
komu of seint. Angelique sagði ekki fleira, en sat aðeins og hélt í
hönd konunnar þar tii hún var sofnuð.
Þegar Angeiique var aftur á leið til húss drottningarinnar, flaug
henni i hug, hvar drottningin beið eftir konunginum eins og la Valliére,
hrelld þúsund grunsemdum, sá hann fyrir sér í örmum la Valliére,
sem allan þann tíma beið í kuldanum fyrir utan hús hennar. Til hvers
væri að segja henni nafn hins rétta keppinautar hennar? Það myndi
aðeins bæta einum dropa af galli i eiturbollann, sem þegar var orð-
inn fullur. Madame de Montespan gat sofið örugg i heyinu sinu. Hún
vissi — hún hafði alltaf vitað — að Madame du Plessis myndi ekki
segja frá .
Charleroi, Armentiéres, Saint-Vinoux, Douai, Ouderarde, La Scarpe
virkið, Courtrai — allir þessir staðir féllu eins og spilaborgir.
Á hverjum stað var tekið með mikilli viðhöfn á móti konungi og
drottningu Frakka, og ráðamenn staðarins héldu þeim langar ræður,
1 VIKAN 38. tbl.