Vikan - 12.01.1967, Page 21

hefur setið að völdum, hefur hann sýnt festu,
sem gömlum stjórnmálarefum kom algerlega á
óvart. Eins og er virðist allt með kyrrum kjörum
í Grikklandi og Konstantin hefur tekizt að halda
frið við kommúnistaríkin sem liggja að landa-
mærum Grikklands.
Konungurinn er sjálfur stefnufastur og gerir mik-
ið til að fá grískt æskufólk til að vinna að hug-
sjónum sínum.
- Ég kenni í brjósti um stefnulausa unglinga,
segir hann, - því að þeir hafa ekkert ákveðið
takmark til að beina andlegri og líkamlegri orku
sinni að.
Þegar Konstantin, einkasonur
Páls Grikkjakonungs og Friðriku
drottningar tók við völdum, eftir
að faðir hans hafði látizt skyndi-
lega, vantaði hann þrjá mán-
uði upp á tuttugasta og fjórða
árið. En í næstum því tuttugu
ár hafði hann verið búinn undir
það hlutverk að verða Konstant-
in konungur. Árið 1946, þegar
tími var kominn til þess að
senda hinn unga konungsson í
skóla, stofnaði faðir hans einka-
skóla, í húsi sem hann átti í
Psychico, sem er ein af útborg-
um Aþenu. Konstantin var í bekk
með níu öðrum drengjum; þar
á meðal voru synir skipaeig-
anda, bakara og betlara. Eftir
fyrirskipun konungsins var hann
kallaður Ypsilotatos í skólanum;
það er grískt orð og þýðir „kon-
ungleg tign.“
„Ypsilotatos“ var í þessum
skóla í þrjú ár, þá var hann
fluttur í annan skóla, Anavryta,
sem rekinn var á spartanskan
hátt, á svipuðmn grundvelli og
Gordonstoun í Englandi, þar sem
brezki ríkiserfinginn stundar
nám. í bóklegum fræðum var
Konstantin aðeins í meðallagi,
en hann var hátt skrifaður vegna
persónuleika síns og allrar hegð-
unar, var fljótur að læra ensku
og þýzku og hafði mikinn áhuga
á músík og allskonar íþróttum.
Þegar hann var 16 ára byrjaði
þjálfun hans innan hersins, und-
ir leiðsögn ungs liðsforingja,
Michaels Arnaboutis, sem nú er
einkaritari hans. Arnaboutis
minnist þess að „Hans Konung-
lega Tign, óbreyttur Konstantin
hafi verið mjög hraustur og dug-
legur ungur maður, sofið í svefn-
skálum með öðrum óbreyttum
hermönnum, unnið sömu skyldu-
störf, meðal annars hreinsað sal-
ernin. Tveim árum síðar, þegar
hann var orðinn liðsforingi, var
hert á skyldustörfum hans, eftir
skipun Páls konungs.“ — Við lét-
um hann skríða, ganga og hlaupa
oft í 18 klukkutíma í einu. Hann
var sendur fram og aftur, eftir
erfiðum fjallavegum og yfirleitt
var honum þrælað áfram, jafn-
meira en öðrum óbreyttum her-
mönnum. Ef hann væri ekki kon-
ungur, væri hann eflaust dugleg-
ur liðsforingi enn þann dag í
dag.“ segir Arnaboutis.
Árið 1959 innritaðist Konstant-
in í lagadeild háskólans í
Aþenu, og tók auk þess þátt í
námskeiðum í stjórnlagarétti,
hagfræði og kjarnorkufræði, sér-
stakan áhuga hafði hann á sam-
göngumálum í Grikklandi.
Menntun hans var mjög alhliða,
ekki eingöngu sniðin eftir stöðu
hans. „Við ólum ekki son okkar
upp til að verða konungur á
einhvern sérstakan hátt“, segir
móðir hans, Friðrika drottning,
„vegna þess að við álitum að
hann ætti að öðlast þekkingu og
þroska á eðlilegan hátt. Allur
hinn svokallaði „undirbúningur“
fór fram við venjuleg skilyrði.
Við höfðum aldrei neina hirð um
okkur í daglegu lífi, hvorki við
máltíðir eða aðrar daglegar at-
hafnir, og Tino vandist því að
heyra okkur foreldj-ana ræða
saman um það sem efst var á
baugi, hverju sinni. En það var
eitt grundvallaratriði, sem við
lögðum mikið upp úr, og það var
að hann fengi ríka ábyrgðartil-
finningu, bæði gagnvart öðrum
og fyrir sínum eigin gjörðum.
Það sem veitti mér mesta ánægju,
var það hve sambandið var inni-
legt á milli feðganna, þeir voru
eins og einn maður. Þegar Tino
tók við konungdómi, var hann
með sorg í hjarta, hann missti
ekki eingöngu föður sinn, heldur
líka bezta vin sinn. En konungur
verður að leyna sorg sinni.“
Konstantin hugsar með sökn-
uði til þeirra stunda, þegar hann
fékk að sitja inni á ráðuneytis-
fundum með föður sínum.
„Faðir minn áleit að það væri
gott fyrir mig að hlusta á um-
ræður, sem hann hafði við ráðu-
neyti sitt og ríkisstarfsmenn um
landsins gagn og nauðsynjar“,
segir hann. „Frá því að ég var
2. tbi. VIKAN 21