Vikan - 12.01.1967, Blaðsíða 28

—.*r*r'*.T’y T
4.•.=.'„ v j* ,. <>
r ”;;: ■.... 5«»idpH 1«

R t/ . -.. » 'Afri^Íá
nr>,>6^ i’J.n.j
Búr Kvendyr
r>
Skáli
Karldyr
Eldhús
Skemma
Gaulverjabær, teiknaður eftir úttektarlýsingu. Dæmigerður fyrir íslenzk
höfuðból á tímabilinu frá lokum þjóðveldisaldar fram á miðja átjándu öld.
Bærinn er langhús, að mestu hlaðinn úr torfi og grjóti, en bæjardyr og skemmur
prýddar.þiljum, ef til vill steindum.

Baðstofa, teiknuð eftir úttektarlýsingum. Á þeim tímum var bað-
stofan enn ekki orðin aðalíveruhúsið á bænum. Stafgólfið í miðju er
óþiljað, og þar var eldstæði. í öðrum enda eru bekkir og borð, en í hinum
pallur, sem er hafður í nokkurri hæð frá gólfi, til að vinna hita.
.. ' ............ ±r. ? .M&jjÉSSBjQk
. . - ' . . 1« i.* «<* ío j|«
V________________________________:___________________________________y
r >
Skáli, teiknaður eftir úttektarlýsingum. Þessi skáli er fjögur stafgólf, og
eru tvö rúm í hverju, sitthvoru megin. Tveir menn hvíldu í hverri
rekkju. Innst sést lokrekkja.
Að lortfð skal hyggja
el Ipumlegt skal byggja
/---------------— — -N
Veizlustofa, á íslenzku höfuðbóli, teiknuð eftir úttektarlýsingum.
Húsgrindin öll er sýnileg að innan, en ekki hulin klæðningu eins
og síðar varð. í veizlum sátu höfðingjar á pallinum, en alþýðan á hekkj-
unum í fremri hluta stofunnar (samanber máltækið „að eiga ekki upp
á pallborðið hjá einh.“)
V__________________________________________________________________________r
TEIKNINGAR: HÖRÐUR ÁGÚSTSSON.
því þann eina kost, sem ég taldi
vera fyrir hendi, hóf nám í verk-
fræðideild Háskólans, fyrsta ár-
ið, sem hún var starfrækt. Einn-
ig nam ég húsagerðarlist í einka-
tímum og vann á teiknistofu.
Samhliða þessu stundaði ég
myndliatarnám í Handíða- og
myndlistarskólanum, hjá Kurt
Zier og Þorvaldi Skúlasyni.
— Voru þeir fyrstu kennarar
þínir í myndlist?
— Jú, að undanskildum Finni
Jónssyni, sem var teiknikennari
í Menntaskólanum á minni tíð
þar og örvaði mig fyrstur til að
mála.
Núnú, þar kom að mér varð
ljóst, að ég gæti ekki af efnahags-
ástæðum numijð málaralist og
arkitektúr samtímis, þótt ég hefði
ætlað mér það fram að þessu. Og
þar eð málaralistin átti um þess-
ar mundir hug minn allan, varð
það úr að ég valdi hana. Ég var
í tvö ár í Handíða- og Myndlistar-
skólanum og síðan í einkatímum
hjá Gunnlaugi Scheving. Svo fór
ég út þegar að stríðinu loknu, á
Akademíið í Kaupmannahöfn,
þaðan til Englands, þar sem ég
tók kúrsus í listasögu. Þar var ég
allur á kafi í gömlu meisturunum
og þeirra verkum. Til Parísar
fór ég 1947 og var þar að mestu
til 1952, nema hvað ég skrapp
tvisvar heim til að halda sýning-
ar, jú, og svo fór ég einu sinni í
langa námsför til ítalíu. I París
nam ég málaralist í Academie de.
la Grande Ghaumiere — það
heiti myndi á íslenzku útleggjast
Háskólinn í stóra kofanum. Þetta
er æfagömul menntastofnun og
nýtur mikillar virðingar. Ég var
líka í læri hjá Marcel Gromaire,
frægum málara, fór með myndir
mínar til hans og lét hann dæma
þær. Svo hafði ég sjálfur vinnu-
stofu og málaði af kappi.
— Hvenær fórstu til ítalíu?
— Það var 1948. Þá vaknaði
áhuginn á byggingalist hjá mér
að nýju.
— Hversvegna?
— Nú, ítalía er öll einn há-
skóli fyrir arkitekta. Rómaveldi,
renessansinn og svo framvegis.
Og merkustu minjarnar eru allar
í nokkrum borgum, til dæmis og
einkum í Róm og Flórens.
— Hvað um Frakkland og
gotíkina þar?
— Það gegnir öðru máli. Gotn-
esku kirkjunnar þar eru dreifðar
út um allt land; í París sjálfri 4|
verður maður lítið var við þann
arkitektúr, sem merkastur er í
landinu. Gotíkin var afkvæmi
lénsþjóðfélags, sem átti sér marg-
ar miðstöðvar og smáar. Reness-
ansinn á ftalíu hvíldi hinsvegar
á herðum auðvalds, sem hafði að-
setur sitt í tiltölulega fáum borg-
um.
Nú, í framhaldi af þessu fór ég
að kynna mér fremstu arkitekta
nútímans, þá Gropius og Le Cor-
busier, feður nútíma bygginga-
listar, og varð gagntekinn af
Framhald á bls. 29.
28 VIKAN 2’ tbl‘