Vikan - 12.01.1967, Blaðsíða 45

afrek fram yfir eina eða tvær
yfirsjónir á öðrum sviðum.
Ég varð að berjast hreystilega
til þess að Spijkerinn hlyti þann
heiður, sem honum bar. Hann
náði til Parísar, ekki aðeins án
þess skift væri um nokkum
veigamikinn hlut, heldur einnig
án þess að nokkur vélamaður
kæmi nærri því í 80 daga að
fylgjast með gírkassanum eða
herða ró. Bíllinn var ævinlega
jafn áreiðanlegur, ending hans og
orka var meiri en nokkurs hinna.
Ég bjargaði Spijkernum undan
svikráðum þeim, sem honum
voru búin. En ég barðist árang-
urslaust fyrir félaga mínum frá
Góbíeyðimörkinni, sem sýndi
meira óbugandi hugrekki en
hægt er að lýsa.
Ég gat ekkert gert, sem fengi
forstjórann til að falla frá ákvörð-
un sinni.
Áfram þokaðist lestin, að mestu
leyti fyrir tilstilli vélamanna de
Dion, því de Dionarnir biluðu nú
svo ört og svo hlálega, að það var
líkast lélegri skrípamynd frá dög-
um þöglu kvikmyndanna. Hvar-
vetna var þeim tekið með mikl-
um fögnuði, og ef handtaka God-
ards hafði einhver áhrif á þá Cor-
mier og Collignon, fóru þeir af-
ar vel með það. Síðasti viðkomu-
staðurinn fyrir París var smá-
þorpið Enghien, um 13 kílómetr-
um fyrir utan borgina. Þar höfðu
verið gerðar ráðsafanir til að
hópurinn gæti fengið að vera í
næði, en það var útilokað öðru
vísi en með sérstökum ujidirbún-
ingi. Samt safnaðist að hópur for-
vitinna áhorfenda, sem vissi
raunar ekki almennilega hvað
var á seiði.
Þegar bílarnir voru í þann veg-
inn að leggja af stað, Bizac,
Collignon og Frijling höfðu tekið
sér stöðu við startsveifamar, varð
kurr meðal mannfjöldans í kring.
Maður nokkur ruddist í gegn og
þaut upp í ökumannssætið á
Spijkernum. — Tilbúnir! hróp-
aði Charles Godard.
Bicac og Collignon tóku í sveif-
arna rog bílarnir ruku í gang.
Frijling hikaði, leit á víxl á God-
ard og du Taillis.
— Snúðu, hrópaði Godard
óstyrkur, og Frijling gegndi.
Godard sneri sér að du Taillis: —
Ca va? Allt í lagi?
Ca va!
Godard hallaði sér áfram og
klappaði á vélarhúsið á Spijkern-
um eins og hestamaður klappar
fáki sínum á makkann. — Gamli
góði Spijkerinn minn, sagði hann.
Svo rak hann upp þumalfingur-
inn. Hann brosti, svo glampaði
á tennumar: — Ca va!
f sama bili stóðu tveir menn
við hlið Spijkersins, Godards
megin og fleiri nálguðust. — Út
með þig, sagði annar.
Svar Godards er óprenthæft.
En maðurinn lét sig ekki. Enda
Var hann á launum frá heiðurs-
manninum Monsieur Jules Made-
line, aðalforstjóra Le Matin. —
Út, eða við drögum þig, sagði
hann.
— Látið manninn vera, sagði
du Taillis. Godard kippti til sín
hendinni, sem annar maðurinn
hafði tekið í, og setti bílinn í gír.
Aðkomumaðurinn sló snöggt með
handarjaðrinum á úlnlið Godards.
Svo hófust átökin við að ná God-
ard út úr bílnum. Du Taillis tók
af sér gullspangargleraugun og
stökk út úr bílnum. Stór svoli
kom aftan að honum, tók hann
föstum tökum og sagði honum að
láta ekki eins og fífl. Cormier
sat undir sínu stýri og horfði á.
Collingnon horfði í aðra átt, eins
og hann vildi ekki sjá þetta.
Godrad réði ekki við margnum.
Hann var ofurliði borinn. Tveir
lögreglumenn komu að, en vissu
ekki hvað var að gerast. — Tak-
ið hann, sagði einn svolanna. —
Látið hann kólna. Hann er að
reyna að eyðileggja síðasta hluta
leiðangursins. Lögreglumönnun-
um fannst það auðskilið. Þeir
tóku Godard á milli sín. Það var
froða í niðurdrégnum munnvik-
unum — og — það var enginn
vafi — maðurinn var að gráta.
— Jean, hrópaði hann.
— Charles, svaraði du Taillis.
Du Taillis var enn haldið. Svol-
inn reyndi að róa hann. — Láttu
ekki eins og asni. Þetta kemur
þér ekki við, kunningi. Þetta er
ekki þinn bísnis.
— Bísnis! hrópaði du Taillis.
— Djöfullinn hirði þennan skíta-
bíssnis. aHnn reif sig lausan og
tók sér stöðu frammi fyrir God-
ard. — Og ég vinn fyrir þessi
svín, sagði hann loðmæltur. Svo
sneri hann sér við og gekk í átt-
ina út úr mannþvögunni. Það var
eins og hann ætlaði að hverfa.
Svo kom hann aftur. -— Godard,
sagði hann.
— Uh.
— Annar hvor okkar verður að
gera það. Úr því þér er meinað
það, verð ég að gera það. Ég
keyri hann á leiðarenda.
— Hvað?
— Ég ek Spijkernum inn í
París. Hvernig eru gírarnir? Á
10 þúsund kílómetrum hefur mér
ekki tekizt að læra það.
Það bráði af Godard af áhuga
fyrir því, sem du Taillis var að
segja.
— Ætlar þú að keyra Spijker-
inn minn inn í París?
— Já. Kenndu mér bara á gir-
ana.
— Þú snertir hann andskotann
ekki! Ég fer ekki að láta þig
klessukeyra bílinn minn. Hver
fjandinn heldurðu að þú sért —
bílstjóri?
— Nei, svaraði du Taillis. Svo
strauk hann tárin af augum God-
ards með þumalfingrinum, steig
upp í Spijkerinn og kinnkaði
kolli til Frijlings.
— Tilbúnir? hrópaði Cormier.
Og bílarnir lögðu af stað, síð-
asta spölinn til Parísar.
— Ertu þú Godard? spurði ann-
ar lögreglumannanna.
Borghese prins naut sigursins
heima á ítalíu og ítalan var sýnd
á bílasýningum víða um heim,
var til dæmis ásamt de Dionbíl-
unum aðaluppistaðan í bílasýn-
ingunni í London 1908. Síðar
flæktist hún til Bandaríkjanna,
en við heimkomuna slysaðist hún
í höfnina í Genúa, og var um síð-
ir náð upp hálfónýtri. 'Þá var hún
látin grotna niður, en síðar skinn-
uð upp aftur og er nú í Museo
Nazionale dell ‘Automobile í
Tórínó, þar sem hún er enn til
sýnis. Kona fór frá prinsinum, án
þess að um skilnað væri að ræða,
og hvarf síðan án þess vitað væri
til fulls með hverjum hætti, að-
eins taska hennar og hanzkar
fundust á vatnsbakka. Tveimur
árum síðar kvæntist Borghese
aftur, en lifði aðeins sjö mánuði
eftir það.
Barzini varð frægastur blaða-
maður á Ítalíu, og barzinismo er
nafn á ákveðnum stíl, sem hann
er talinn höfundur að. 1922 fór
hann frá II Corriere della Sera og
fluttist til New York, þar sem
hann stofnaði II Corriere d'Ame-
rica. Sonur hans, Luigi, var líka
frægur blaðamaður ,stofnaði ár-
ið 1925 blaðið II Globo í Róm.
Hann var enn á lífi til skamms
tíma, rithöfundur og átti sæti á
ítalska þinginu.
Ettore Guizzardi dó í Róm 1963,
83 ára að aldri.
Cormier fór á skytterí eftir
komuna til Parísar og hélt síðan
áfram að vinna hjá de Dion. Du
Taillis tók sér fyi-st vænt frí með
konu sinni, en hélt síðan áfram
blaðamennsku — hjá öðru blaði.
Charles Godard sat aldrei í
fangelsi, heldur var dæmdur til
að endurgreiða sendiráðsmönn-
unum í Peking, sem hann hafði
féflett .Til þess að afla nauðsyn-
legs fjár, fékk hann bílaframleið-
anda til að senda sig í annan
kappakstur, sem Le Matin efndi
til, Coupe du Monde, þar sem
þátttakendum var gert að aka
frá New York til Parísar — um
Japan! Bíllinn var af gerðinni
Motobloc, og með sér tók hann
19 ára kvikmyndatökumann.
Godard lagði af stað jafn slælega
undirbúinn og fyrri daginn, með
kampavínskassa í farangrinum,
en mótorinn hafði bilað áður en
hann náði Kyrrahafsströnd Ame-
ríku. Hann kom til San Fransisco
með bílinn á járnbrautarlest, en
var vísað frá keppni. Auguste
Pons skráði sig einnig til þessar-
ar keppni, en neyddist til að
hætta við, áður en hann kæmist
frá Ameríku. Hann settist um
kyrrt, kvæntist og eignaðist eina
dóttur, óperusöngkonuna Lily
Pons.
Þrátt fyrir frásagnir af afrek-
um Spijkersins, sem du Taillis
var ótrauður við að koma á fram-
færi, var haldinn sérstakur
stjórnarfundur hjá Spijkerverk-
smiðjunum þrem vikum eftir
innreiðina í París og Jacobusi
Spijker velt úr stóli. Og hinn 1.
apríl 1908 varð fyrirtækið gjald-
þrota. Lánadrottnarnir fengu
25% af því, sem þeir áttu inni,
en að því Ioknu var stofnuð ný
Spijkerverksmiðja, sem sam-
stundis varð öflug og fjárhags-
lega sterk. f fyrra stríðinu var
farið að framleiða þar flugvélar,
en 1927 var verksmiðjan lögð
niður fyrir fullt og allt.
Bruno Stephan varð prófessor
í Delft, auk þess sem hann varð
forstjóri Fokker Aircraft og ráð-
gjafi tyrkneska varnarmálaráðu-
neytisins. Hann var enn á lífi
fyrir skömmu.
Aldrei síðan 1907 hefur verið
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ö A .
HVAR E R ÖRKIN HANS N O A?
Það er alltaf sami leikurlnn i henni Ynd-
isfríð okkar. Hún hefur falið örkina hans
N6a elnhvers staðar í blaðinu og hcitir
góðum verðlaunum handa þeim. sem gctur
fundið örkina. Verðlaunln cru stór 'kon-
fektkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sæigætisgcrð-
in Nói.
Örkln er á bls.
vA
Síðast er dregið var hlaut verðiaunin:
Sveindís Sveinsdóttir,
Lækjarkinn 2, Hafnarfirði.
Vinningana má vitja í skrifstofu
Vikunnar.
2. tbi. VIKAN 45