Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 8
Undarleg atvik
á Laugaveginum
Háttvirti draumráðandi!
Mig langar til að biðja þig að
ráða fyrir mig draum, og hann
er svona:
Mér fannst ég vera stödd nið-
ur á Laugavegi. Þá sé ég allt í
einu stóran hóp af fólki koma á
móti mér, og mér finnst ég tín-
ast í þessum hópi. f sama bili
kemur strákur til mín, tekur í
höndina á mér og biður mig að
koma, en ég vildi það ekki. Eftir
langa mæðu læt ég þó undan og
fer með honum (ég þekkti hann
ekkert). Hann leiðir mig að mót-
orhjóli, sem stóð þarna skammt
frá, og ég sezt aftan á það. Við
förum niður bratta brekku, en
svo illa vill til, að annað hjólið
dettur af og ég féll af hjólinu.
Til mín kemur þá strákur, sem
ég hef verið með og er mjög
hrifin af. Hann tekur mig upp
og leiðir mig frá hinum strákn-
um. Við göngum niður Lauga-
veginn, og hann heldur alltaf 1
höndina á mér. Við förum inn í
verzlun, og hann kaupir handa
mér hárkollu, stutta og alveg
eldrauða. Hann setur hana á
mig, en segir mér síðan að fara
út.
Eftir nokkra stund kemur
hann einnig út og heldur á
tveimur litlum pökkum. Hann
opnar annan pakkann, tekur upp
hring og lætur mig hafa hann.
Síðan göngum við niður Austur-
stræti og hann hlær stöðugt. Við
förum inn í sjoppu, og þá loks-
ins sé ég að þetta er giftingar-
hringur. Hann setur hann upp á
höndina á mér og kyssir mig. í
sama bili kemur lítill hundur og
tekur að sleikja skóna mína og
gelta. Þegar ég lít niður, sé ég,
að hundurinn er með lítið barn
milli tannanna. Barnið hágrætur
og mér finnst að ég eigi það.
En við þetta vakna ég.
Með fyrirfram þökk.
Anna.
P.S. Hvernig er skriftin og
stafsetningin.
NJÓSNARI
ÞJÁLFAÐUR?
Bókin í nýjasta hefti Úrvals er sérstaklega athyglis-
verð. Hún er spennandi njósnasaga frá upphafi til
enda, en jafnframt fyrsta áreiðanlega frásögn þess,
hvernig sovézkir njósnarar nútímans eru valdir og
þjálfaðir.
Úrval
Þetta mundi öðrum þræði vera
óskadraumur, því að strákurinn,
sem þú hefur verið með og ert
svo hrifin af, gefur þér gifting-
arhring, en hann er ol'tast
lukkutákn í draumi. En þó er
eitthvað sem varpar skugga á
hamingju ykkar. Síðari hluti
draumsins er ekki beint hag-
stæður, þótt hann þurfi alls ekki
að tákna neina stórvægiiega at-
burði. Strákurinn skellihlær, en
hlátur er fyrir gremju og skap-
raun. En það er bót í máli, að
draumurinn endar á gráti, sem
boðar jafnan mikinn fögnuð. —
Skriftin er ágæt, en stafsetning-
in mætti vera betri.
Hvítir kollar og
gullhringur grafinn
rósum
Kæri draumráðandi!
Mig langar til, að þú ráðir
fyrir mig tvo drauma. Hinn fyrri
er orðinn þrettán ára gamall. Eg
vil taka það fram, að þegar mig
dreymdi hann, átti ég tveggja
ára gamla dóttur, sem nú er að
fara í landsprófsdeild í haust.
Var ég þá ófrísk að yngri dóttur
minni, en ég á aðeins tvær dæt-
ur barna.
Draumurinn er á þessa leið:
Mér fannst ég vera að ganga
eftir Lækjargötunni. Þegar ég er
komin á móts við gamla Mennta-
skólann, sé ég hóp af ungu fólki
koma á móti mér. Það var allt
með hvíta kolla. Og mér finnst
ég líka vera komin með hvítan
koll. Mér þótti þetta ærið skrít-
ið, því að ég hafði alls ekki til
þess unnið að bera stúdentshúfu.
En ég hugsaði með mér, að það
gerði ekki neitt til, því að ég
hefði aðra húfu undir hendinni!
Seinni draumurinn er svona:
Mér þótti ég vera á sama stað
og í fyrri draumnum. Eg var
komin með stóran gullhring, ein-
baug, á hægri hendi, og mér
fannst að ég hefði fundið hann.
Allir dáðust að hringnum, en ég
vildi helzt ekki skila honum. —
Samt fór ég að leita að réttum
eiganda, en fann hann ekki.
Þegar ég kom heim, fór ég að
skoða hringinn betur með gler-
augum. Kom þá í ljós, að hann
var allur grafinn rósum — með
einum demanti í hverri rós.
Með fyrirfram þökkum.
Ein fimmtug —
mjög berdreymin.
Fyrst skal tekið fram, að ekki
verður séð að neitt samband sé
á milli þessara tveggja drauma,
þótt þeir gerist á sömu slóðum.
Fyrri draumurinn er vafalaust
fyrir glæsilegum námsferli eldri
dóttur þinnar, en sá síðari mundi
boða þér sjálfri óvænt happ, ein-
hvers konar ávinning, líklega á
hinu veraldlega sviði. Þetta hlýt-
ur að vera óvenju mikið happ,
því að þú trúir naumast eigin
augum.
8 VIKAN
30. tbl.