Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 44

brún á
einni nóttu
með QT...
Q.T. gerir yður eðlilega sólbrún,
meðan þér sofið.
Notið Q.T. inni sem úti, í regni sem sól
og á 3 til 5 tímum verðið þér eðlilega sólbrún.
Q.T. er framleitt af COPPERTONE.
Heildsölubirgðir:
HEILDVERZLUNIN ÝMIR S.F.
sími 14191 og
HARALDUR ÁRNASON HEILDVERZLUN H.F.
Hamarshúsinu, sími 15583.
Þér sparifl mefl áskrift
VIKAN
Skflpholti 33 - Sími 35320
ættum, og hann vildi heldur af-
sala sér tign, en að skilja við
stúlkuna, sem hann elskaði.
ÁST FRAM í ANDLÁTIÐ, skrif-
uðu blöðin, og RAUNALEG
ENDALOK ELSKENDANNA, og
þar fram eftir götunum.
Það stóð heldur ekki á því að
ásaka hirðklíkuna í Vín og þann
ósveigjanleika, sem varð orsök
að dauða Jóhanns Salvator.
Franz Josef sá sér ekki annað
fært en að gera út tvo leiðangra
til að leita að „St. Margaret", en
það var árangurslaust. Það fannst
ekki einu sinni nokkuð sem gaéti
gefið til kynna hvað hefði skeð.
Aranka Stubel var örvænting-
arfull. Hún var búin að opna vín-
stofu sína í New York, og það jók
mjög aðsóknina hjá henni, þegar
það fréttist að hún væri móðir
Millyar.
En hún hafði enga gleði af því.
Hún varð ellilegri, sorgbitin og
lífsleið.
En það tók breytingum einn
daginn, þá fékk hún bréf sem
breytti öllu.
Fyrst varð hún skelfingu lost-
in. Þetta var rithönd Millyar.
Bréfið hlaut því að vera skrifað
í La Plata, áður en hún fór í
hina örlagaríku ferð, og hafði
verið svona lengi á leiðinni. Bréf
frá öðrum heimi.
En allt í einu breyttist svipur-
inn á móður Millyar. Stimpill-
inn á argentíska frímerkinu var
frá Vera Cruz og var aðeins
tveggja vikna gamall: Sendandi
var Emilia Orten . . .
Hún var hálf rugluð, þegar hún
reif bréfið upp.
„Elsku mamma", stóð þar,
„fyrst af öllu bið ég þig fyrir alla
muni að láta ekki nokkurn mann
vita að við erum á lífi! Við erum
búin að ganga gegnum þær skelf-
ingar, að við viljum ekki fyrir
nokkurn mun missa þann frið,
sem við höfum nú hlotið. Það veit
enginn hér, hver við erum. Gi-
anni hefir fórnað skegginu, og
fólkið hér heldur að við séum frá
Bayern, og það er yfirleitt ekki
spurt um skilríki hér. 'Fyrir
skartgripina, sem Gianni gaf mér
og sem betur fór, voru þeir
bundnir við mig, þegar við lent-
um í sjónum, höfum við keypt
dásamlegan búgarð og þúsund
kindur...
Aranka.varð að þurrka augun,
hún sá varla til að lesa.
Milly og Gianni voru lifandi.
Það var hreint kraftaverk að þau
höfðu bjargazt. Geysileg alda
hafði slengt þeim á land við
klettótta strönd Eldlands. Þau
voru illa haldin, en höfðu á ein-
hvern hátt klórað sig áfram und-
an öldusoginu. En að lokum gafst
Milly upp, hún missti meðvitund
og fékk háan hita. Gianni bar
hana á öxlunum, tíu kílómetra
inn í landið. Þá gafst hann líka
upp.
Innfæddir menn fundu þau og
komu þeim til gamals Englend-
ings, sem lengi hafði búið við
jaðar frumskógarins. Þau fengu
aldrei að vita hvað hann hét. —
Ég vil ekki að ég finnist hér,
sagði hann. Og það vildu Milly
og Gianni ekki heldur, þau köll-
uðu sig Juan og Emiliu Orten.
Sólin hvarf bak við fjöllin.
Loftið var ferskt og svalt í kvöld-
golunni.
Þau riðu hægt, hlið við hlið,
heim að húsinu. Milly reið tví-
vega í stuttu skinnpilsi, Gianni
var í rauðköflóttri skyrtu.
Líf þeirra hafði verið viðburða-
ríkt. Þeim fannst langt síðan
þau hittust í fyrsta sinn, kvöldið
góða, í vinnustofu Hans Makarts.
Þau voru langt frá heimsins
glaumi, hann kom þeim ekki við.
Þeirra heimur var hér, þau ein,
búgarðurinn þeirra og sauðirnir.
— Á morgun byrjum við að
rýja, sagði Gianni.
— Eg veit það, ástin mín, sagði
hún.
■—- Þetta verður stutt nótt, ég
verð að fara á fætur klukkan
þrjú.
— Já, ég veit það.
Hestarnir töltu heim að hús-
inu. Sjóndeildarhringurinn glóði
í rauðum og gullnum litum. Suð-
ið í engisprettunum fyllti loftið.
— Við borðum morgunverð kl.
hálf fiögur, sagði Gianni.
— Eg veit það, vinur minn.
Þau litu bæði við í einu og
horfðu hvort á annað. Vindurinn
lék um gullna lokka Millyar.
Gianni rétti fram höndina og
hún lagði hönd sína í lófa hans.
— Til hvers er ég eiginlega að
tala, sagði hann brosandi, -— þeg-
ar þú veizt allt fyTÍrfram?
— Ég veit það ekki, Yðar há-
göfgi, sagði hún, og augu hennar
Ijómuðu glettnislega, full af ást..
ENDIR,-
Led Zeppelin
Framhald af bls. 31.
ekki er hægt að gera nema að
áheyrendum viðstöddum. Það hef-
ur komiS til tals aS viS tökum
eitthvað upp á „Bath-hátíSinni",
sem haldin verSur innan skamms,
en héSan förum viS beint til Eng-
lands, oq æfum fyrir bá hljóm-
leika. (Þar verður m.a. John Mayall).
— Nú hafið þið heyrt í einni af
okkar hljómsveitum, Trúbrot; hvern-
ig fannst ykkur?
— Sú sem var í klúbbnum? Já,
mér fannst hún mjög góS, og
reyndar mun betri en flestar hljóm-
sveitir á meginlandinu — og með-
taliS er þá England. Eg hef trú á
að þeir gætu náð langt meS sitt
eigið efni, en af því heyrSum við
því miður lítiS sem ekkert.
— Hvernig fannst ykkur þau fara
með ykkar lög, t.d. ,,A Whole Lotta
Love", sem þau fluttu í enda dans-
leiksins í gærkvöldi (21/6)?
— Satt að segja vorum viS farn-
ir þá. Það var mikil pressa á okkur
frá fólkinu allt kvöldið, svo við
vorum dauSfegnir að komast i
44 VIKAN 30-tbl-