Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 25

ur í dásamlegu veðri og fyrir fullum seglum.
Milly fannst hún vera á ferð í sjálfri Paradis.
Henni fannst þessar ógnir, sem hún hafði
heyrt af stormum og stórsjó, vera óraunveru-
legur draumur.
— Þetta er dásamlegt, Gianni, sagði hún,
þegar hún lá í örmum hans á nóttunni og
hlustaði á brimgnýinn. — Ég hefði aldrei get-
að ímyndað mér að ég ætti eftir að vera
svona hamingjusöm.
Þetta voru heitir dagar og heitar nætur,
brúðkaupsferð svo full af hamingju, að þeim
kom aldrei til hugar að það gæti tekið endi..
Það skeði ýmislegt um borð í skipinu, sem
Gianni fékk ekki að vita samtímis. Á yfir-
borðinu var allt í bezta lagi. Jan Dekker hafði
staðið við loforð sitt, það var engin ástæða
til að kvarta yfir mönnunum, sem höfðu ver-
ið ráðnir á skipið í La Plata, þeir voru hlýðn-
ir og pössuðu sitt starf.
En Gianni fór að taka eftir þvi að allskon-
ar óhöpp og smáslys fóru að verða daglegt
brauð hjá þessum mönnum, eða þá að þeir
gátu ekki mætt til vinnu vegna sjúkleika.
— Það er ástæðulaust að hafa áhyggjux af
því, skipstjóri, sagði Jan Dekker, með þrumu-
raust. — Þetta eru latir bavíanar, og hafa
ekki haft mannsæmandi þilfar undir fótum
í áraraðir og þá verða þeir oft fyrir óhöppum.
Það sem í raun og veru gekk fyrir sig um
borð, fékk Gianni loksins að vita gegnum
annan stýrimann, Mirko Slavik, sem var
mjög hlyntur Gianni.
Hann var hikandi, þegar það hrökk út úr
honum. — Ég veit ekk hvort ég á að segja
yður það, sagð hann. Ef til verður þetta að
vera svona, það getur verið að það sé ekki
hægt að halda í hemilinn á þessum mönnum
öðruvísi. En þetta er hræðilegt, skipstjóri.
Hafið þér séð hnefana á honum?
— Hnefana á Dekker?
Þeir eru eins og bullustrokkar í gufu-
vél. Þetta eru ekki venjuleg óhöpp, það eru
aðeins áverkar eftir hnefa hans. Hann er
miskunnarlaus við þessa menn.
Gianni hnyklaði brúnirnar. — Slær hann
okkar menn iíka?
— Hann snertir ekki Dalmatíumennina, þá
hefði ég fyrir löngu verið búinn að skýra
yður frá þessu.
— Þér hefðuð átt að segja mér þetta strax,
Slavik. Ég leyfi ekki slíkt hér um borð.
Gianni sagði Milly ekki frá þessu, hann
vildi ekki gera hana órólega.
Hann ætlaði að fara að senda boð eftir Dekk-
er, þegar maðurinn kom upp í brúna. Arnar-
andlitið var svartrautt og hann þefjaði af
viský og hélt öðrum stóra hnefanum að
brjósti sér.
— Það er gott að þér komuð sagði Gianni
Framhald á bls. 40
30. tw. VIKAN 25