Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 50

Hinn síðasti Hitler
er Ameríkani
Framhald af bls. 33.
AIois Hitler var kráreig-
andi. Hann liafði ekki nokk-
urn áhuga á stjórnmálum, og
sízt af öllu þeirri stefnu, sem
bróðir hans tók. AIois hafði
ferðast meira en Adolf. Hann
var nokkur ár í Frakklandi,
og svo starfaði hann sem
þjónn í Englandi, þar sem
hann kvæntist enskri konu.
Með þessari konu eignaðist
hann soninn WiIIiam Patrick,
en skömmu síðar skildu þau
hjónin. Eftir skilnaðinn fór
Alois aftur til Þýzkalands og
gekk þá að eiga þýzka konu,
Hete að nafni.
Alois gékk aldrei í nazista-
flokkinn, þótt hann væri oft
eggjaður til þess. Honum voru
boðin allskonar hlunnindi í
sambandi við atvinnu sína, en
hann vildi ekkert hafa með
brúnstakka bróður síns að
gera. Hann átti ágæta krá við
Wittenbergplatz í Berlín, og
var ánægður með það.
Iíann trúði heldur aldrei á
fullyrðingar bróður síns um,
að Þjóðverjar myndu vinna
stríðið. Og þegar fyrstu
einingarnar af rauða hernum
komu til Berlínar, fór hann
fótgangandi til Potsdam, á
fund lögreglustjórans. Hann
sagðist ætla að fara til Ham-
borgar, en ekki undir sínu
eigin nafni, og óskaði eftir
fölskum skilríkjum.
Lögreglustjórinn, sem hét
Dolega-Koczierowski, sem var
mjög taugaóstyrkur út af
ástandinu í borginni, lét
honum þessi skilríki í té, og
datt niður á nafnið Gehlen,
líklega án þess að hugsa út í
það. Alois Hitler og konan
hans lögðu af stað með þessi
skilríki, og í för með þeim var
hjúkrunarkona við Rauða
Krossinn, Erna Mach að
nafni. Hið rétta nafn hennar
var Erna Hitler, og hún var
eiginkona eins af bróðurson-
um Hitlers.
Bretarnir voru þá komnir
til Hamborgar og auðvitað
grands'koðuðu þeir öll skilríki,
enda slapp Alois ekki við það.
Einn liðsforinginn leit á
skjölin.
— Heitið þér Gehlen?
spurði hann .
— Já, svaraði Alois.
— Þá það, svaraði liðsfor-
inginn, og nokkrum mínútum
síðar sat Alois í fangelsi.
Alois skildi ekki hvað um
var að vera. En eftir nokkrar
yíirheyrslur varð honum Ijóst
að það var ekki hentugt að
bera sama nafn og Gehlen
hershöfðingi. Þá játaði Alois
að hið rétta nafn hans avr
Hitler.
Englendingarnir höfðu ekk-
ert við Hitler veitingamann
að athuga, svo honum var
strax sieppt úr haldi og
þess getið í lausnarskjalinu
að Alois skyldi ekki hafa neitt
ónæði af því nafni.
AIois Hitler var samt
hræddur um að hann hefði
óþægindi af því, og sótti um
að fá að breyta nafni sínu og
taka nafnið Hiller, og fékk
rétt til þess 26. október 1945.
Veitingamaðurinn fékk að
stunda atvinnu sína í friði
þangað til hann lézt á Ochen-
zoll-sjúkrahúsinu í Hamborg,
20. maí 1956.
Erna Hitler (sem flúði und-
ir nafninu Mach), hélt áfram
að starfa í Rauða krossinum
til dauðadags, síðastliðið ár.
Hans, eiginmaður hennar, er
á lífi og býr í Hamborg.
Hvað skeði svo með Ang-
elu, systur Hitlers, sem um
skeið var ráðskona hjá hon-
um? Reyndar fékk hún það
starf fyrir eigin tilstilli, hún
flutti sem sagt inn í uppá-
haldsbústað Hitlers „Berg-
hof“, rétt eftir að hann var
gerður að ríkiskanslara árið
1933. Hún var nokkuð' yfir-
gangssöm og ákveðin, en Hitl-
er líkaði það vel, hann þurfti
þá elcki að sinna gestum, og
Angela var ágætis húsmóðir.
Henni var Ijóst að „einkarit-
ari“ Hitlers, sem fékk laun
sín greidd úr ríkiskassanum,
var ástmær hans, en lét það
afskiptalaust. Það var fyrst,
þegar Hitler fékk arkitekt, til
að innrétta litla íbúð við hlið-
ina á svefnherbergi sínu, að
Angelu var nóg boðið, því að
þessi íbúð átti að vera handa
„einkaritaranum“ Evu Braun.
Angela hótaði því að fara,
ef hann hegðaði sér þannig,
og liklega hefir Hitler orðið
dauðfeginn, því að hann var
fyrir löngu orðinn þreyttur á
ráðsmennsku hennar.
Eva Braun tók því að sér
húsmóðurstörfin og Angela
fór. Árið 1936 giftist Angela
arkitektinum, prófessor dr.
Martin Hammitzsch, og bjó í
Radebul við Dresden. Þar var
hún þegar Rússarnir komu.
Sovésku hermennimir létu
þau algerlega í friði, en samt
leið þeim hjónum ekki vel
þarna og voru fegin, þegar
þau gátu flutt til Múnchen.
Þar lézt Angela 30. október
1949.
Hin systir Hitlers, Paula,
sem breytti nafni sínu í Wolf,
eftir kröfu hins yfirgangssama
bróður síns, fékk líka að vera
óáreitt eftir stríðið, þegar sov-
éskir hermenn gerðu innrás í
Linz í Austurríki. Hún flutti
til Bayern árið 1946, og þjó
þar við þröngan kost. Hún
var sú eina af ættingjum Hitl-
ers, sem reyndi að fá eitthvað
af eigum hans, sem höfðu ver-
ið gerðar upptækar. Hún var
bláfátæk, þegar hún dó, 1.
júní 1960, 65 ára gömul.
Meðal þeirra fáu ættingja
Hitlers, sem ennþá eru á lífi,
eru Anton og Marie Schmidt.
Anton er 62 ára, og þeir Hitl-
er voru frændur. Móðursystir
hans var gift föður Adolfs
Hitlers. Anton vinnur nú á
búgarði sonar síns og er lítið
fyrir að tala um þennan fræga
frænda sinn.
— Hann er dauður, segir
hann og bandar frá sér með
vinnulúnum höndum. Svo lít-
ur hann á konu sína og segir:
— Við viljum ekki láta blanda
okkur í þetta mál.
Schmidt fjölskyldan hafði
heldur aldrei samband við ein-
ræðisherrann Hitler. Anton
Schmidt hafði þó orðið að
gegna herþjónustu. En hann
sagði aldrei félögum sínum frá
skyldleika sínum og einræðis-
herrans, og þegar Englending-
ar tóku hann til fanga, lét
hann heldur ekkert uppi um
það. Það hefir sennilega losað
hann við mikil vandræði.
Heinz Hitler var undirfor-
ingi og lenti í riVssneskum
fangabúðum og dó þar. For-
eldrarnir fengu fréttina um
lát hans við áramót 1945—46.
Hitler, sem hafði svarið að
þurrka (ausradiere) England
út, brenna alla akra i Sovét-
ríkjunum, drepa alla Gyðinga,
og hneppa Austur-Evrópu í
fangabúðir, sveikst undan
merkjum og tók léttasta kost-
inn, — að fremja sjálfsmorð
fyrir aldarfjórðungi síðan. Og
Hitlers nafnið dó með honum.
Enginn vildi viðurkenna nafn-
ið, að minnsta kosti ekki í
Evrópu. Þeir fáu af ættingj-
um hans, sem enn eru á lífi,
vilja ekki bera nafnið og af-
neita honum, eins og hann af-
neitaði þeim á veldisdögum
sínum.
Húsið, sem Hitler byggði,
svo vitnað sé í orð, sem fræg-
ur þýzkur rithöfundur sagði,
er fyrir löngu hrunið til
grunna, eins og geðveikishug-
sjónir hans, um að leggja und-
ir sig heiminn.
En þó er einn maður, sem
ennþá ber nal'nið Ilitler. Það
er bróðursonur „foringjans“,
William Patrick, sonur Alois
og fyrri konu hans, sem fædd-
ist árið 1911. Hann heimsótti
föðurbróður sinn, einhvern-
tíma rétt fyrir stríðið, i ríkis-
kanslarahöllina í Berlín, og þá
var honum skipað að taka
upp nafn móður sinnar. Þótt
Willi Patrick hafi haft hug-
boð um það að nafn hans ætti
eftir að vekja hroll með mönn-
um, ekki síður en nafn Attila
Húnakonungs, þá vildi hann
ekki láta skipa sér að skipta
um nafn.
Þegar Adolf frændi hans
réðist inn í Pólland, árið 1939
og kveikti i tundurþræðinum,
var Willi staddur í Bandaríkj-
unum. Þegar Hitler sagði
Bandaríkjunum stríð á hend-
ur, árið 1941, gerðist Willi
sjálfboðaliði í bandaríska sjó-
hernum, og var með í því að
berjast við landa sína, sem
Hitler hafði leitt á villigötur.
í stríðslok var Willi Patrick
Hitler sendur heim, hlaðinn
heiðursmerkjum.
En þegar stríðinu var lokið,
sendi hann ættingjum sínum í
Þýzkaandi matargjafir. Og
einn góðan veðurdag kom
hann hann til Hamborgar, til
að heimsækja föður sinn. Og
annað erindi átti hann líka,
hann vildi eignast þýzka
konu, og sú ósk hans var upp-
fyllt. Það var stúlka frá Ber-
lín, og hún fór með honum til
hins nýja föðurlands.
Síðasti maðurinn, sem ber
nafnið Hitler varð Ameríkani.
☆
50 VIKAN 30-tbl-