Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 14

„I Thanatos Palace Hotel kemur dauöinn til
yðar á æskilegasta hátt á meðan
þér eruð í svefni.
Kunnátta okkar er sprottin af fimmtán ára
reynslu með góðum árangri (við tókum á móti
2000 gestum síðastliðið ár).
Hún tryggir yður, að við getum séð yður fyrir
óbrigðulum skammti, sem verkar
samstundis..."
SMÁSAGA EFTIR FRANSKA RITHÖFUNDINN
ANDRÉ MAUROIS.
GISTIHÚS
DA UÐA NS
HVERNIG ER stálið skráð
i dag, Geirþrúður? spurði
Jean Monnier. Það Já við, að
ritvélarnar þeirra glömruðu
í takt, en gegnum gluggann
sáust skýjakljúfarnir á Man-
Jiallan, 30- -40 liæðir. Sím-
arnir hringdu í sífellu og
langar ræmur með orðum og
tölustöfum runnu stöðugt út
úr símritunaráhöldunum.
Geirþrúður Miller nam
staðar sem snöggvast til þess
að virða unga Frakkann fvr-
ir sér, þarna sem liann sat
í lmipri í hægindastólnum,
með liendurnar fyrir andlit-
inu.
Einu sinni enn mað-
ur, sem liefur gert rangt,
liugsaði liún með sér. —
Hann um ])að . . . og Fannv
lika.
Jean Monnier, sem var
starfsmaður i Ncw York-
skrifstofunni lijá Holmanns-
bankanum liafði nefnilega
fyrir tveimur árum kvænzt
amerískum einkaritara sín-
um.
Nú heyrðist kallað Iiátl
fyrir utan dyrnar. Harry
Cooper kom inn.
Þetla er meiri dagur-
inn, sagði hann. — Og svo
eru til glópar, sem halda þvi
fram, að kreppan sé ekki
skollin á. . . .
Víst er kreppan skollin
á, sagði Jean Monnier og
gckk úl.
Skyldi hann ekki hafa
fengið skell sjálfur, sagði
Harry Cooper.
— Jú, hann er rúinn inn
að skyrtunni, sagði Fanny
mcr, svaraði Geirþrúður. —
Ilún ætlar að fara frá hon-
um í kvöld.
Hann um það, tautaði
Harrv Cooper.
Þetta er epdirinn á leikn-
um. Meðan .Tean var að
flýta sér niður götuna til þess
að ná í lestina sína, reyndi
hann að gera sér grein fyrir
hvernig framlíð lians yrði.
Ætti hann að reyna að hyrja
á nýjan leik? Ef Fanny vildi
hjálpa honum væri þetla
ekki ógeruingur. Haun
minntist sinnar fyrri baráttu,
minntist daganna, ])egar
liann gætfi nautahjarðar á
sléttunum, en hann minntist
lika heppni sinnar siðar. -
Hann var ekki nema þrítug-
ur. . . . En hann fann að
Fanny nnmdi verða óhil-
gjörn. Hún var harðbrjétsla.
Þegar Jean Monnier vakn-
aði einn í svefnherberginu
morguninn eftir, missti hann
allan kjark. Honum hafði
þótt vænt um Fanny, þrátt
fyrir skapgerðargalla henn-
ar. Negrastúlkan sem kom
inn með morgunverðinh lil
hans, hað hann um peninga.
Ilann fékk henni 15 doll-
ara, og síðan taldi hann pen-
ingana sína. Það voru tæp-
lega 600 dollarar. Nægilcgt
lil að draga fram lífið í tvo
mánuði, kannski þrjá....
Og hvað tæki þá við? Hann
leit úl um gluggann. Síðustu
dagana höfðu hlöðin alltaf
vcrið að flytja fréttir af
sjálfsmorðum hankamanna.
Spekúlantarnir kusu fremur
dauðann en annað.
Hann andvarpaði, tók hlað-
ið sitl og fór út á veitinga-
stofu, og undraðist hversu
vel honum smökkuðust
pönnukökurnar þar.
THANATOSPALACE
I40TEL. . . .
New Mexico.... Hver get-
ur verið að skrifa lil mín
þaðan? Hann las hréfhaus-
inn. Undir mynd af þremur
trjám las hann.
THANATOS PALACE
IIOTEL. . . .
Forstjóri Henry Boerstein-
er, og svo kom innihaldið:
„Háttvirti herra!
Það cr engin tilviljun, að
við snúum olckur til yðar eiu-
mitl nú í dag. Við höfum
komizl yfir upplýsingar, sem
gera liklegt, að þér séuð þess
umkominn að gera okkur
greiða.
Þér hafið eflaust komizt
að raun um það á undan-
genginni ævi yðar, að jafn-
vel duglegustu menn geta
14 VIKAN 30-tbl