Vikan - 23.07.1970, Blaðsíða 38

Hvaö er að? Þú g.engur upp og
-jniður af mœði?
Hey,gamli. Þú hlýtur að vera gaurinn )j
sem stekk lögguna af hjá.Dinty...
,eg nijöp neimíraX
fstofunni. Ég þarf)
1 _ . P j * ' •' .*
/tih. • ..g j ..j.
/ skrifstofunni. Eg jl
(dálitla æfingu öðru
hvoru.
J Lögreglan handtók lo menn í villtu:
svalli hjá'Dinty. Einn slapp og er hans'^
nú leitað um allan hæ. Hann er .fla
^Trippi,ég vona að þú hafir ekki
tekið þ_að alvarlega þegar ég neitaðij
að hælcka vasaþeningaskammtinn
— hina.. þarnn-iun daelpn.
liinn harðneskjulegasta hátt.
Og þá var það einn daginn,
að hún rakst á umburðar-
bréf frá Thanatos í póstinum
sínum og skildi þegar í stað,
að þarna væri skjót og þægi-
leg lausn allra rauna.
— Eruð þér þá alls ekki
hrædd við dauðann? spurði
Jean.
— Jú, auðvitað . . . en
minna en við hitt að þurfa
að lifa.... En segið mér nú
hvers vegna þér eruð hérna.
Hún vitti hann. þegar hún
liafði heyrt skýringuna.
— Mér finnst þetta ótrú-
legt. Dettur yður í hug að
deyja vegna þess, að hluta-
hréfin yðar hafa fallið í veði?
Sjáið þér ekki, að eftir eitt,
tvö . . . eða kannski þrjú ár,
hafið þér gleymt öllu og lík-
lega unnið upp tapið.
— Nei, ég skal segja yður,
að eiginlega er tapið aðeins
átylla. Og aðeins önnur hlið
málsins. Ef ég hefði bara
eitthvað til að lifa fyrir
mundi ég hafa byrjað að
berjast fyrir lífinu á nýjan
leik. En ég sagði yður áðan
að konan min hefði yfirgef-
ið mig. Ég á heldur engin
ættmenni heima i Frakklandi
. . . engan vin. Ég verð að
skrifta fyrir yður, að ég yf-
irgaf land mitt mettur von-
brigða. Fyrir hvem ætti ég
að fara að berjast nú?
— Fyrir sjálfan yður, auð-
vitað, og fyrir þá, sem ein-
hvern tíma þykir vænt um
yður. Þér hittið áreiðanlega
innan skamms einhvern, sem
þess er verður. Þér hafið
verið óheppinn hingað til, og
ekki fundið neina verðuga,
en þér megið ekki fordæma
allar konur vegna unnust-
unnar yðar í Frakklandi eða
konunnar yðar.
— Dettur yður í hug, að
til séu konur, ég á við kon-
ur, sem líkjast yður, sem
gætu elskað mig og mundu
játast undir að lifa nokkur
ár í fátækt og baráttu fyrir
lifinu?
— Ég er sannfærð um
það, svaraði hún með
áherzlu. -— Ýmsar konur
velja sér fátækt fremur en
velsæld. Þeim finnst eitthvað
ævintýralegt í sameiginlegu
basli karls og konu, eins og
til dæmis ég. ...
— Þér? spurði liann ákaf-
ur.
— Nei, ég átti bara við....
Hún þagnaði, hikaði og
hélt áfram:
— Ég held áð við ættum
að ganga liérna fram fyrir.
Við erum eftir ein í borð-
salnum og þjónana langar
vísl til að losna við okkur.
— Haldið þér ekki, sagði
hann og lagði kragann á axl-
ir henni. — Haldið þér ekki.
að undir eins í nótt. .. .
— Nei, áreiðanlega ekki.
Þér eruð nýkominn.
— Hvenær komuð þér?
Fyrir tveimur dögum.
Þegar þau skildu höfðu
þau afráðið að fara í langa
göngu upj> i fjöll morgun-
inn eftir. Og morgunninn
bjarmaði í fegurð yfir gisti-
húsi dauðans, og Jean Mon-
nier, sem var að koma úr ís-
köklu baði, hugsaði ósjálf-
rátt með sér: — En hvað líf-
ið er unaðslegt. En þá mundi
hann eftir því, að hann átti
ekki nema örfáa dollara eftir
og ekki nema fáa daga ólif-
aða. Og hann andvarpaði.
— Klukkan er orðin tíu.
Kerby er farin að lnða eftir
mér.
Hann flýtti sér að komast
í hvítu léreftsfötin sin og
hönum leið vel þegar hann
hitti l'rú Kerby Shaw við
tennisbrautirnar skömmu
síðar. Hún var líka livít-
klædd og var að tala við
ungu stúlkurnar, sem hann
hafði orðið samferða í lest-
inni og bifreiðinni daginn áð-
ur. Þær flýttu sér burt, þeg-
ar þær sáu Frakkann.
— Eru þær hræddar við
mig?
— Nei, en þær eru dálítið
feimnar. Þær voru að segja
mér af yður.
— Eitthvað spennandi ?
Hvað sögðu þær? Segið mér
það? Gátuð þér sofið vel i
nótt?
—- Ég svaf ágætlega, en ég
hef þennan Boersteinar grun-
aðan um að hann blandi ein-
hverju i það sem við drekk-
um.
— Ekki held ég að hann
geri það, tók ég fram í. Að
vísu svaf ég eins og steinn,
en það hefur verið eðlilegur
svefn, því að ég hef ekki volt
af höfuðverk.
Og eftir augnahliks þögn
sagði hann:
— Ég er svo sæll.
Hún brosti til hans og
sagði ekki neitt.
— Við skulum ganga upp
38 VIKAN 30- tbl-