Vikan - 23.03.1972, Síða 9

sönnun þess að tilheyra reglunni.
Maður erfir kraftinn, hvort sem maður
vill eða ekki. Ég erfði minn frá ömmu
minn, sem ég þekkti ekki einu sinni. En
þegar ég var mjög lítil, var móðir mín,
sem ekki er norn, vön að segja, „ef þú ert
óþekk, þá verðirðu norn eins og hún amma
þín.“ En það er einmitt það sem ég varð.
Þegar ég var abrn, þá fékk ég vitranir.
Ég gat alltaf sagt móður minni frá, hvar
hún gæti fundið það sem týndist. Einu
sinni, til að prófa mig, faldi hún nokkuð
af peningum; ég sagði, „þeir eru undir
gólffjölunum í litla herberginu", en hún
varð hvít sem lín, því þetta var enn einu
sinni rétt.
„En það er ekki alltaf þægilegt að hafa
kraftinn. Vinkona mín, sem er norn, líður
fyrir það. Sjáið til, sá sem er skyggn, veit
um yfirvofandi dauðsföll og ógæfur, einnig
getur maður lesið hugsanir fólks. Það er
hægt að skrúfa fyrir kraftinn, eins og fyr-
ir krana og stundum neyðist maður til
þess, því að vera opinn fyrir hugsunum
fólks getur tekið á taugarnar — en þessi
vinkona mín hefur enn ekki lært það.“
Frú Temple gifti sig 21 árs og eyddi
fyrstu árum hjónabandsins í að halda
heimili og ala börn. „En jafnvel þá,“ seg-
ir hún, „ef það var eitthvað sem ég óskaði
eftir að myndi ske, gat ég fengið það til
að ske. Þetta var svo undarlegt, að ég
óskaði mér aðeins þeirra hluta sem ég var
viss um að mig vantaði í raun og veru.“
Þegar börn hennar voru orðin stálpuð,
hitti frú Temple mann sem sagði við hana.
„Þú hlýtur að vita að þú ert norn?“ Frú
Temple hafði lesið bækur um efnið og
vissi um tilveru galdrareglu, en hafði ekki
fundið neina. Er henni bauðst tækifærið,
fékk hún kennslu hjá vinkonu, sem aftur
hafði annan kennara.
„Þannig hefur kennslan borizt mann
fram af manni,“ sagði hún, „og það er or-
sökin til þess að krafturinn hefur lifað af
gegnum aldirnar. Galdraregla í Bristol
hefur óbreyttar erfðir síðan árið 1500, og
önnur mjög forn í Lancashire, en það eru
þær sem maður heyrir ekki talað um.
Reglurnar sem stöðugt eru í sviðsljósinu,
eru hálf tortryggilegar.
Þar að auki dvínar krafturinn við að
ræða hann við óviðkomandi. Þessvegna
er mér illa við mikið umtal og neita að
segja mitt rétta nafn. Önnur ástæða er,
að ef ég yrði þekkt í nágrenninu sem norn,
myndi börnunum mínum verða strítt af
skólafélögum sínum.“
Börn frú Temple, sem eru 14 ára og 10
ára, vita ekki að móðir þeirra er norn.
Hún elur þau upp í kristinni trú og í
setustofunni hangir málverk af Kristi, en
hún er ekki kristin sjálf. Að hennar áliti
er Kristindómurinn fögur trúarbrögð, en
þau fjalla of mikið um synd og boð og
Framhald. á hls. 61.
Nornaaltari með þeim
tólum, sem til þarf til að
magna kraftsendingu.
Athafnirnar fara alltaf
fram viS kertaljós.
12. TBL. VIKAN 9