Vikan - 23.03.1972, Blaðsíða 18

r
LETT UNDIR NIEÐ
LÍTILMAGNANUM
I LúkasarguSspjalli, 10. kapítula, er hin fræga dæmisaga
Krists um miskunnsama Samverjann. Er Kristur hafði lokið við að
segja lögvitringnum söguna, spurði hann: „Hver... sýnist þér
hafa reynzt náungi manninum, sem féll í hendur
ræningjunum?“ Lögvitringurinn svaraði því til, að það hefði verið
sá er miskunnarverkið gjörði á honum og sagði Jesú þá við
hann: „Far þú og gjör slíkt hið sama.“ -- Um allan heim er fólk að
gera „slíkt hið sama“. Við fórum á stúfana nýlega
og leituðum nokkra slíka íslendinga uppi.
í tæp íjögur ár hefur Rauða
kross deildin ,,Sjúkravinir“
rekið litla verzlun í anddyri
Landakotsspítala. Konurnar í
deildinni afgreiða þar endur-
gjaldslaust og selja sjúklingum
og gestum sælgæti, tóbak, gos,
sápu, tannkrem og ýmislegt
annað, sem kemur sér vel og
gleður sjúklinga.
Við litum þar inn á leið-
angri okkar og hittum fyrir
frú Guðrúnu F. Holt, húsmóð-
ur úr Reykjavík. Hún er eig-
inkona Brian Holts, fulltrúa i
brezka' sendiráðinu, og þau
eiga tvo syni, 17 og 20 ára.
„Þeir hafa bara gott af því að
sjá um sig sjálfir öðru hverju,"
sagði frú Guðrún, þegar við
spurðum hana, hvort þetta
tæki ekki tíma frá heimilinu.
„Mér finnst ekki nema sjálf-
r
sagt að hjálpa svolítið til hérna,
þegar ég hef fengið meiri tíma
fyrir sjálfa mig, eftir að dreng-
irnir eru orðnir svona stálpað-
ir,“ bætti hún við.
Hátt á annað hundrað kvenna
eru starfandi í þessari deild
Rauða krossins og innan
skamms ráðgera þær að opna
aðra verzlun á Landsspítalan-
um. Þær greiða húsaleigu, en
hafa boðið sjúkrahúsunum
þessa aðstoð sína og hefur "hún
að vonum verið vel þegin. „Hér
er ýmislegt sem fólk á sjúkra-
húsum þarf,“ sagði Guðrún,
„bæði sjúklingar og starfsfólk.
Starfsfólkið er ekki að hlaupa
út í búðir í vinnutímanum og
gestir þurfa ekki að vera að-
burðast með poka um bæinn
þveran og endilangan, þótt þeir
vilji færa ættingjum sínum og
vinum hér á sjúkrahúsinu eitt-
hvað smávegis. Við erum Ííka
svo margar, að þetta mæðir
ekkert á okkur; ég er hér til
dæmis ekki nema aðra hvora
viku, og helgunum skiptum við
á milli okkar. Ef maður þarf
eitthvað að bregða sér frá „á
vaktinni", þá hringjum við bara
í einhverja aðra, þannig að
þetta gengur alveg eins og í
sögu.“
Ágóðinn af þessari verzlun
er vitanlega ekki stórvægileg-
ur, enda álagning ekki mikil
— allt er á búðarverði -— en
fyrir þann ágóða hafa verið
keyptar bækur og bókavagnar
á bókasöfn sjúkrahúsanna (og
reka „Sjúkravinir" þau líka),
fullkomin sjúkrarúm, sem lán-
uð eru í heimahús, lesgrindur
og fleira, sem að gagni má
koma.
„Svo lengi sem ég get gert
eitthvað gagn hér, þá tel ég
það ekki eftir mér,“ sagði frú
Guðrún. „Ég hef bara ánægju
af að hjálpa fólki, og hví skyldi
ég þá ekki gera það?“
„ÁHUGINN EYKST
STÖÐUGT"
Á meðan séra Jón Bjarman,
fangelsisprestur, er á kynnis-
ferðalagi um Norðurlönd, vinn-
ur fyrir hann á skrifstofu fé-
lagssamtakanna Vernd, 20 ára
gamall lögfræðinemi, Sigurjón
Heiðarsson. Kunningi Sigur-
jóns, Guðmundur . Einarsson,
aðstoðaræskulýðsfulltrúi Þjóð-
kirkjunnar, var spurður að því
af forráðamönnum Verndar,
Frú Gudrun F. Holt: „Eiginmaður-
inn hefur gott af því að sjá um
sig sjálfur öðru hverju."
hvort hann vissi um einhvern
áhugasaman, ungan mann, er
vildi leysa af hálfan daginn.
Guðmundur vissi um áhuga
Sigurjóns og til að gera langt
mál stutt, þá er Sigurjón nú
að hálfu leyti starfsmaður
Verndar.
„Það var reyndar beinlínis
vegna áhuga míns á fangelsis-
málum, að ég fór í lögfræði,"
sagði Sigurjón, þegar við töfð-
um hann stutta stund einn rign-
ingardaginn í vetur, ,,og því
tók ég þessu náttúrlega fegins
hendi. Þetta er góð reynsla
fyrir mig og áhuginn, sem var
töluverður fyrir, hefur vitan-
lega aukizt til mikilla muna
síðan ég byrjaði hér. Ef ég
þekki sjálfan mig rétt, þá helzt
þessi áhugi og jafnvel þótt ég
hætti að vinna hér, þá reikna
ég með að verða hér með ann-
an fótinn alltaf öðru hvoru.“
Sigurjón hafði enga reynslu
af störfum meðal fanga og ann-
arra ólánssamra þjóðfélags-
þegna. „Að vísu var ég í Kristi-
legum skólasamtökum og þar
gerðum við ýmislegt, en ekk-
ert á þessu sviði. Þó má segja,
að á vissan hátt sé áhugi minn
þaðan.“
Á ráðstefnu /Kskulýðssam-
bands íslands um fangelsismál,
sem haldin var í Norræna hús-
18 VIKAN 12. TBL.