Vikan - 23.03.1972, Blaðsíða 19

Siguróur M. Þorsteinsson: ,,Annaóhvort er maður i þessu at krafti eda
þá alls ekki."
inu í Reykjavík helgina 26.
27. febrúar sl., komu fram
ákveðnar raddir um, að fang-
elsi vaéru ekki nema til óþurft-
ar í flestum tilíellum og Sig-
urjón tók undir þá skoðun.
..Það er alveg öruggt, að eng-
inn skánar á því að vera lok-
aður inni, heldur þvert á móti.'*
sagði hann. ,.Að vísu hef ég
ekki neina allsherjar lausn á
málinu. en ég er þess þó full-
viss, að það sem fyrst og
fremst vantar eru sálfræðing-
ar og geðlæknar.“
Aðalstarf Sigurjóns hjá
Vernd felst í því áð vinna að
skýrslu um íslenzka refsifanga,
en hingað til hefur engin „stat-
istik“ af nokkru tagi verið til
um þau mál. Tvisvar til þrisv-
ar í mánuði fara starfsmenn
Verndar svo austur á Litla
Hraun og önnur íangelsi eru
og heimsótt. Spjalla þeir þá
við fangana og reyna að greiða
eitthvað úr málum þeirra, þvi
að á meðan menn eru lokaðii'
inni í fangelsi eru þeir.að sjálf-
sögðu ekki í mikilli snertingu

við umheiminn. Meðal þess sem
þarf að gera íyrir þá í bænum
er allt frá því að útvega Old
Spice rakspíi-a og til þess að
sækja um náðun. Aðrir vilja
komast í bréfaskóla, suma vant-
ai föt, nokkrir þurfa að láta
fara með i viðgerð og síðan
þarf náttúrlega að sækja það
aftur: en nokkrir hafa ekki
heyrt frá fjölskyldum sínum í
langan tíma og þá er það hlut-
verk Sigurjóns og annarra
starfsmanna Verndar að hafa
samband við fjölskyldurnar.
Það hlýtur að vera erfitt að
vinna start' aí þessu tagi og
Sigurjón viðurkenndi, að vissu-
lega hefði hann sofið betur, áð-
ur en hann fór að vinna hjá
Vernd. „En,“ sagði hann þegar
við kvöddum, „þetta ei nauð-
synlegt starf og ég hef áhuga á
því. Ég hef öðlazt nýja reynslu,
sem áreiðanlega verður mér til
góðs.“
„ÁRANGURINN ERU
NÆG 'LAUN"
í augum Sigurðar Þorsteins-
sonar, formanns Flugbjörgun-
arsveitarinnar, er ekki nema
sjálfsagt að þjóna samborgur-
um sínum. Hann hefur verið
starfandi lögreglumaður í 31 ár
(er nú aðstoðaryfirlögreglu-
þjónn og kennir mikið í lög-
í egluskólanum) en ók áður
strætisvagni. ,.Ég er alinn upp
við að þjóna , öðrum," sagði
hann. „Þegar ég var strákur.
var ég smali og þjónaði þann-
ig dýrunum, þannig að mér
hefur aldrei þótt nema sjálf-
sagt að gera mitt til að létta
undir með öðrum."
Sigurður létti svo sannarlega
undir með öðrum. þegar hann
hóf líknarstarf sitt. Hann var
einn af stofnendum Flugbjörg-
unarsveitarinnar, sem sett var
á laggirnar er Geysisslysið
varð á Vatnajökli árið 1951.
„Þá fundum við, félagar í Fé-
lagi íslenzkra einkaflugmanna.
Svífflugufélaginu og fleiri slík-
um áhugamannafélögum. að
þörfin var brýn og við höfð-
um áhuga á að koma slíkri
starfsemi á laggirnar. Nú eru
um 80 manns virkir í sveit-
inni, en í allt erum við senni-
lega í krignum tvö hundruð."
Sigurður er fjölskyldumaður,
rétt eins og flestir aðrir félag-
ar sveitarinnar, og hann á 6
börn, það yngsta tvítugt.
..Vissulega tekur þ'etta tíma frá
ljölskyldunni, en það skiptir
náttúilega ekki eins miklu
máli nú og áður og eins þýðir
ekkert að setja það fyrir sig.
Annaðhvort er maður í þessu
al' krafti eða þá ekki.“
Flugbjörgunarsveitin æfir
reglulega. .Lfingar hjá hverj-
um flokki eru ekki sjaldnar en
aðra hvorg viku, samæfingar
oft um helgar; nokkrir félag-
anna eyða öllum mánudags-
kvöldum í að gera við 20 ára
gamla bíla sveitarinnar; fjar-
skiptadeildin smíðar og sér um
nauðsynleg tæki og stjórnar-
fundir eru ekki haldnir sjaldn-
ar en einu sinni í mánuði. Má
til dæmis geta þess, að á síð-
asta ari var félagsheimili sveit-
arinnar notað ekki sjaldnar en
247 sinnum. Auk þess eru svo
útköll.
„Þjálfunin er aðallega íólg-
in í ferðalögum og tilbúnum
leitum. Þetta er oft heilmikið
slark, þannig að við tökum eng-
an inn í sveitina, fyrr en við-
komandi er búinn að starfa með
okkur í eitt ár,“ sagði Sigurð-
ur. „Flugbjörgunarsveitin er
hlekkur, sjálfsagður hlekkur, í
öryggisþjónustunni hér á landi,
og við viljum vera vissir um,
að menn sem vilja starfa með
okkur, séu færir um það. Eins
verða þeir að fá tækifæri til
að átta sig á því, sem starf okk-
ar snýst í raun og veru um.“
Því hefur verið haldið fram,
að í Flugbjörgunarsveitina.
Hjálparsveit Skáta. Slysavarna-
félagið og fleiri slíka hópa,
sæki helzt fólk sem er haldið
ævintýraþrá: það vilji stunda
slíka starfsemi til að geta stát-
að af því.
„Ég get náttúrlega ekki þrætt
fyrir, að slíkt fólk sé til," sagði
Sigurður. „en starfið hjá okk-
ur er það erfitt, að ég held að
slikt fólk vilji ekki leggja það
á sig. Það hafa vissulega allir
gaman af að ferðast. en ég
held að meginástæðan fyrir
því, að menn og konur
gangi í Flugbjörgunarsveitina
og aðrar slíkar sveitir, sé sú,
að það vilji hjálpa þeim sem i
nauðum eru staddir. Ekki eru
það peningar sem sótzt er eft-
ir; á síðasta ári kostaði rúm-
lega 340.000 að reka sveitina,
en i opinbera styrki höfum við
ekki fengið nema 75.000 .og svo
í kiingum 50.000 frá öðrum.
Hitt skröpum við saman með
merkjasölu og öðru slíku."
Enginn meðlimur Flugbjörg-
unarsveitarinnar er á laununi,
en allir eru tryggðir gegn sl.vs-
um eða dauða sem kynnu að
værða /l starfi. „Hver og einn
borgar sinn persónulega útbún-
að og vinnutap fæst að sjálf-
sögðu ekki greitt," sagði Sig-
urður, sem auk þessarar tóm-
stundaið'ju er forseti Internati-
onal Police Association og hef-
ur sótt tvö námskeið í al-
mannavörnum, í Skotlandi og
í Danmörku. „Segja má, að öll
mannslaun séu greidd, þegar
sá, sem við ætlum að fara að
Fmmhald á bls. 64.
Slgurjón Heiðarsson lija Vernd: „Þetta gefur manni tæklfæri til að
skyggnast á bak við tjöldin."
12. TBL. VIKAN 19