Vikan - 08.06.1972, Side 13

held nú, að. .. 1 sjö löng ár hef ég
eldað matinn hans og annazt
húsverkin, hélt hún áfram eftir
nokkra þögn, — og nú veit ég
ekkert, hvað ég á af mér að gera.
Það er erfitt að fara að leita sér
atvinnu á minum aldri.
— Hvað það snertir, sagði
Merlin og fleygði til min vindli
yfir gólfið þvert, — hvað það
snertir. frú Finch, þá held ég, að
ég geti njálpað yður.
— Ó, herra Merlin, bara ef þér
gætuð það. ..
— Það get ég. sagði Merlin. —
Þér skuluð engar áhyggjur hafa
út af þvi.. En nú vil ég, að þér
segið mér eitthvað um hann hr.
Home. t fyrsta lagi, hvernig hann
fór að heiman.
— Hann fór fyrir þremur
dögum, sagði hún. — Þá átti ég
enn fri seinnipartinn. En þá var
langt um liðið frá þessu með
gasið, svo að mér datt það ekki
einusinni i húg, þegar ég fór frá
honum.
— Þegar ég kom aftur, var
hann farinn. Einu sinni áður
hafði hann verið að heiman heila
nótt...einu sinni á sjö árum..svo
að ég reyndi að gera mér engar
áhyggjur af þessu. En næsta
morgun, þegar hann var enn ekki
kominn, varð ég virkilega hrædd
— svona ein mins liðs og ekkert
annað um að hugsa.
— Eg setti þvi upp hatt og fór að
hitta hr. Vennant, af þvi að hann
er svo mikill vinur Homes, alveg
eins og Home er mikill vinur
hans.
— Og hr. Vennant sagðist
skyldu finna hann, ef hann á
annað borð væri lifandi, en gæti
hann það ekki, skyldi hann fara i
lögregluna. En ég er bara alveg
viss um, að veslings maðurinn
hefur framið sjálfsmorð.
— Tók hann nokkuð með sér?
— Ekki nokkra spjör, sagði frú
Finch. — Hann hafði' farið
SPENNANDI SAKAMÁLASAGA
EFTIR CLIVE BURNLEY
- Ég er farinn að nálgast þetta, sagði
Merlin. - Ég er búinn að sjá,
hvernig þetta hefur verið gert og það af fjand-
ans mikilli kunnáttu.
En ég sé ekki enn hversvegna ...
gegnum alla pappirana i
"herberginu sinu og rifið sumt af
þeim i tætlur. Stóra myndin af
föður hans, sem áður hékk yfir
rúminu hans hafði verið tekin
niður og lögð á skrifborðið hans.
— Hann tók ekki einusinni með
sér hatt eða frakka. Ég hef farið
gegn um fötin hans, og ég kann
alveg utanbókar, hvað hann átti
af fötum. Hann hlýtur að hafa
farið i gráu fötunum sinum og
engu öðru.
— Já, vist litur þetta út eins og
sjálfsmorð, sagði ég. En þó er ég
dálitið hissa á þvi.... Home virtist
svo rólegur og ánægður maður.
— Maður veit nú aldrei hverju
fram fer i huga fólks, sagði frú'
Finch með spekingssvip.
— Vel á minnzt, frú Finch,
sagði Merlin. — Hvaðhafði Home
sér helzt til afþreyingar?
Hvernig skemmti hann sér?
— Skemmtanirnar hjá honum
voru nú hvorki margar né stórar.
En ég held, að hann hafi að mestu
látið sér nægja bók og svo pipuna
sina. Annars fór hann oft að finna
hr. Vennant. Þeir voru gamlir
félagar úr skólanum, þarna yfir i
Onnuþorpi. Stundum fór hann til
þorpsins i bió, en þó ekki oftar en
tvisvareða þrisvar á ári. Og ekki
var hann neitt i veðmálum, en þó
held ég- hann hafi eitthvað borið
það við á Derbyhlaupunum. Og
aldrei drakk hann, svo að orð
væri á gerandi, eins og sumir.
Hann var yfirleitt rólegasti
maður, sem hægt var að hugsa
sér.
— Ég skil, sagði Merlin. En
hvernig var hann svo heima
fyrir? Fannst yður hann vera
fullkomlega eðlilegur, eða hafði
hann einhverjar einkennilegar
venjur?
— Já, hann var að sumu leyti
einkennilegur, eins og flestir
aðrir, svaraði hún dauflega. Það
var nú þetta með svefnherbergið
og æfingarnar hans. Hann var
afskaplega vandlátur i sambandi
við svefnherbergið.
— Hvað eigiö þér við með þvi?
— Jn, sjáið þér, ég reyndi nú
alltaf að gera honum allt til geðs.
Og einusinni spurði ég, hvort ég
ætti ekki að færa honum tebolla i
rúmið á morgnana. Ég velgi mér
alltaf tesopa meðan ég er að taka
til og leggja i ofnana, svo að þetta
hefði ekki verið nein
aukafyrirhöfn.
— En það vildi hann ekki heyra
nefnt. Hann sagði, að ég ætti
aldrei að fara inn i
svefnherbergið, þegar hann væri
þar inni. Og mér þótti fyrir
þessu, þvi að það er nú aldrei að
vita, hvað fólk kann að hugsa...
— En svo kom það einusinni
fyrir, að ég fór inn meðan hann
var þar inni. Hann var seinn á
fætur þennan dag og ég hélt, að
hann væri farinn niður fyrir
löngu. Ég fór þangað inn til að
viðra rúmið, áður en ég bæri inn
morgunmatinn.
— Hann stóð við rúmstokkinn á
náttfötunum. Hann æpti til min
að snáfa út, og þegar hann kom
niður, húðskammaði hann mig.
Já, hann var i verulegum æsingi!
En ég var nú ekki skaplaus
heldurogsagðiupp. Þá bað hann
mig fyrirgefningar. En hann
sagði, eins og satt var, að þetta
• væri sérvizka i sér, og framvegis
yrði ég að vera viss um, að hann
væri íarinn út, áður en ég færi
inn. Og eftir þetta held ég, að
hann hafi alltaf aflæst að sér.
Merlin spurði: — Þegar þér
komuð þarna inn, tókuð þér eftir
nokkru einkennilegu, annaðhvort
á herberginu eða á Home
sjálfum?
— Néi, það get ég varla ságt.
Hann stóð þarna bara. Herbergið
var eins og það var vant. En ég
man eftir, að mér datt i hug,
hvernig fötin gætu breytt
manninum, af þvi að hann virtist
svo miklu grennri i náttfötunum.
En ég sá ekkert .nenjulegt.
— Þér voruð að tala um
æfingarnar hans, frú Finch.
Hverjar voru þær?
Hún gat ekki stillt sig um að
fara að skrikja..
—Þetta voru nú ekki neinar
almennilegar æfingar, sagði hún.
-v En hann hafði áhyggjur af
holdafarinu sinu, held ég. Og
hann gerði ekki annað en stika
fram og aftur i svefnherberginu,
áður en hann kom niður á
morgnana.
— Herbergið hans er hérna
beint uppi yfir okkur. Og oft,
þegar ég var að þurrka af, heyrði
ég hann ganga fram og aftur i
herberginu uppi yfir mér...að
minnsta kosti i stundarfjórðung.
Merlin púaði út úr sér
reykjarmekki. — Þér hafið
auðvitað verið viss um, að það
- hafi verið Home en ekki einhver
annar, sem var að stika fram og
aftur upþi yfir yður?
Konan vissi ekki, hvaðan á
hana stóð veðrið. — Já, hver
annar hefði það getað verið? Það
var engin sála i húsinu nema við
tvö.
— Já, þá hafið þér auðvitað
haldjð það vera hann. En jafnvel
þótt þér hefðuð ekki vitað það, þá
hefðuð þér getað þekkt það af
heltinni. Þér munið, að hann
haltraði talsvert...svona!, Og
Merlin gekk vfir þvert gólfið og
dró á eftir sér vinstra fótinn.
— Ja-á, sagði ráðskonan —
Liklega. Já, vitanlega. En
Merlin fann strax, að hún var
eitthvað efablandin.
— Hugsið yður vel um, frú
Finch, sagði hann. — Hugleiðið
þetta vandlega! Hér eruð þér að
þurrka af og kynda upp. Og þér
heyrið fótatak upp yfir
yður...fram og aftur...fram og
23.TBL. VIKAN 13