Vikan - 08.06.1972, Blaðsíða 20

Mér var það óhugnanlega Ijóst að
allt væri breytt, ekkert yrði framar eins
og áður var...
Hann hafði þá verið að draga
dár að mér, skemmt sér vel
yfir einfeldni minni, hlegið að
litlu kennslukonunni. Ég varð
svo fjúkandi vond að mig svim-
aði, svo ég varð að líta niður
fyrir tærnar á mér. Þegar ég
leit upp var hann að hneigja
sig fyrir Natösju og kyssa á
hönd hennar. Hún stóð graf-
kyrr og hrokafull og ég hafði
á tilfinningunni að ef hún hefði
þorað, þá hefði hún gefið hon-
um utan undir.
Marya hjálpaði gömlu kon-
unni að setjast og fólkið þyrpt-
ist í kringum hana til að heilsa
henni. Andrei leit í kringum
sig, þangað til hann horfði
beint í augu mín og lyfti hönd-
inni til kveðju og brosti stríðn-
islega. Hann var ekki það
minnsta skömmustulegur og ég
brann í skinninu eftir því að
20 VIKAN 23.TBL.