Vikan - 23.11.1972, Qupperneq 15

I

Churchill (lengst til vinstri)
ásamt tveimur
skólabræöra sinna i
herskólanum i Sandhurst.
Myndin var tekin 1894.
Um það leyti
harmaði Churchill það mest,
að eigin sögn, ’ '
að stórstyrjaldir myndu nú
um garð gengnar I eitt skipti fyrir
öll,
svo að óhugsandi yrði
fyrir hrausta menn að vinna
frægðarverk i hernaði.
mér, nema> ég hafi drukkið of
mikið!
Það v var ekki sist þetta
gifurlega úthald sem þurfti' til að
leika i orrustusenunum. Það var
alltaf verið að spyrja mig:
Treystirðu þér i það? Leikurðu
fótbolta og tennis? Ég var svo
sannarlega ekkert snjall i þessu i
skóla - en ég gat þó setið hest og
skylmast og það kom sér vel.”
Eftir mánaöa óvissu var hringt
! Simon kvöld eitt og honum sagt
að hann hefði verið valinn i hlut-
verkið. Það kvöld flóöi kampa-
vinið I striðum straumum heima
hjá Simoni.
1 Upp frá þvi lagði hann áherzlu
á að „vaxa inn I” Churchill. Hann
hugfesti frá upphafi að hann átti
áð leika Churchill sem ungan.
„Fyrst af öllu varö ég að komast
að niðurstöfiu með röddina. En
það gat ekki verið neinn hægðar-
leikur að reyna að tala eins og
Churchill þrjátiu árum áður en
rödd hans var fyrst hljóðrituð. En
ég sannfæröist um að málgallar
hans hefðu breytzt eftir aö hann
fór út i stjórnmálin, að þá hefði
hann þróað þá þannig að þeir
gerðu sitt til að hrifa
áhéyrendur.”
Simon hlustaði á hverja plötu
sem hann fann af rödd Churchills,
þær elztu voru frá 1908. Heima
hjá sér geymir hann upptökur af
rödd strlðshetjunnar, upptökur
Framhald. á bls. 38.
Þá fékk ég nokkur ágæt tilboð
önnur, og var I miklum vafa um
hvort ég ætti að taka þeim eða
hafna.
Mér var varnað svefns marga
nóttina út af þessu - það er furðu-
legt að hugsa um það núna eftir á.
Ég er viss um að ég hefði ekki
haldið það út, ef konan.min hefði
ekki staöiö mér nær. Þegar mér
leið sem verst var hún vön að
segja: „Ég er viss um að þetta
verður allt I lagi og ég er viss um
að þú hefur fengið prýðisgott
tækifæri, svo fremi að heppnin sé
með þér.” Hún er sjálf leikari og
Hér er Churchill
sjálfur, þá um
fimmtugt ásamt Clementine
konu sinni
og Mary dóttur þeirra.
brigðum út af þvi. Alexandra var
sú eina, sem trúði þvi að ég gæti
þaö.”
Simon var prófaður oft og
stranglega, með löngum hléum á
milli, og fékk á þeim tima enga
vlsbendingu um hver yrði hin
endanlega niðurstaða. „Einna
erfiðast var að ég var að veröa
auralaus. Ég hafði þá um langt
skeið ekki fengið hlutverk nema
eitt I West End, I leik sem gekk
illa. Það tók tvo mánuði. Svo fóru
aðrir tveir mánuöir i prófanirnar.
Svo beið ég fimm mánuði eftir að
heyra eitthvaö af Young Winston.
vissi þvt hve mikilvæg heppnin
ér.
Framleiðendur mynd^rinnar
höfðu raunar engar áhyggjur af
þvi að Ward hefði ekki útlit unga
Churchills - þaö haföi hann
vissulega I gervi. Hitt voru þeir I
meiri vafa um, hvort hann hefði
þá likamlegu orku og skap, sem
þurfti til hlutverksins.
„Ollum frásögnum ber saman
um að ungi Churchill hafi verið
hvatlegur, hræðilega metnaðar-
gjarn og ágengur, og þetta er
nokkuö sem vinir mlnir sjá ekki I
J
47. TBL. VIKAN 15