Vikan - 17.05.1973, Blaðsíða 13

lUMAÐI KIÓLLINN
að sjá, mjög settur og með falskar tennur, sem hann
var ófeiminn að sýna, þegar hánn heilsaði með
breiðu brosi. — Frú Adams? sagði hann þar sem
hann stóð bak við skrifborðið.
— Já, sagði Eileen og litaðist um i skrifstofunni,
sem búin var ódýrum húsgögnum.
Cummings bauð henni sæti og það var með naum-
indum, að hún gat sezt, þvi að hjartslátturinn jókst
svo að hún þoldi vart við. Hún reyndi að rifja upp,
hvað hún hafði borðað kvöldið áður eða um morgun-
inn, sem gæti valdið þessum slappleika. Undanfarið
hafði henni fundizt hún stöðugt uppþemd, þrátt fyrir
sýrueyðandi meðulin, sem Jerry hafði fengið hana
til þess að taka. Hún var afar slöpp og kenndi and-
þrengsla.
Arthur Cummings tók eftir þvi, hve spennt hún
var og reyndi að róa hana. — Svona, svona, reynið
að taka það rólega, frú Adams. Ég sannfæri yður
um það, að ég hef mörgum sinnum unnið fyrir
konur, sem halda að menn þeirra séu þeim ótrúir og
oftast hefur það verið ástæðulaus grunur. Og ef sú
er raunin á með yður, fær enginn nema þér og ég
nokkurn tima að vita, að þér hafið komið til min.
Svo að þér skuluð bara reyna að taka það rólega og
segja mér frá manni yðar.
Eileen svelgdist á. — Hann skrifar glæpasögur,
sagði hún og brosti dauflega. — Hann selur sögu
stöku sinnum, en hefur ekki náð neinum umtals-
verðum árangri. Hann slær ekki slöku við, en rit-
stjórar vikublaðanna eru oft erfiöir viður-
eignar ....
— Já, ekki rengi ég yður, örvaði Cummings hana.
— Og hvað fær yður til að halda að. . . .
halda . . . .hm . . . að hann eigi vingott við aðrar
konur, frú Adams?
— Það eru mest smáatriði. Upp á siðkastið hefur
hann til dæmis komið eitthvað svo annarlega fram
við mig, einungis vegna þess að mér liður ekki rétt
vel. Hann hefur flutt i gestaherbergið svo að betur
fari um mig, og svo er hann farinn að hafa svo
mikinn áhuga á fötunum, sem ég geng i. Áður tók
hann aldrei eftir þvi, hvernig ég var klædd, en nú er
hann alltaf að tala um það. Hann er vissulega
kurteis og umhugsunarsamur, en ekki nærri eins
nærgætinn og efskulegur og hann var fyrir þremur
árum, þegar við giftum okkur.
Framhald á bls. 31
20. TBL. VIKAN 13