Vikan - 17.05.1973, Blaðsíða 31

HEIMASAUMAÐI
KJOLLINN
Framhald af bls. 13.
Eileen roönaöi viö aB segja
ókunnugum manni frá einka-
málum sinum, þvl aB þótt hann
væri sakleysislegur var hann
jafnframt einkaspæjari. Hún
flýtti sér aB halda áfram.
— Og svo þykir mér svo grun-
samlegt, hvaB hann er orBinn
ákafur viB aB rannsaka hlutina.
ABur skipti þaB hann engu, hvort
allt stemmdi i sögunum, hann
settist bara niöur og skrifaBi þær.
Nú segist hann veröa aB fara og
rannsaka þetta eöa hitt á bóka-
safninu næstum á hverjum degi.
Sannleikurinn er hins vegar sá,
aB ég hef ekki rekizt á neitt i
sIBustu sögunum hans, ,sem krefst
sérstakrar þekkingar, ef þér
skiljiB hvaö ég á viB. Vegna þess
hvaö hann er upptekinn viB aö
grafa upp þessar staöreyndir, er
ég mikiB ein. Hann fer meira aö
segja á bókasafniB á kvöldin.
— Ég skil yöur. Þér álitiö, aö
hann labist aB annarri konu og
noti upplýsingasöfnuninái sem
ástæöu til þess aö geta hítt hana?
— Já, sagBi Eileen lágröíduö.
ÞaB er rétt.
— EruB þér meö mynd af
manninum yBar meöferö-
is?
— Hún rétti honum litla mynd
af Jerry, og fann um leiö aö innst
inni skammaöist hún sin fyrir aö
vera aö njósna um manninn sinn.
Jerry.......sem hafBi veriö svo
ungur og ákafur, þegar hann varö
ástfanginn af henni .... Hann
haföi tekiö þaö geyst og þau giftu
sig fjórtán mánuöum eftir lát
fyrri manns hennar. Jerry haföi
gert hana aö hamingjusamri
brúöi á ný og sýndi henni fram á
aö lifiö gat enn veitt gleBi, þegar
henni sjálfri fannst þvi lokiö. Hún
var eldri en hann, henni fannst
gaman aB sauma, elda mat og
spila á pianó og hún sá um, aB
kvöldin þeirrá liBu i rólegheitum
heima. Hún var meB öBrum
orBum húsmóBir eftir gamla
móBnum. Hún var ekkert sér-
staklega lagleg og gat varla talizt
hafa kyntöfra ....
— Hvar er maBurinn yBar núna,
frú Adams? spurBi Arthur
Cummings,— VitiB þér þaB? Ég
vildi gjarnan hefjast handa nú
þegar.
Eileen leit á klukkuna. — Hann
sagBist ætla út eftir svo sem hálf-
tima til þess aB verBa sér úti um
staBreyndir á bókasafninu. Hann
sagBist lika ætla aB borBa
hádegisverB á kaffistofunni þar.
— Jæja þá, sagBi herra
Cummings og stóB upp. — Ég ek
strax heim til yBar og fylgist meB
honum. Hann stakk myndinni af
Jerry I vasann.
— Þakka yöur fyrir. Og þér
hringiB um leiB og þér komizt aB
einhverju?
— ÞaB skal ég gera. Skyndilega
fylltist Cummings meBaukun meB
henni og bætti viB. — En ég vona
innilega, aBég uppgötvi ekki neitt
sem gerir yBur niBurdregna.
— Takk, sagBi hún, og þau .
gengu samsIBa út úr skrif-
stofunni.
....... , )
Eileen var allt of máttfarin til
þess aB verzla, þótt hana langaBi
til þess, svo aB hún gekk bara út á
bllastæ&iB og sat i bilnum, þangaB
til hún var viss um, aB Jerry væri
lagBur af staB á bókasafniB meB
Cummings á hælunum. Hún
megnaBi ekki aB sjá Jerry aftur,
fyrr en hún væri örugg um hann,
einkum eftir aB hún hafBi gerzt
svo auvirBileg aB leigja einka-
spæjara til þess að njósna um
hann.
Um hádegi ók hún hægt heim-
leiBis. Jerry var farinn. Hún gekk
inn i vinnuherbergi hans og tók
rafmagnsritvélina úr sambandi,
þvi ab suBiB i henni bergmálaBi i
tómu húsinu. Jerry gleymdi alltaf •
aB gera þaB, ef hún var ekki til aB
minna hann á. Hún var þreytt og
gekk hægt upp stigann og inn i
svefnherbergiB, sem hafBi veriB
þeirra beggja, en hún hafBi nú
ein. Hún sparkaBi af sér skónum
og fleygBi sér i rúmiB án þess aB
fara úr kjólnum.
Hjartslátturinn minnkaBi, og
þaB dró úr andþrengslunum,
þegar hún lá út af og hugsa&i um
Jerry og Arthur Cummings. HvaB
ætti hún aB gera, ef spæjarinn
uppgötvaöi, aö Jerry væri henni
ótrúr? Hún vissi þaö ekki. Hún
vonaBi aB Cummings myndi
verBa fljótur aB komast a& hinu
sanna, svo aB njósnirnar-þyrftu
ekki aB halda áfram dögum eöa
vikum saman. Hún myndi aldrej
halda þaB út.
Hún breiddi yfir sig teppi og var
i þann veginn aB sofna, þegar
Arthur Cummings hringdi, minna
en fjórum timum eftir aö hún
hafBi talaö viB hann. —
Cummings, sagöi hann, þegar
hún lyfti heyrnartólinu.
— Já? Eileen fann aö hjarta
hennar baröist.
— Er i lagi aB ég tali? Maöurinn
ybar er ekki kominn heim?
— Nei, ekki enn.
— Gott. Ég hélt ekki. Ég skildi
viB hann á bókasafninu fyrir hálf-
tima.
Eileen óx kjarkur. — A bóka-
safninu? Var hann önnum kafinn
viB rannsókn sina?
— Já, sag&i Cummings, •»- en
hann fór ekki þangaB fyrr en bftir
hádegisverB og hann boröaöi ekki
á kaffihúsinu. Og mér þykir fyrir
þvi aö veröa aö segja yöur frú
Adams, aö hann boröaBi ekki
einn.
Eileen klemmdi höndina um
simtóliö, en sagöi ekkert. Fyrsti
vonarneistinn var horfinn.
— MaBurinn yöar sótti unga
konu a& bókasafninu um klukkan
hálf tólf, hélt Cummings áfram.
— Þau óku rakleiBis aö Kóngs-
kránni. Þar snæddu þau hádegis-
verö. Þér þekkiB kannske
staBinn?
— Já. Kóngskráin var eftir-
sóttur veitingastaöur, þar sem
lýsingin var svo dauf, aB Jerry
hafBi einu sinni kveikt á eldspýtu
til þess aö geta lesiB matseöilinn.
— Ég elti þau inn og var svo
heppinn aö fá borB nærri þeim.
Ég hleraöi hluta af samtali
þeirra.
— Ekki segja mér hvaB þau
sögBu, hvislaöi Eileen.
— Nei, frú Adams. Þaö nægir,
aö ég segi yBur aö efniö
var . . .hm, rómantiskt. Eftir
matinn ók maBurinn yöar
konunni á afvikinn staö og þar
lagBi hann bilnum I tuttugu
minútur og ók henni siBan aftur til
vinnu. Siöan fylgdiég honum eftir
aö bókasafninu áöur en ég fór aö
komast aö þvi hver konan væri.
— Komust þér aö þvi? sagöi
Eileen veikrödduö.
— Já, þetta er ung kona, sem
heitir Rosemary Cordes og
vinnar i efnaverksmiBju.
— Er hún mjög falleg?
— Tja, jú — ef maöur hefur
smekk fyrir brúnhærBum konum
er hún þaB kannske. Annars haföi
ég það á tilfinningunni, aö hún
' notaBi einhverskonar hárkollu,
svo ....
— Þaö skiptir ekki máli, sagöi
Eileen. — Sendiö mér skriflega
skýrslu og reikninginn og þakka
yBur kærlega fyrir, herra
Cummings. Hún lagöi tóliö á.
Þaö er þá satt, hugsaöi hún og
lag&ist aftur i rúmiB meö teppiö
upp aB höku. Hún fór aö skjálfa.
Hjartslátturinn virtist allt aö þvi
tvöfaldast.
Hún lá enn i rúminu klukku-
stund siöar þegar Jerry kom
aftur af bókasafninu. Hún heyrBi
aö hann blistraöi um leib og hann
opnaöi útidyrnar og kom inn i for-
stofuna.
— Halló, hrópaöi hann glaölega.
Hún heyröi fótatak hans i
stiganum.
— Eileen? Hvar ertu, ástin
min?
— Hérna.
Jerry birtist i dyragættinni. —
Þú hefur þá lagt þig- Liöur þér
aftur svona illa, unginn minn?
— Svo illa aö ég gæti dáiö.
— Nei, hættu nú, stúlka min,
sagöi hann uppörvandi og brosti
svolitiö. — Svo slæmt getur þaö
ekki veriö? Þvi kemuröu ekki á
fætur og færö þér einn litinn meö
mér? Góöur Martini hefur alltaf
haft góö áhrif á þig.
— Ég ætla aö liggja hérna
lengur, hvort sem þú vilt eba
ekki.' Þaö er ekki lengur neinn
smáslappleiki sem bagar
mig.......
— Ekki? HvaB er þaö þá?
— Faröu niöur og blandaöu þér
drykk, vinur. Ég er ekki búin aö
finna neitt handa þér aö boröa.
Hann yppti öxlum. — Þú þarft
ekkert aö vera aB hugsa um þaö.
Ég get alltaf fundiB mér eitthvert
snarl, ef þér finnst þú ekki geta
fariö á fætur.
— Gott. En fáöu þér samt
drykk. Mig langar aö talá svolitiB
viö þig, skiluröu.
— Um hv^B? Hann sendi henni
forvitnilegt augnaráö.
— FarBu nú og náöú þér I glas
og komdu svo aftur.
Hann fór niöur og hún heyröi
hann taka ismola úr isskápnum.
Þegar hann kom upp aftur haföi
hann glasiö i annarri hendinni og
whiskyflöskuna i hinni. — Þá
losna ég vib aB hendast niöur
aftur, sagBi hann brosandi. Hann
setti flöskuna frá sér á snyrti-
boröib hennar, settist á rúm-
stokkinn hjá henni og sagði: —
Svona nú, unginn minn. Talaöu.
Hún sneri sér viö og horföi á
vangasvip hans meðan hann
bragðaöi á drykknum og allt i
einu fann hún hve vænt henni
þótti um hann. Vesalings Jerry —
innilokaBur hjá veikri og leiöin-
legri konu svona fullur af lifsfjöri
og þrótti. — Jerry, ef eitthvaö
kæmi fyrir mig, hvers konar konu
myndir þú þá velja þér næst?
sagbi hún hægt.
— HvaBa þvaöur erþetta? sagöi
hann og leit undrandi á hana. —
Þú átt þó ekki viö, aB þú sért aö
þvi komin aö deyja?
Hún hristi höfuöiö. — Nei, ekki
eiginlega. Ég var bara aö velta
þvi fyrir mér aö hvers konar konu
þú myndir laðast, ef eitthvaB
kæmi fyrir mig. Þaö var allt og
sumt.
Hann lét ismolana hringla I
glasinu áBur en hann svaraöi. —
Tja, hún yröi trúlega ólik þér,
sag&i hann og hló viö. — Til til-
breytingar, þótt ekki væri annab.
— Yngri, áttu viö?
— Ef til vill. En þú veizt þó
sjálf, aö þaö skiptir engu máli . . .
Hann fékk sér góðan sopa af
whiskýinu.
— Einhverja miklu fallegri en
mig?
— Þú ert nógu falleg fyrir mig,
ástin min. Hann brosti upp-
örvandi til hennar. — Hver sækist
eftir laglegri konu, ef hún er
eignalaus.
— Jerry, segöu þetta ekki. Þú
þarft ekki aö vera vandræBalegur
vegna þess, aö ég erföi smávegis
eftir fyrri manninn minn. Þegar
allt kemur til alls átt þú eftir aB
erfa fyrstu konuna þina. Vertu
ekki bitur þess vegna.
Jerry bætti I glasiö sitt. — Ég er
ekki bitur, Eileen. Þú hefur veriö
gjafmild og leyft mér aö njóta
tekna þinna af arfinum af þvl að
20. TBL. VIKAN 31