Vikan - 17.05.1973, Blaðsíða 21

Spennandi framhaldssaga
Eftir Charlotte Armstrong
11. hluti
Jean lagði hönd sina á arm hans.
—Harry, finnst þér ekki, að við ættum
að hafa upp á eiginmanni systur hennar?
Það gæti ef til vill gefið okkur nokkuð forskot.
Mér finnst þú ættir að aka til sjúkrahússins ....
Harry fann fyrir stingandi
sársauka i kinninni, — og hann
heyröi eitthvaö skella i berg-
brúninni. Hann leit viö og gægöist
aftur fyrir sig. Hinum megin viö
kvina stóö maöur meö riffil. Og
þessi maöur var aö skjóta aö
honum, Harry Fairchild, sem hélt
sér dauöahaldi i bergbrúnina og
gat hvorki komizt fram eöa aftur.
Og rétt fyrir neöan hann
st^ppaöi nautiö og reif upp
jöröina I bræöi.
Jean hljóp meöfram húsinu.
Hún varö að leita hjálpar. Blái
billinn var mannlaus._ En hún
heyröi eitthvaö. baö var likast
daufu braki. Tvisvar heyröi hún
þaö og þá skildi hún hvaö þetta
var. Þaö var simi i bllnum!
'Nú var hún komin aö dyrunum
meö flugnanetinu. Jean þrýsti
nefinu og augunum meöfram
brúninni á netinu. Hún gat þá séö
Dorindu, sem sat meö byssuna i
hægri hendi.
Jean greip snerilinn, ög reif upp
huröina og kallaöi þaö fyrsta,
sem henni datt I hug.
— Þaö er sirhi til þin, Dorinda!
— Hvaö? Dorinda stökk upp af
stólnum og leit viö.
Og Mike Mizer réöist á hana og
tók af henni byssuna. A næsta
augnabliki fleygöi hann henni
frá sér út úr stofunni og alla leiö
út á hallann, fyrir utan húsiö.
— Hver- erúö þér? spuröi hann
Jean. — Biðin viö, ég hefi vist séð
ytyur áöur.
— En hann skýtur, sagöi hún. —
Hann er aö skjóta á Harry! •
— Hvar?
— Viö kvina hjá hæðinni. Fyrir
ofan hellinn. Drengurinn hljóp
eftir hjálp, en vinnumennirnir eru
svo langt I burtu ....
-^Nei, nei, sagði Mike. — Tony
þarf aðeins aö komast upp
brattann og þaðan getur hann
gefiö mönnunum merki.. En
komiö nú. þaö er vist bezt aö ég
nái I betra skotvopn en þessa
leikfangabyssu.
Mike Mizer flýtti sér inn I húsiö
meö Jean á hælum sér.
Dorinda reis upp og gekk að
bllnum. Hún settist undir stýriö
og horföi á rauða ljósiö fyrir
framan sig og svo lyfti hún sima-
tækinu.
Rödd I slmanum sagöi: —
Halló, Dorinda! Viö höfum fréttir
að færa! Hanks kerlingin er
fundin!
— Það er gott.
— Hún er á St. Barts-sjúkra-
húsinu. Mpnn Pauls Fairchild
halda um hana strangan vörð.
— Eru þeir búnir aö ná
barninu?
— Ekki ennþá. Viö reynum að
múta einhverri hjúkrunar-
konunni og viö getum llka komizt
aö þvi hvaö stendur á spjaldinu
hennar. Getum reynt aö finna út
heimilisfangiö. Krakkinn hlýtur
aö vera á þeim staö.
— Sennilega, sagöi Dorinda. —
Þetta er gott. Finniö barniö. Og
ég fer aö komia.
Mike Mizer stóð á veröndinni og
miöaöi rifflinum á Frank Miller
um leiö og hann kallaöi til hans.
Jean var rétt á bak við hann.
Hún skyggöi fyrir augun og rýndi
mót sólu. Hún sá Harry Fairchild.
Hann hékk á höndunum og fætur
hans dingluðu I lausu lofti ....*.
Og þegar hann tók sveiflu, sleppti
hann takinu og hvarf ofan i helli
Tonys.
Þegar Frank var kominn að
giröingunni, lét hann Dyssuna
falla.
Harry Fairchild var horfinn.
Blái blllinn kom a hægri ferð
fyrir húshorniö. Hann tók krappa
beygju, til aö rekast ekki á
skrjóöinn, sem kpm niður
hallann. Plankarnir viö hliöiö
lágu ennþá yfir skuröinn, blái
billinn hitti alveg á þá og þaut
áfram.
Bflskrjóöurinn var fullur af
verkamönnum og var stöövaður
rétt viö húsiö. Mennirnir töluöu
hver upp I annan. Tony kom á
haröaspretti niöur hallann.
Inni I hellinum var hálfdimmt
og miklu svalara. Þar var hálm-
beður og nókkrir trékassar,
greinilega dýrgripir drengsins,
þetta var einkahellir hans.
Og þar var lika guli spari-
grlsinn.
Harry andvarpaöi. Hann greip
grlsinn og sló honum viö vegginn.
Innanum myntina var saman-
brotinn bréfsnepill.
Hann sléttaði vandlega úr
blaðinu og gekk aö hellis-
munnanum, til að fá betri birtu.
Mizer kallaöi og skipaöi fyrir:
Menn hans hlupu um. Eitt hliðiö
var opnaö. Nautiö var lokkaö út
um hliöiö og rekiö inn I annaö hólf
á kvlnni.
Nokkru slöar var Harry kominn
heim I húsiö. Hann þvoöi blóðiö af
kinninni og setti plástur á sáriö.
Hann var svangur, svo hann
gleyptí brauöiö og drakk kaffi
meö, en sagði Mizer málavöxtu á
meöan. Harry sagöi aö lokum:
— Kalliö á lögregluna. Segiö
þeim aö þetta sé Fairchildmáliö.
— Beckenhauermáliö. Þaö getur
veriö aö hún komi hingaö aftur.
Ég segi ykkur ekki hvaö stendur á
paþplrsörkinni. Þá getið þiö ekki
sagt frá þvi hvaö þaö er.
—!• Hún talaði I sima I bílnum
slnum, sagöi Tony.
— Þú hefur liklega ekki heyrt
hvaö hún sagði, vinur minn?
spuröi Harry.
— Hún sagöi ,,þaö er gott”. Og
svo sagði hún . . . ég held hún
hafi sagt: „Finniö barniö!”
20. TBL. VIKAN 21