Vikan - 17.05.1973, Blaðsíða 33

Hann staröi á liana vantrúaöur
og undrandi. Hann var drukkinn
og leit mjög illa út. — Hvar er
veskiö þitt?
— Niöri, á boröinu i forstofunni.
Hanp snarsneri sér viö og þaut
niöur stigann.
Eileen fór fram úr rúminu og
í-ökst meö .vfiöismunum aö
komast a-1 svefnherbergis-
dyrunum. Hún lokaöi þeim og
læsti aö sér. Hún ráfaöi aftur aö
rúminu, settist og flutti simann til
sin. Hann van hræöilega þungur.
Hiin hringdi til lögreglunnar.
begar svaraö var, reyndi hún aö
tala eölilega: — Er þetta hjá lög-
reglunni? Ég ætlaöi aö skýra frá
moröi. 4
Lögreglumaöurinn var mjög
rölegur. Hann skrifaöi nafn og
heimilisfang og sagöi aö þeir yöur
komnir aö fimm minútum
liönum. — Viljiö þér vera svo
góöar aö yfirgefa ekki staöinn,
frú Adams.
Allt i einu fann hún aö heit tár
tunnu niöur vanga hennar. —r
Astæöulaust áö hafa áhyggjur af
'þvl,sagöi hún slitrótt og reyndi aö
yfirgnæfa hjartsláttinn. — Ég
verö vist áreiöanlega hér.
Henni tókst aö rifa sig úr
dökkbláa, heimasaumaöa
kjólnum, áöur en hún féll út af I
rúmiö.
GITTE HENNING
Framhald af bls. 25.
ómögulegt, birtan, kuldinn,
maturinn og ýmislegt fleira og
þegar hann sá svo Dana, sem
hann taldi aö myndi kannski
skilja sig og öll sin vandamál, þá
varö hann alveg spindegalen.”
„Mér hefur skilizt, aö einn
Norömaöurinn. gott ef hann ekk'i
lék bróöur þinn, hafi einnig látiö
ganga á ýmsu.”
Hún hugsaöi sig nm . . . „Já,
sá. Hann var dálltiö sérstakur.
Hann var I géysilega góöri líkamr
legri þjálfun, haföi veriö meö I
„West Side Story” I Oslo og svo
framvegis. Hann gat aldrei veriö
kyrr, þurfti sifellt aö vera aö gera
eitthvaö, sem tók á vöövana. Já,
hann olli oft vandræöum. Hann
hljóp til dæmis daglega upp á
fjall, sem var þarna rétt hjá, og
kom svo allur rifinn og blóöugur
til baka. Svo var hann vitlaus I
hestana. Hann gat til dæmis
staöiö á baki þeirra, stokkiö upp á
þá aftanfrá, rúllaö sér undir þá og
komiö upp hinum megin án þess
aö sleppa takinu og ég veit ekki
hvaö og hvaö. Ég held annars aö
hann sé dáinn núna . . .hann
þurfti alltaf aö lifa hættulega og
hefur sennilega einhverntlma
fariö of geyst. Ef ég man rétt, þá
svipti hann sig lifi.”
„Varstu ánægö meö þær
viötökur, sem Rauöa skikkjan
fékk I upphafi?”
„Já, ég var þaö nú eiginlega.
Ég meina, ekkert mjögslæmtvar
um hana sagt. Myndin fékk til
dæmis mjög góöar viötökur i
Rússlandi^jg þó eru Hússar alltaf
mjög gagnrýnir. Þessa nýju gerö
myndarinnar hef ég ekki séö, en
mér hefur skilizt aö hún sé jafnvel
betri.
Nú skal ég segja þér dálitiö.
Þegar Rauöa skikkjan var sýnd á
kvikmyndahátlöinni I Cannes var
ég þar sem einskonar fulltrúi
hennar. Ég hitti Olek, rússneska
aöalleikarann, og hann ætlaöi aö
kynna mig fyrir rússnesku
fulltrúunum. Svo fórum viö
þangaö og hann kynnti okkur, og
ég hugsaöi meö mér, hvaö ég ætti
aö segja viö þá. Þeir horföu bara
á mig, grafalvarlegir og meira aö
segja dálitiö önugir á svip. Guö
minn almáttugur, hugsaöi ég meö
mér, hvaö hef ég gert núna? Samt
herti ég mig upp, brosti mlnu
bllöasta og sagöi: — Góöan
daginn, ég heiti Gitte Henning,
gaman aö kynnast ykkur.
Þeir umluöu eitthvaö mjög
þumbaralegir og mér fannst ég
heyra einhvern þeirra segja —
þótt þaö hafi 'nú sennilega aöeins
veriö Imyndun: — Já, viö höfum
nú svona piur eins og þig i
Rússlandi lika. Aldrei hef ég
getaö skiliö, hvers vegna þeir
voru svona kuldalegir viö mig.”
„Þeir hafa kannski veriö aö
lýsa vanþóknun sinni á nektar:
atriöinu I myndinni . . .” skaut ég
inn I. v
Hún horföi undrandi á mig um
stund og rak svo upp skellihlátur.
„Ha ha ha, jahá! Heyröu, þaö hef.
ég bára aldrei hugsaö um. Þaö
getur svo sem vel veriö. En þessi
nektarsena var svo sem ekki
neitt. 1 dag væri hún talin
hlægileg miöaö viö allt þaö, sem
maöur sér i kvikmyndum, en hún
hefur kannski veriö eitthvaö
gróf . . . allavega I augum
Rússanna. Þess vegna hafa þeir
álitiö mig eitthvaö billega” — hún
hnykkti til höföinu meö
fyrirlitningarsvip — „fyrir
bragöiö.”
Aö undanförnu hefur Gitte
aöallega unniö I V-Þýzkalandi,
þar sem hún er mjög vinsæl.
Meira aö segja svo vinsæl, aö
hún, útlendingurinn, var fulltrúi
V-Þýzkalands I áþurnefndri
söngvakeppni Eurovision. Þar
lenti hún I áttunda sæti meö
sönginn Junger Tag. Hún gretti
sig þegar ég spuröi hana hvort
hún heföi veriö ánægö meö
frammistööu sína I Luxembourg.
„Nei, ónei,” svaraöi hún. „Ég
varö satt aö segja fyrir miklum
vonbrigöum. Þessi keppni hefur
náttúrlega ekkert meö múslk og
list aö gera, þetta er iönaöur, en
ég heföi samt viljaö lenda ofar.
Auövitaö þorir maöur aldrei aö
reikna rheö efsta sætinu, en ég
var óánægö meö útkomuna. Til
dæmis lagiö I fyrsta sætinu, þaö
er bara . . . .,” hún bandaöi frá
sér hendinni! „Aftur á móti þótti
mér spænska lagiö gott og eins
þetta enska, „Power to All Our
Friends” meö Cliff.” Hún stökk
upp, söng kafla úr laginu og
dansaöi sporiö fræga, sem Cliff
Richard dansaöi I Luxemburg
(nú verö ég aö treysta á aö
Islenzka sjónvarpiö hafi sýnt dag-
skrána þegar þetta birtist). „Svo
þótti mér sænska lagiö,
„Sommaren som aldrig sager
nej”, gott, eiginlega allt of gott.
Hvaö sjálfa mig snertir var mér
eiginlega sama min vegna, en þar
sem ég var fulltrúi annars lands
en mlns heimalands, varö ég sár.
Þýzkaland hefur lent I þriöja sæti
meö þýzkan söngvara og þess
vegna ætlaöi ég mér aö gera
betur núna.”
„Hvernig stóö á þvi aö dönsk
stúlka var fulltrúi Þýzkalands I<
keppninni?”
„Þaö er algengt aö lönd sendi
söngvara, sem ekki eru rikis-
borgarar þe'ss lands, sem þeir
syngja fyrir. En Þjóöverjarnir
áttu éngan betri söngvara. Þeir
sögöu þaö viö mig, viö eigum svo
fáa. Ég var búin aö neita aö taka
þátt i þessari keppni I tiu ár.
Þegar ég var 17 ára vann ég *
svipaða keppni i Þýzkalandi og
vildi ekki vera meö aftur, meöal
annars vegna þess, aö ég vildi
ekki hætta á aö veröa mjög
neöarlega. En mér skjátlaöist.
Ég held aö þýzk lög eigi ekki upp
á pallboröiö hjá öörum þjóöum,
Þjóöverjarnir eru svo mikiö fyrir
marzana slna, þeirra dægur-
tónlist er allt of formföst. Jæja, ég
ákvaö allavega aö slá til I þetta
skipti, taldi mig hafa gott lag —
og kannski einnig vegna þess, aö
hljómplötufyrirtækiö mitt lokkaöi
mig til þess. Staöreyndin er
nefnilega sú, aö ég hef veriö aö
reyna aö hætta I þessum
„bransa” 1i nokkur ár og þegar
hljómplötusamningurinn minn
rann út I fyrra, ætlaði ég aö leggja
skóna á hilluna. Þá fékk
hljómplötufyrirtækiö mig til.
aö skrifa undir nýjan, þriggja ára
samping meö þyl að lofa mér aö
ég fengi aö gera jazz-plötu.
Nú . . .ja, svo sér þetta mér fyrir
lifibrauöi, ég meina, einhvern-
v.eginn veröur maöur aö íifa.”
„Hvaö ætlaöir þú aö gera I
staöinn? Kvikmyndir? Þú hefur
jú ekki leikiö I kvikmynd slöan
Rauöa skikkjan var gerö á Islandi
um áriö.”
„Nei, þaö er rétt. Ég veit
eiginlega ekki hvaÖ ég heföi gert,
mér stendur ýmislegt til þoöa og
vil helzt ekki fara nánar út I þá
sálma hér. Ég hef annars I sjálfu
sér ekkert á móti þvi aö leika i
kvikmyndum, vandamáliö er aö
fá nægilega góö handrit. Auövitað
gæti meöur tekiö hvaöa handrit
sem- er og litiö á þetta sem
venjulega vinnu, I hvaöa
kvikmynd sem er getur maöur
þróaö meö sér ákveöna tækni og
lært eitthvaö nýtt, en einhvern-
veginn hef ég ekki hugsaö mikiö
út i þaö.”
„Nei, þaöhefur eiginlega aldrei
hvarflaö aö mér annaö en aö búa I
Danmörku,” svaraöi hún
spurningu minni. , Ég er fædd I
Kaupmannahöfn, óg vil ekki
annars staöar búá. \ftur á móti
þykir mér gott aö feröast um og
sjá heiminn og náttúrlega er
skemmtilegt, þegar manni
gengur vel I pörum löndum. Ég er
til dæmis mjög vinsæl I
Þýzkalandi i augnablikinu og
fram aö þessu" (páskadegi) hafa
til dæmis selzt 125.000 eintök af
plötunni Junger Tag, sem er'mjög
gott. Nú kem ég til meö aö hafa
nóg aö gera þar á næstuhni.”
V En þrátt fyrir velgengni slna I
V-Þýzkalandi gaf Gitte þaö fylli-
lega I skyn, aö húnværi ekki sér-
lega hrifin af Þjóöverjum. „Ekki
get ég sagt neitt neikvætt um þá,”
sagöu hún, „en þaö tekur mann
langan tima aö komast inn á
þeirra bylgjulengd, ef svo má
segja. Ég á viö aö þeir eru svo
frekir og aggressivir, aö sumir
geta aldrei fellt sig viö þá. ÞSÖ er
ekki fyrr en maöur hefur sjálfur
náö yfirhöndinni aö sljákkar I
þeim og .maöur er viöurkenndur.
Þetta get ég kannski skýrt meö
dæmi:
I verzlunum fær maöur helzt.
ekki almennilega þjónustu, fyrr
en maöur er farinn aö æpa I
stuttum og harömeitluöum
setningum, eins og þeir gera. Ég
set þá gjarnan úr lagi meÖ þvl aö
tala ensku þangaö til ég hef allt
starfsliðið I kringum mig. Þá tala
ég þýzku og fæ alla þjónustu, sem
ég kæri mig um, ha ha ha.”
Þaö er lltill tími eftir: Er Gitte ,
gift?
„Nei.”
Ætlar kannski ekki aö giftast?
„Ef tvær manneskjur elskast
þá sé ég enga ástæöu fyrir þær aö
giftást. Þá ætti aÖ finnast fyrir
gagnkvæm viröing og traust.”
Nokkuö sérstakt, sem viö
eigum eftir aö tala um?
„Ha ha ha, mér finnst ég vera
búin aö segja óskaplega fnikiö.
Ég vona bara aö þú getir sett
þetta saman. Og gleymdu ekki aö
skila kveöju til tslendinga frá
mér.”
,O.Vald.
AO SKIPTÁ UM
HÖFUÐ
Framhald \f bls. 17.
brjóstiö, þar sem auöveldara er
aö tengja æöarnar, sem liggja til
höfuösins.
Framhluta hundsirts, höfuö,
háls, heröakamp og íramfætur
græddi Demichov samt ekki á
20. TBL. VIKAN 33