Vikan - 20.01.1977, Blaðsíða 13

Viðta

sé út með góðu hugarfari, býður það
hættunni heim, því margt fer öðru-
vísi en ætlað er.
Þannig urðu
Sæmi og Lóa til
— Dansaðir þú ekki á böllum í
Silfurtunglinu á sinum tíma?
— Jú, þegar ég var tvítugur fór
fram danskeppni þar, og danspar-
inu, sem fékk fyrstu verðlaun, var
boðið upp á árssamning um að
dansa i húsinu tvisvar í viku i heilt
ár. Við Lóa, eða Elínborg Snorra-
dóttir, unnum keppnina, og við
dönsuðum saman í eitt ár fyrir
bragðið. Það muna eflaust einhverj-
ir eftir Sæma og Lóu ennþá.
— En þó að ég hafi verið með
ólæknandi dansdellu á þessum ár-
um, þá gaf ég mér tíma til þess að
fara í iðnnám. Ég var svo hepp-
inn að komast i trésmíðanám hjá
Árna Pálssyni, byggingameistara,
Vífilsgötu 5, og við unnum hjá
bandaríska hernum á Keflavíkur-
flugvelli, þar sem ég dvaldist i tvo
vetur. Þá var erfitt að komast í
vinnu hjá hernum, en enskukunn-
átta mín kom mér að liði, þegar ég
vann þar. Ég var bara lítill patti,
þegar ég lærði enskuna af breskum
Sæmi í faðmi fjölskyldunnar.
Talið frá vinstri: Theódóra Svan-
hildur 7 ára, Sæmundur og kona
hans Ásgerður Ásgeirsdóttir, Hild-
ur 15 ára, Sigríður 17 ára og Ásgeir
12 ára.
hermönnum, sem höfðu gaman af
að spjalla við okkur félagana og
troða enskunni inn í þausinn á
okkur.
— Þegar ég var í námi á
vellinum, var mikið að gera hjá
mér, því að auk þess dansaði ég á
böllum hér og þar, stundaði íþrótt-
ir og lærði ballet i Þjóðleikhúsinu.
Eric Bisted, sem þá kenndi ballet
við Þjóðleikhúsið, vildi endilega fá
mig til þess að halda áfram námi,
því honum leist svo á, að ég ætti
framtíð fyrir mér í þeirri grein, en ég
ákvað að halda mig við trésmíðina,
enda var ballet ekki arðvænleg list-
grein í þá daga fremur en nú.
Varð fyrir mikilli
reynslu
3. TBL. VIKAN 13