Vikan - 28.06.1979, Qupperneq 40

Ilniltirinn 2l.m;irs 20.;i|iril Naulii’) 2l.;ipril 2l.m;ii Tiíhunirnir 22.m;ii 2l.júni
Þú hefur átt erfitt meö
að henda reiður á öllum
útgjöldum þínum
undanfarið. Það virðist
nokkuð augljóst að
einhvers staðar er
veikur hlekkur sem þarf
að lagfæra samstundis.
Skapgerð einhvers
nákomins ættingja
veldur þér svo miklum
heilabrotum að afköst I
vinnu minnka að mun.
Farðu samt varlega i
alla gagnrýni og mundu
að ekki eru allir sömu
gerðar.
Ónákvæmnin kemur þér
svo sannarlega í koll og
sannleikurinn í sérstöku
tilviki kemur mjög illa
við þig af þeim sökum.
Gerðu upp við þig
hverjum þú fylgir, því
annars getur farið illa.
Kr. hliinn 22. jtini 2.V júli
Mikilvægu verkefni
seinkar talsvert, en það
ætti ekki að koma að
sök. Leggðu áherslu á
aðalatriðin og farðu var-
lega þegar um stærri
fjárhagsskuldbindingar á
næstu árum er að ræða.
I. jonió 21. jtili 24. j|»ti»l
Næsta vika getur orðið
mjög skemmtileg og
lærdómsrík, ef rétt er á
málum haldið. Finnist
þér þreyta vera að ná
yfirtökunum skaltu fara
varlega og reyna að
hvíla hugann i frístund-
um.
Andlegt jafnvægi fer
stöðugt batnandi og
með sumrinu gætir þú
átt óvæntan leik. Feröa-
lög ættirðu að reyna að
skipuleggja sem best og
gleyma ekki að gera ráð
fyrir sambúð við aðra.

Mm
IfcT^ ~ .V
\niiin 2J.\cf/i. 2.VnKJ. Sporútlrckinn 24.okl. 2.\.nm. Hoi{miii)urinn 24.nót. 2J.úcs.
Næstu vikur verða þér
hliðhollar og líklega
þarftu ekki að kosta
miklu til að ná góðri
skemmtun og tilbreyt-
ingu. Hafðu gætur á
gömlum vini sem er þér
ekki vinveittur nú.
Reyndu að njóta sam-
vistanna við ættingjana
því það hefur ekki gefist
svo mikill tími til þess
að undanförnu. Farðu
gætilega í dómum um
aðra því ekki er allt sem
sýnist i því efni.
Athugaðu nýja
möguleika I fram-
kvæmdum án þess þó
að taka meiri háttar
ákvarðanir, því fljót-
færni getur dregið dilk á
eftir sér og orðið þér til
mikils tjóns I framtið-
inni.
Treystu tillögum þinna
nánustu, því þeim
gengur gott eitt til.
Fljótfærni hefur orðið
þér til trafala og ekkert
er unnið við að beita
harðýðgi og ýtni þegar
enga nauðsyn ber til.
\;ilnshcrinn 2l.j;in. 1‘í.fchr.
Óþolinmæði sambýlis-
manns er þér mikill
fjötur um fót og skap-
stilling þín brestur ein-
hvern daginn ef ekki
verður breyting á hið
skjótasta. Ræddu þetta
af skynsemi og reyndu
að bæta ástandiö.
I isknrnir 20.fchr. 20.mars
Þér vex allt í augum og
verður lítið úr verki af
þeim sökum. Taktu
hlutina réttum tökum
og notfærðu þér sem
mest útiveru, ef nokkrir
möguleikar eru á því án
mikillar röskunar.
HLÁTURINN
hann hana sitja eins og hvíta marmara-
styttu.
Og hann sá dyrnar, sem opnuðust á
bak við sófann, og Thomas, sem stóð í
gættinni — en hann heyrði ekki til hans,
því þruman reið yfir um leið og dyrnar
opnuðust.
Svo dó þruman út, og himinninn og
nóttin urðu myrk og hljóð á nýjan leik.
— Hæ, sagði Thomas.
— Gott kvöld, Thomas, sagði hún. —
Komdu inn.
Hann lokaði dyrunum á eftir sér,
svo gekk hann að arninum. Hann sneri
bakinu að eldinum og tók upp sígarettur.
Þetta er eins og atriði í leikriti — þetta
er ekki raunverulegt — Thomas og ég,
sinn hvorum megin á stóru sviði og
Jenny i miðjunni — á rauða sófanum og
dyrnar opnar út í nóttina og hafið. Guð
— láttu þetta vera draum.
— Þú hefðir ekki átt að koma,
Thomas, sagði hann. Hann þekkti ekki
aftursína eigin rödd.
Thomas brosti. Svo kveikti hann i
sigarettunni.
— Þú hefur breyst, Martin. Hvers
vegna hefði ég ekki átt að koma? Þetta
er bara verk — jafnvel eitt af léttari
verkunum. Ef þú bara værir eins og
áður. Þú ert orðinn viðkvæmur, og þú
ert orðinn heimskur. Ég get ekki sætt
mig við það. Ég vil ekki sætta mig við
það. Við höfum alltaf unnið saman.
Veistu, hvað við fáumst við, Jenny?
— Nei, sagði hún. — Ég hef aldrei
fengið að vita það almennilega, hvað
Martin starfar.
— Það er mjög einfalt, Jenny. Við
Martin vinnum að því að græða
peninga. Það er það sama og allir gera
— vinna til að græða peninga. Og við
Martin höfum haft það gott og grætt
mikla peninga, því það var alltaf ég, sem
lagði á ráðin — og það hefur alltaf verið
vel heppnað, og við höfum aldrei verið
teknir fyrir neitt.
— Áttu við, að þið hafið framfleytt
ykkur með þvi að fremja glæpi?
— Að sjálfsögðu.
— Haltu þér saman, sagði Martin.
— Nei, Martin, ég held mér ekki
saman. Mér finnst, að hún — núna í
kvöld — hafi rétt til þess að fá að vita
það. Enda verð ég að viðurkenna, að það
veitir mér vissa ánægju að segja henni
það.
— Haltu bara áfram, Thomas, sagði
hún. — Þú hatar mig. Haltu áfram.
Segðu Martin, hvers vegna þú hatar mig
Martin studdi olnbogunum á borðið
og hvildi höfuðið í höndum sér. Höfuð
hans var blýþungt — og blóðið þaut i
æðum hans, og hjartað barðist allt of
hratt og þungt.
— Já, Jenny — ég hata þig — vegna
joess að þú hefur eyðilagt áætlanir minar
— Það var gott að heyra, sagði hún.
— ... enda þótt þú skildir það ekki.
Fíflið hann Martin. Við vildum bara fá
peningana þina. Alla fjandans pening-
ana þína.
— Ég hefði ekki haldið, að peningar
væru „bara" og „fjandans" I þinum
augum, Thomas, sagði hún. — Þú getur
fengið alla peningana mína. Þú þarft
ekki að drepa mig til þess að fá þá. En
það er ekki rétt, að ég hafi ekki skilið
neitt. Ég skildi ekki, hvað jrað var — en
ég skildi, að eitthvað var að.
— . . . peningana þína, Jenny. Og það
var svo auðvelt að ná i þá. Með því að
láta Martin giftast þér. Giftast þér... og
erfa þig siðan. Og þú varst svo elskuleg
— svo lítil og hjálparvana — þú virtist
svoauðveld....
— ... bráð, sagði hún.
Thomas hló. — En þú treystir mér
ekki, sagði hann.
— Nei, ég treysti þér ekki. Og ég skal
segja þér nokkuð. Ég skal segja joér,
hvers vegna mér fór að líka illa við þig.
Ég skal segja þér, hvenær ég hætti að
treysta þér. Það var jregar ég heyrði þig
hlæja i fyrsta skipti.
/x veggnum bak við Martin taldi
klukkan mínúturnar í burtu.
— Það eru til ýmsar aðferðir til að
dæma manneskjur, sagði hún. — Ég
geri það með því að hlusta á, hvernig
þær hlæja. Þegar þú hlærð, Thomas,
opnar þú munninn. og inni í þér er iitið,
Ijótt, sjúkt, gult dýr, sem rekur upp
aumkunarverðan, Ijótan skræk —
gegnum munninn á þér.
— Haltu kjafti. sagði hann.
— Já.
— Þú átt að fara í gönguferð, Jenny.
sagði Thomas. — Bara þína venjulegu
kvöldgöngu, áður en þú háttar. Þú ferð
niður þrepin að ströndinni til þess að
hlusta á hafið — eins og þú kallar það.
Þrepin eru mjög brött...
Hann hló. Og Martin heyrði — í
fyrsta sinn — aumkunarverða, Ijóta
skrækinn frá litla, ljóta, sjúka, gula
dýrinu.
— . . . og ef þú ferð ekki, skal ég bera
þig að tröppunum.
— Þú snertir hana ekki, Thomas!
Snertu hana ekki! Jenny — viltu hlusta
á mig?
— Já, Martin, sagði hún.
Suðið í æðum hans var þagnað, og
hjartað sló eðlilega.
— Allt, sem Thomas hefur sagt, er
satt, Jenny. — Þá átt rétt á að vita það.
En Thomas á einnig rétt á að ég skýri frá
40 Vikan 26. tbl.