Vikan - 15.05.1980, Page 20
Framhaldssaga
1
FÉLAG
ÍSLENZKRA
HLJÚMUSTAR
MANNA
útvegar yöur
hljóöfœraleikara
og hljómsveitir
viö hverskonar
tœkifæri
Vinsamlegast
hringið í
20255
milli kl. 1 og 5
Á undan honum á stígnum gekk dökkhærð
kona. Billy náði henni og greip í pilsið hennar.
Hún sneri sér við og leit á hann, ókunnug kona
á skemmtigöngu.
— Ég hélt að þú værir mamma mín, sagði
Billy.
— Eg hefði kannski frekar átt að
skrifa?
— Jóhannafarinfrábarninusínu?
— Já, hún ...
— Sínu eigin, yndislega barni?
— Hún sagði að hún þarfnaðist að
lifa sínu eigin lífi.
— Ég held ég sé að fá hjartakast...
— Bíddu, Sam . . .
— Ég er að fá hjartakast, Harriet,
talaðu við hann. Ég er að fá hjartakast.
— Sam, þú faerð ekkert hjartakast,
það gerir ekki boð á undan sér.
Hann vissi þetta frá reynslu sinni
með Harriet.
— Ted, þetta er ég — Harriet. Sam
varðaðfásér sæti.
— Er allt í lagi með hann?
— Viðgetumekkitalaðviðþignúna.
Þessar fréttir þínar hafa fengið hræði-
lega á okkur. Þú hefur svei mér kjark.
Og hún skellti á hann.
Ted var venjulega kominn heim
klukkan sex á virkum dögum. Þeir Billy
borðuðu saman, svo baðaði hann son
sinn og lék við hann, las fyrir hann
sögur og um hálfátta leytið fór Billy í
rúmið. Þessi einn og hálfur tími leið afar
fljótt. Tíminn var aftur mun lengur að
liða um helgar þegar Etta átti fri. Hann
átti í vandræðum með að finna upp á
einhverju sem gerði Billy ánægðan og
önnum kafinn. Ted skipulagði helgarnar
venjulega eins og hver annar
ferðamaður i New York. Þennan dag
hafði hann ákveðið að fara með Billy á
náttúrusögusafnið. Þá hringdi dyrabjall-
an skyndilega og úti fyrir stóðu foreldrar
Jóhönnu. Þau flýttu sér inn. Þau voru
öll á nálum og flögruðu um íbúðina.
Loks uppgötvuðu þau lítið barn sem sat
fyrir framan sjónvarpið og komu því al-
gjörlega úr jafnvægi með býsnum og
ókjörum af faðmlögum, kossum og lita-
bókum. Svo héldu þau áfram að flögra
um og eftir að hafa sannfært sjálfa sig
nægilega vel sagði Harriet:
— Húnerekkihérna.
Sam fór eina ferðina enn um ibúðina
eins og hann byggist við að finna eitt-
hvert mikilvægt sönnunargagn. Hann
leit inn til Billys sem hafði ekki hreyft sig
frá skjánum — Rafmagnsdeildin var
mætt með Kóngulóarmanninn i broddi
fylkingar og það var mun mikilvægara
en nokkur afi eða amma, jafnvel þó þau
kæmu alla leið frá Boston. Sam smellti í
góm framan í drenginn og lét fallast í
sófa.
Þau voru lagleg hjón. Hún var litil og
leit út fyrir að vera mun yngri en fimm-
tug. Augu hennar voru dökk, hárið farið
að grána en hún litaði það ekki. Andlit
hans var frítt en karlmannlegt, hann var
kraftalega vaxinn og silfurgrátt hárið gaf
honum virðuleikablæ. Ted var búinn að
gleyma hvað þau voru óvenju falleg.
Það var ekki erfitt að sjá að Jóhanna var
dóttir þeirra og Billy bar sterkan svip af
þeim. Það hafði verið rangt hjá honum
að álita að þau kærðu sig ekki um dreng-
inn.
— Hvaða skýringar geturðu gefið
okkur? spurði faðir Jóhönnu dálítið til-
gerðarlega.
Það var eins og hann hefði æft þessa
spurningu alla leiðina frá Boston.
Ted sagði þeim aftur frá brottför Jó-
hönnu. Hann reyndi að hnika hvergi til
staðreyndum og hafa rétt eftir það sem
hún hafði sagt — mundir þú gera það
sama fyrir mig? Þau hlustuðu og depl-
uðu augunum eins og þau væru að
reyna að fylgjast með einhverjum sem
mælti á erlenda tungu.
— Hún var aldrei til vandræða, sagði
móðir hennar.
— Jæja, hún er það þá núna, sagði
Ted og lét þar með i Ijós einiæga skoðun
sína.
Þau skildu þetta ekki. Þau höfðu
fengið honum í hendur gullfallega
stúlku og þannig fór hann með hana.
Þau tóku að rifja upp gamlar minningar
frá blómaskeiði Jóhönnu sem var áður
en hún hitti Ted og gleymdu því að hann
sat þarna hjá þeim. — Manstu hvað hún
var falleg kvöldið sem . .. Svo snarþögn-
uðu þau. Billy kallaði frá svefnherbergi
Teds, en þar var sjónvarpið. Hann
langaði til að vita hvort hann rnætti
horfa á Sesamístræti. Barnið, barnið.
Þau stukku á fætur og þutu inn til hans
eins og þau vildu sannfæra sig um að
hann væri enn þá þarna. Þau föðmuðu
hann og kysstu á nýjan leik þegar hann
leit upp og hann skildi hvorki upp né
niður í því hvers vegna þetta fólk kom
hvað eftir annað inn tii hans til að
faðma hann og kyssa á meðan hann var
að horfa á sjónvarpið. Þau fóru enn eina
umferð um ibúðina til að athuga allar
gluggahlífar. Hvernig tókst Ted að ráða
fram úr þessu? Hann var ekki fær um að
ala upp barn á eigin spýtur. Hver var
þessi húshjálp hans? Hafði hann frétt af
barnfóstrunni sem nam barnið á brott og
myrti það siðan? Hvers vegna horfði
Billy svona mikið á sjónvarp? Hvað
20 Vikan 20. tbl.