Vikan - 04.05.1991, Page 24

LÍNEY LAXDAL ÞÝDDI
jjPresturínn stóð og
ruggaði við altaríð, hann
var blindfullur. Við altarið
stóðum við síðan og hlust-
uðum á prestinn segja frá
siifurbrúðkaupsdegi
sínum sem var einmitt
þennan sama dag.
Þegar við krupum síðan
við altarið gleymdi hann
textanum og mátti byrja
upp á nýtt. Ekki nóg með
það, hann ríghélt í hárið á
mér til að detta ekki.
Ég hefþað fyrir venju að
segjast ekki vita hvort ég
ergift.it
VANDRÆÐALEG
BRÚÐKAUP
HEFUR Þ Ú FRÁ SLÍKU AÐ SEGJA?
Hvað gæti svo sem farið
úrskeiðis? hugsum við
þegar við förum yfir
brúðkaupsundirbúninginn í
þúsundasta skipti. Reyndar
getur allt fariö úrskeiðis! í
norska blaðinu Norsk Ukeblad
stóð nýlega yfir keppni um
vandræðalegasta brúðkaupið.
Þessar frásagnir eru lyginni
I íkastar og nú skulum við setja
okkur í réttar stellingar og lesa
um þessi brúðkaup. Gaman
væri að heyra frá íslenskum
hjónum sem hafa lent í ein-
hverjum raunum á brúðkaups-
daginn. Látið heyra frá ykkur.
BLINDFULLUR PRESTUR
Ragnhild og Knud Knudsen
„giftu" sig 6. júlí 1963 á Jót-
landi í Danmörku. Hún er
norsk en hann danskur, þess
vegna giftu þau sig þar. Þegar
í kirkjuna kom mætti þeim
undarleg sjón. Presturinn stóð
og ruggaði við altarið, hann
var blindfullur. Við altarið
stóðu þau síðan og hlustuðu á
prestinn segja frá silfurbrúð-
kaupsdegi sínum sem var ein-
mitt þennan sama dag. Með-
hjálparinn gerði margar til-
raunir til að gera prestinum
Ijóst að hann ætti að gifta fólk-
ið en áður en presturinn komst
svo langt hafði hann gleymt
nöfnum brúðhjónanna svo
hann varð að spyrja þau hvað
þau hétu.
„Þegar við krupum síðan við
altarið gleymdi hann textan-
um og mátti byrja upp á nýtt.
Ekki nóg með það, hann ríg-
hélt í hárið á mér til að detta
ekki! Eins og siður er í Dan-
mörku var prestinum boðið f
veisluna. Hann sat við hliðina
á mér og allur matur, sem hon-
um fannst vondur, lenti á mín-
um diski! Um síðir var einum
gestinum nóg boðið og fór
með prestinn heim. Ég hef það
fyrir venju að segjast ekki vita
hvort ég er gift,“ segir
Ragnhild.
BRÚÐURIN KORÉRI OF
SEIN AÐ ALTARINU
Katrin Johansen gifti sig 22.
október 1983. Þá var hún 18
Katrin
Johansen,
húkkaði
sér far til
kirkjunnar.
ára. „Brúðguminn átti að koma
og sækja mig. Allir aðrir voru
farnir til kirkju. Það var hálf-
tíma keyrsla í kirkjuna og ég
var orðin taugaóstyrk því hann
keyrði fram hjá. Það var nefni-
lega ákveðið að hann sækti
mig á öðrum stað en því var
breytt og því hafði hann
gleymt. Ég varð því að húkka
mér far til kirkjunnar! Það var
næstum liðið yfir eina ná-
grannakonuna sem kom keyr-
andi. Hún hélt ég væri engill! í
hvítum kjól með slör og brúð-
arvönd á aðalgötunni.
Sem betur fer hafði einn
gesturinn orðið of seinn í kirkj-
una svo ég fékk far. Ég kom
fimmtán mínútum of seint. í
kirkjunni ríkti algjört öngþveiti
því þegar brúðguminn fann
mig ekki á hinum staðnum fór
hann beint í kirkjuna og var
spurður hvar ég væri. Athöfnin
fór vel fram en þegar við kom-
um út sáum við bílinn, sem átti
að flytja okkur heim, hverfa
fyrir horn með allar dósirnar
skröltandi, svo við þurftum að
fá far heim.“
Frh. á næstu opnu
24 VIKAN 9. TBL. 1991