Vikan - 30.04.1992, Blaðsíða 47

Vínskóli! Er hann til hér,
á íslandi? Fyrir nokkr-
um árum hefði þessi
spurning þótt nokkuð stór og
því hefði fátt oröið um svör. En
nú er öldin önnur. Þeir félagar
Einar Thoroddsen og Börkur
Aðalsteinsson hafa verið
áhugamenn um vín um langt
árabil og nú hafa þeir tekið
höndum saman um að fræða
áhugasama og upprennandi
vínspekúlanta um heima og
keima léttra vína.
Við byrjum í vínkjallaranum
á heimili Einars, innan um ell-
efu til tólf hundruð flöskur af
vínum, rauðum, hvítum, púrt
og sérrí. Inni á milli sést glitta í
eina og eina eðal-koníaks-
flösku. „Hér eru nú kennslu-
gögn morgundagsins," segir
Einar og raðar nokkrum hvít-
vínsflöskum í kassa. „Ég reyni
að halda hitanum hérna mjög
jöfnum, á bilinu fjórtán til
fimmtán gráður. Þaö er ekki
úrslitaatriði fyrir vínin þó hitinn
sveiflist um eina til tvær gráður
öðru hverju en hitinn verður
að vera jafn,“ segir Einar og
sýnir blaðamanni kæliblásara
uppi undir lofti sem sjálfkrafa
fer í gang þegar hiti í vínkjall-
aranum verður of mikill.
FLÖSKUTASKAN
„Þetta eru mest rauðvín
hérna og ég hef safnað þessu
mest þannig að ég tek mikið af
víni með mér heim erlendis
frá. Ég á góða tösku sem tekur
tólf flöskur og reyni síðan að
ganga beinn til að það sjáist
ekki að taskan er full af víni,“
segir Einar og bætirvið: „Mað-
ur tekur enga áhættu með
börnin sín þannig að ég borga
að sjálfsögðu alltaf tollinn." I
þessu tilvikl eru flöskurnar
börnin hans Einars.
„Ég veit hvað ég vil í vínum
og fer lítið á kynningar erlend-
is eða slíkt þó að mig langi til
þess. Ég veit hvar þessi vín
fást og þar kaupi ég þau,“ seg-
ir hann og aðspurður segist
hann kaupa töluvert af vínum
til þess að elda þau, það er að
segja bíða með að drekka þau
þangað tll vínin hafa náð rétt-
um aldrl og þroska.
Skyldi hann vera með í
höfðinu hverja af öllum þess-
um flöskum má drekka hverju
sinni? „Já, ég tel mig vita þaö
svona nokkurn veginn,“ svarar
Einar og blaðamaður bendir á
eina af flöskunum tólf
hundruö. Hvað um þessa?
„Þetta vín mátti ég drekka fyrir
þremur til fjórum árum,“ segir
Einar og hlær við, tekur aðra
flösku og segir best að geyma
hana í fimm ár í viðbót, hafa
hana svona fimmtán ára! En
eru vín enn að koma honum á
óvart? „Já, það koma alltaf
nýir árgangar og maður getur
aldrei slappað af f þessu,"
svarar Einar. Þegar hann er
spurður hvort menn séu ekki
alltaf hálfslompaðir þegar
áhugamálið er þetta og af
þessum krafti, hvort hann sé
ekki álitinn alkóhólisti, eigandi
allt þetta vín, segir hann að
alkóhólistar eigi ekki vín. „Þeir
fá sér kannski jafnmikið en
eiga það ekki. Ég held aö fólk
sé almennt ekki stfft á þeirri
meiningu að ég sé alki og það
er sennilega vegna þess hve
lengi ég get geymt vínflösk-
urnar sem ég kaupi.
RAUÐVÍNSLÍTRI OG
NAUT
Reyndar finnst mér að það
ætti að kúvenda skilgreining-
unni á alkóhólistum þannig að
það hugtak eigi við um þá sem
fylgja alkóhólstefnunni og eru
góðir við vínin sín. Theódóra
systir mín fleygði einu sinni
fram hendingu sem mér finnst
góð og hún er svona: Meðan
ég drekk mér til ánægju er allt
f lagi að vera alkóhólisti." En
hvaö heldur Einar að hann
drekki mikið af víni á viku?
„Það held ég sé einhvers stað-
ar á bilinu frá hálfri til tveggja
flaskna," svarar hann og þeg-
ar við förum að spjalla um
vínneyslu fólks sunnar í álf-
unni bætir Einar við: „Sko,
vörubílstjóri í Frakklandi
drekkur einn lítra af ellefu
prósent sterku rauðvíni í há-
deginu, keyrir síðan sallaró-
legur eftir hádegið og étur með
þessu eitthvaö af nauti.“ Einar
segist samt vera á móti akstri
eftir neyslu áfengis. Og hértal-
ar maður með vit á vínum.
Það eru eitthvað um fimm-
tán ár síðan Einar smitaðist af
vínáhuganum og þá hófst
þessi söfnunarárátta hans,
„þetta brjálæði" eins og hann
segir sjálfur. „Þetta byrjaði á
því að maður fór að prófa ýmis
vín og lesa dálítið um þau.
Síðan prófaði ég það dýrasta
sem fékkst í Ríkinu og það
reyndist bara ágætlega gott.
Það er yfirleitt ein flaska sem
kveikir áhugann og þetta var
franskt rauðvín frá Bordeaux
sem heitir Cos d’Estournel,"
segir Einar. Þetta var árið
1975 eða þar um bil en nú er
hann sestur í sófann heima
hjá sér með nokkrar eðalflösk-
ur, úrval úr kjallaranum, fyrir
framan sig.
Hann bendir á eina flösk-
una, Chateau d’Yquem, og
segir það vera jafnvel besta
9.TBL. 1992 VIKAN 47
TEXTI: JÓHANN GUÐNI REYNISSON / LJÓSM.: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON