Vikan - 30.04.1992, Blaðsíða 8

Sá sem stjórnaði þessum aðgerðum úr Seðla-
bankanum var aðstoðarbankastjóri, sem jafn-
framt var þá í stjórn Flugleiða. Það er fyrir-
komulag sem ekki er vitað til að tíðkist fyrir
norðan Sahara.
Það er kunnara en frá þurti að segja
að ferðaskrifstofan Sunna var stórveldi á
íslenska ferðamarkaðinum um langt ára-
bil og atti kappi við hitt stórveldið, Útsýn.
Hvorug ferðaskrifstofan er nú til í upp-
runalegri mynd, en hitt vita líklega fáir,
að Sunna er til á pappírnum og gæti
opnað skrifstofu strax á morgun, að sögn
Guðna. Þetta kemur mér á óvart því að
hvernig sem á því stóð hélt ég alltaf að
Sunna hefði orðið gjaldþrota. Guðni
þvertekur fyrir það og segist skila skatt-
skýrslu fyrir Sunnu á hverju ári.
Tveir sterkir og áberandi persónuleikar
voru í forystu beggja ferðaskrifstofanna,
keppinautarnir Guðni í Sunnu og Ingólfur
Guðbrandsson í Útsýn. Báðir eru nú
komnir í aðra vist en eru þó „alltaf í bolt-
anum”. Það er erfitt að slíta sig frá þess-
um bransa, það viðurkennir Guðni Þórð-
arson fúslega. - Þetta er skæð baktería,
segir hann brosandi og blaðamaður tekur
heilshugar undir það, enda smitaður eftir
nasasjón af faginu við fararstjórn og
fleira. En hver voru tildrög þess að
ferðabransinn greip Guðna svo föstum
tökum. Hvernig hófst ævintýrið?
- Þetta var nú tilviljun. Ég var blaða-
maður á þessum tíma, árið 1957, og það
atvikaðist þannig að starfsmannafélög
bankanna í Reykjavík og nágrenni báðu
mig um að skipuleggja fyrir sig París-
arferð. Ég hafði verið þarna við nám og
dvalið í landinu og talaði frönsku. Þess
vegna tók ég þetta að mér með mikilli
ánægju.
Ég hringdi í Örn Johnson, forstjóra
Flugfélags íslands, og leigði af honum
DC-4 Skymaster-flugvél. Þessar vélar
voru ekki stórar, tóku að mig minnir 65
farþega. Nú, vélin fórtil Parísar fullskipuð
bankamönnum og vinum þeirra og
vandamönnum. Þetta var um páskana,
vélin beið þarna yfir páskahátíðina og
fólkið skemmti sér Ijómandi vel.
Síðan vatt þetta þannig upp á sig að
Örn Johnson bað mig um að skipuleggja
fleiri ferðir og áður en ég vissi af var ég
farinn að taka mér frí frá blaðamennsk-
unni og sinna þessum aukastörfum sem
urðu svo á stuttum tíma aðalstörf mín, án
þess að það væri neitt fyrirfram ákveðið.
Við hvoruga bakteríuna hef ég losnað
síðan, þó að blaðamennsku hafi ég ekki
stundað frá þessum tíma, svo að nokkru
nemi. Þó hef ég skrifað bók og flutt
útvarpsfyrirlestra um framandi lönd og
þjóðir.
FYRSTA MALLORCAFLUGIÐ 1958
Eftir þetta efndi ég til samvinnu við vin
minn Simon Spies, danska ferðafrömuð-
inn fræga. Þá var ég búinn að stofna
Sunnu og hann leyfði okkur að ganga inn
í hótelsamninga sína á Mallorca. Spies
kom hingað og var gestur minn tvisvar
eða þrisvar sinnum. Við flugum fyrst til
Mallorca í gegnum Kaupmannahöfn og
svo beint héðan, fyrst um páska. Fyrsta
Mallorcaflugið frá íslandi var 1958. Þá
hafði íslensk flugvél ekki lent þar fyrr.
Þá var nú öðruvísi um að litast á
Mallorca en nú er. T.d. voru bara þrjú
hótel á Arenal-ströndinni, eitt í Palma
Nova og eitt í Magaluf. Þá var í tísku að
hafa öll hótelin inni í Palma og þannig
hafði túrisminn á Mallorca reyndar verið í
150 ár eða frá því á dögum Jónasar Hall-
grímssonar. Þá var Mallorca einmitt mjög
fræg vetrarparadís fyrir ríka fólkið í
Evrópu og margt frægt fólk eyddi þarna
köldustu vetrarmánuðunum, m.a. hefðar-
fólk frá París, Berlín og Pétursborg. Tón-
skáldið Chopin var einn þeirra og átti af-
drifaríka vetrardvöl í klausturbænum
Valldemosa.
- Segðu mér frá kynnum þínum af
Spies.
- Já, Spies var mjög hress náungi...
- Var hann orðinn svona kvensamur á
þessum tima?
- Það var nú sýndarmennska, segir
Guðni og hlær. - Ég man t.d. að hann
kom hingað með einar fjórar dömur, sem
Frh. á næstu opnu