Vikan - 26.08.1993, Qupperneq 58

2. HLUTI

'
r9'- ■ '
) ;:rÆ: Jl&gsSk %
Uanrto pcrotetai í/í rnúnfl. .-«
I }K////1! W«Vj*
PÉTUR VALGEIRSSON í SUÐUR - AMERÍKU
STÓRBROTIN
NÁTTÚRUFEGURÐ

Snemma næsta morgun
var lagt í hann og út á
ána Napo á þremur bát-
um. Einn þeirra var grannur
en feikilega langur stálbátur,
knúinn litlum utanborðsmótor
en hinir tveir eintrjáningar,
skornir í ótrúlega þykka og
efnismikla trjáboli. Stálbátur-
inn var að minnsta kosti fyrst
um sinn ætlaður til flutnings á
mannskapnum en eintrjáning-
arnir fyrir vistir sem ætlaðar
voru innfæddum sem við
myndum væntanlega dvelja
hjá á leiðinni. Þegar ég spurði
Adonis hvort eintrjáningarnir
væru ekki hagkvæmasta
bátasmíðin þar um slóðir
sagði hann að þeir væru
smíðaðir úr sérstakri og sjald-
gæfri tegund trjáa sem erfitt
væri að finna í regnskóginum
en stálflekann, eins og hann
kallaði hann, hefði verið auð-
velt og ódýrt að smíða. Hon-
um hafði verið tjaslað saman
úr hræi vörubíls sem hafði
brætt úr sér í drullupytti
skammt utan við þorpið hans
og hafði verið búinn að liggja
þar í allmörg ár umhverfinu til
allnokkurrar megnunar.
Yfirburðir eintrjáninganna
komu í Ijós aðeins þrem tfm-
um eftir að ýtt var frá þurru.
Flekinn með okkur öll innan-
borðs strandaði í sand- og
drullukenndu botnfalli skógar-
ins þrátt fyrir tvo innfædda
siglara. Annar þeirra sat
fremst og fylgdist með dýpt og
straumþunga vatnsins með
því að kasta annað slagið
steinvölu bundinni í snæri í
vatnið og gaf þeim sem sat
aftast við utanborðsmótorinn
bendingar um hvar vatnið
væri dýpst og straumminnst.
Eftir að flekinn strandaði var
ekki um annað að ræða en
skella sér út í mittisdjúpt vatn-
ið og taka til við að ýta og toga
flekann á flot. Þetta gekk með
ágætum þangað til straumur-
inn greip bátinn og reið þá á
að vera snöggur að henda sér
um borð. Þegar við höfðum
strandað alloft sagði Adonis
okkur að þetta væru ekki sigl-
ararnir sem hann var vanur að
vinna með heldur yngri og ó-
reyndari menn sem þekktu
þetta svæði ekki nógu vel og
einnig væri botninn óútreikn-
anlegur því hann væri síbreyti-
legur. Til að gera langa sögu
stutta eyddum við nær öllum
deginum í vatninu við að ýta
og toga og gekk þvf hægt.
Trjáhýsi voru alloft nætur-
staðir okkár í Amason. Þar
gat aö líta ótrúlegustu teg-
undir kóngulóa en tarantúlur
eru aufúsugestir þar um
slóðir vegna hæfileika sinna
til skordýraveiöa. Þegar ég
var lagstur til svefns á
kvöldin varð ég oft vitni aö
lygilegri snerpu og kænsku
við veiðarnar.
*. *
‘ 'i... a .vmKÁ
Litfagrar
vatnaliljur
teygja sig
mót
rísandi
sól.