Vikan - 26.08.1993, Page 59

MOSKÍTÓFLUGURNAR
OG MAURARNIR
ÓÞOLANDI
Þegar kvölda tók slógum við
upp náttstað á fyrsta þurrlendi
sem við fundum og var þá
ekki laust við að mér fyndist
ég kominn til Afríku, nánar til-
tekið í frumskóga Zaire því
rakinn, hitinn og skordýra-
mergðin um sólsetur var allt
nær óþolandi. Sérstaklega var
erfitt að þola bit moskítóflugn-
anna og mauranna en sökum
þess að maður lá og svitnaði
alla nóttina voru skordýrin enn
aðgangsharðari en ella. Ég
svaf því lítið sem ekkert
þessa fyrstu nótt en af feng-
inni reynslu vissi ég að þetta
vendist að nokkrum nóttum
liðnum. Stundum á kvöldin og
næturnar mátti sjá f fjarska
miklar og margbrotnar elding-
ar og fast á eftir fylgdu fjar-
lægar þrumur.
Eftir tveggja daga svipaða
siglingu var stefnan tekin af
ánni Napo lengra inn í regn-
skóginn til að komast á vatns-
meiri slóðir. Loksins þegar við
sluppum af grynningunum
voru það risavaxnir trjábolir,
fljótandi í vatninu, sem töfðu
för okkar. Varð þá oftast úr að
við fórum allir nema einn
siglandi á eintrjáningunum til
að létta á flekanum og síðan
var látið vaða á fullri ferð á
trjábolina í von um að flekinn
flyti yfir með tilheyrandi braki

Viö rætur Tumbes-eyöimerk-
urinnar í Perú. Henni svipar
mjög til Sahara í Afríku enda
rignir aldrei þarna. Einstaka
árdalir, sem liggja frá Andes-
fjöllunum, rjúfa þó eyöimörk-
ina.
og brambolti.
Skemmst er frá því að
segja að Adonis hafði ætlað
okkur að ná að vatni einu sem
kennt er við ránfiskategundina
piranhas innan fjögurra daga
en þetta var búið að taka okk-
ur tæpa viku. Svo kom það
fyrir sem maður var hálfpart-
inn farinn að búast við - flek-
inn okkar fíni þoldi ekki lengur
Þær ger-
ast ekki
tignarlegri
og heldur
ekki
hættulegri
enda er
þetta
kóngurinn
í fjölskyld-
unni,
cobra.
17.TBL. 1993 VIKAN 59