Vikan - 20.12.1994, Blaðsíða 35

Ritstjórinn og framkvæmdastjórinn á yngri árum og tímabil slagsmálanna rétt aö hefjast.
SCHRAM-SYSTKININ BRYNDÍS OG ELLERT:
SLÓGUST EINS OG
HUNDUR OG KOTTUR
'Eimnujis Jimmtán mánuðir
eru á miíli systkmanna
rBiyndísar Scíiram, jiwn-
kvœmdastjóra Xvikmynda-
sjóðs olj utanríkisráðíierra-
frúar, olj EJlerts rB.
Scáram, ritstjóra ‘Ðluj-
blaðsins Vísis. Þau eru
elst sjö systkma ocj á
œskuárunum dreif ýmis-
iecjt á dacja þeirra.
TEXTI: SVAVA JÓNSDÓTTIR
VAR GÖSSLARI OG
HAFÐI BARA ÁHUGA Á
FÓTBOLTA
„Ég átti auðvitað að verða
strákur," segir Bryndís.
„Pabbi var fótboltastjarna og
spilaði með KR og ég var
innrituð í félagið áður en ég
fæddist. Og það urðu ógur-
leg vonbrigði þegar ég
reyndist vera kvenkyns. En
það kom sér vel seinna meir
þegar pabbi og mamma tóku
að hlaða niður börnum. Við
urðum sjö fyrir rest og ég
reyndist vera fyrirmyndar
barnapía.
Foreldrar mínir virtust vera
meðvituð um uppeldi barna
sinna - allavega til aö byrja
með. Ég og Ellert fengum
mjög hefðbundið uppeldi.
Með mér var strax alin
ábyrgðartilfinning, ég var
sporlétt - eins og það hét þá
- hljóp í sendiferðir, fór út
með ruslið og gætti yngri
systkina. Ég var alltaf til taks
þegar á mér þurfti að halda.
Eddi hins vegar naut miklu
meira frjálsræðis - að mér
fannst - og hann gat sinnt
áhugamálum sínum. Hann
var í fótbolta lon og don og
þóttist ekki heyra þegar
hann var beðinn um viðvik.
Og hann var ekki einu sinni
skammaður! Svona voru
strákar aldir upp í „den tid“
og eru reyndar enn. Það
mátti ekki hefta einstaklings-
frelsið!
Ég efast ekki um að við
Ellert - eins og hver önnur
systkini - höfum sífellt verið
12. TBL. 1994 VIKAN 35
ENDURMINNINGAR