Vikan - 20.12.1994, Blaðsíða 20

JOLAHALD
í lok október er búiö að setja
jólaskraut í verslunarglugga
og Ijós á trén. Allar verslanir
eru fullar af jólaglaðningi og
ýmsum kökum og þá aðal-
lega „Stollen" sem er þýsk
jólakaka."
Á aðfangadagskvöld hefur
Sólrún kalkún í matinn og
segir hún að um gæti verið
að ræða áhrif frá Banda-
ríkjadvölinni. Á jóladag er
hún hins vegar með íslenskt
hangikjöt. Hún á gamla upp-
töku með messu í Lang-
holtskirkju þar sem séra Sig-
urður Haukur Guðjónsson
prédikar og kór Langholts-
kirkju syngur. Þar sem Sól-
rún getur ekki kveikt á út-
varpinu klukkan sex á að-
fangadagskvöld og hlustað
á Dómkirkjumessuna sting-
ur hún snældu í segul-
bandstæki og hlustar á séra
Sigurð Hauk og Langholts-
kirkjukórinn. Um jólin ætla
þeir íslendingar, sem búsett-
ir eru í Hannover og fara
ekki til íslands yfir hátíðarn-
ar, að hittast á jóladag til að
borða hangikjöt og syngja
islensk jólalög.
Það sem Sólrún man
einna helst frá æskujólunum
heima á íslandi er jóla-
stemmningin. „Allir þurftu að
vera góðir hver við annan
og það var svo mikill hátíð-
leiki yfir öllu. Hérna er
stemmningin ekki eins og
heima. Klukkan sex á að-
fangadagskvöld heima á ís-
landi virðist nokkurs konar
slikja leggjast yfir allt og það
myndast frábær andleg
stemmning. Það sem mér
finnst vera mikilvægt á jól-
unum er að fólk sé saman
og líði vel. Þetta á ekki að
vera kappsmál um stórar og
miklar gjafir."
Stór-
söngv-
arinn
Kristján
Jóhanns-
son og
fjöl-
skylda.
Stefnan
er tekin á
Suöur-
Týról.
BREKKUSÖNGUR í
TÝRÓL
Stórsöngvarinn Kristján Jó-
hannsson hefur dvalið fjarri
æskuslóðunum í nær tvo
áratugi. Frá því að sönggyðj-
an náði tökum á honum hef-
ur Akureyringurinn varið
tíma sínum í landi borgarinn-
ar eílífu, Rómar, og sungið
sig inn í hug og hjörtu þeirra
sem á hlýða. Þeir sem ná
langt þurfa að færa fórnir og
dvelja oft og tíðum fjarri ætt-
ingjum og vinum til lengri
eða skemmri tima. Kristján
kallar það þó eflaust ekki því
nafni þegar hann stígur á
svið helstu óperuhúsa heims
og flytur verk meistaranna
ódauðlegu.
í öll þessi ár hefur hann
örsjaldan verið heima á ís-
landi um jólin. Sigurjóna,
strákarnir þeirra tveir og tvö
uppkomin börn Kristjáns eru
þó hans fjölskylda og hann
segir að það megi mikið
ganga á ef þau tvö eldri
koma ekki til (talíu og dvelji
hjá þeim yfir hátíðarnar.
Um þessi jól verður engin
breyting þar á. Eldri börnin
koma til Ítalíu og í staðinn
fyrir að halda hefðbundin jól
heima munu þau öll halda til
Suður-Týról og stunda
skíðaíþróttina af kappi í hálf-
an mánuð. Það er aldrei að
vita nema aðrir ferðamenn
eigi eftir að hlusta á tenórinn
syngja vel valdar aríur þegar
hann rennir sér niður brekk-
urnar. Fjölskyldan mun taka
með sér mat upp í fjöllin og
án efa mun íslenska kjötið
og fiskurinn bragðast vel.
„Við höfum í heiðri íslensk-
ar venjur í matargerð yfir jól-
in og hangikjötið er vanalega
á boðstólum þótt inn í bland-
ist ítölsk matargerð," segir
Kristján. „Jólahaldið sjálft er
ekki ólíkt því sem við eigum
að venjast heima á íslandi
og það er því aðallega mat-
urinn sem getur verið öðru-
vísi. Ég veit ekki nákvæm-
lega hvað verður í matinn
um næstu jól en í fyrra var
svínahamborgarahryggur frá
KEA á aðfangadagskvöld og
á jóladag var hangikjöt og
laufabrauð. Hérna á Ítalíu er
líka mikið borðað af ítölskum
pylsum. Þetta eru fylltar
svínalappir og i raun er þetta
ekki ósvipað slátri þótt ekki
sé blóð í þessu. Pylsurnar
eru borðaðar með kartöflust-
öppu og grænum baunum.
Yfirleitt leggja ítalar mikið
upp úr soðnum kjötréttum og
í þeim getur verið innmatur
og tungur."
Fjölskyldan fylgist með
messu páfans í sjónvarpinu
og Kristján segir að þetta sé
svipuð stemmning og að
hlýða á Dómkirkjumessuna
á íslandi á aðfangadags-
kvöld. Þau eiga trygga og
góða vini á Italíu sem þau
heimsækja yfir hátíðamar en
á aðfangadag og jóladag eru
þau heima. „Jólin eiga að
vera fjölskylduhátíð," segir
Kristján. Hann segir að ítalar
leggi ekki eins mikið upp úr
gjöfum og íslendingar heldur
gefi þeir færri og stærri gjafir
og séu þá nokkrir saman
sem gefi sömu gjöfina.
Það er ekki einungis á jól-
unum sem fjölskyldan fær
sendan mat að heiman. Af
og til fá þau senda frá íslandi
þrjátíu til fjörutíu kílóa kassa
fulla af kjöti og fiski og þarf
Kristján að aka tvö hundruð
kílómetra leið til að sækja
þá. Þau halda veislur fyrir ít-
alska vini sína og Kristján
segir að það sé eftirsóttur
viðburður þegar boðið sé
upp á íslenskan fisk vegna
þess að Sigurjóna sé mikill
sérfræðingur í fiskréttum.
20 VIKAN 12. TBL. 1994