Vikan - 20.12.1994, Blaðsíða 37

upptekin af mismunandi
leikjum og áhugamálum.
„Hún var í ballett og píanók-
ennslu á meðan ég var í fót-
bolta og strákapörum," segir
Ellert. „Hún var varla nógu
lengi í píanókennslunni til að
kunna neitt á hljóðfærið. Það
var píanó heima og mamma
spilaði á píanó og gerði til-
raun til að kenna börnunum
á það. Fyrst og fremst stelp-
unum. Þarna kemur mis-
munun kynjanna; ég var
sendur í fótbolta og Bryndís
lærði á píanó og var send í
ballett. Fólk var dálítið fast í
þessu munstri. Ég held að
mamma hafi viljað koma
henni í einhverja afþreyingu
eða áhugamál sem hanni
fannst varið í. Þá var í tísku
að ungar og fallegar stelpur
fengju að spreyta sig í ball-
ett. Bryndís var líka í íþrótt-
um og var bæði í handbolta
og leikfimi. En hún var góð í
ballett og hefur áreiðanlega
stefnt að því að verða baller-
ína og út frá ballettinum fékk
hún mikinn áhuga á leikhús-
inu og var líka leikkona. Ég
man eftir því að hún var iðu-
lega prímadonna á sýning-
um. Sjálfsagt hefur það háð
henni að hún var stór og
kannski of stór til að vera
ballerína. Hún var í ballett til
tvítugs en þá gifti hún sig, fór
að eiga börn og fluttist til út-
landa þannig að þetta fékk
hægan dauðdaga."
MEÐ VASAKLÚT í BÍÓ
„Eitt sinn skáti, ávallt
skáti," segir einhvers staðar
eldrum sínum og sjálfri sér til
sóma og sinna bæði námi
og áhugamálum. Ég held að
metnaðurinn hafi staðið til
þess að vera best og ná ár-
angri.“
AÐDÁANDI
BRYNDÍSAR
„Bryndís var skapmikil og
gat verið stríðin og þá sér-
staklega gagnvart mér. Eg
var uppstökkur og fljótur að
æsa mig og hún gekk oft á
lagið. Ég man að það var oft
harður slagur í baðkarinu.
Við vorum sett saman í bað-
kar og það var mikill buslu-
gangur og slagsmál. Það var
sagt um okkur að við hefð-
um vitið í fótunum, hún í
ballett og ég í fótbolta, og
það var aðallega barist með
því að sparka hvort í annað.
Það voru oft harðar senur en
eftir á er ekkert nema gaman
að muna eftir þessu.“
í huga Ellerts hverfa
æskuárin í Ijúfa minningu
um skemmtilegan tíma og
það er ekkert sem situr í
honum sem tengist einhverj-
um leiðindum. „Ég held að
ég hafi verið aðdáandi Bryn-
dísar bæði opinberlega og í
laumi og látið við það sitja
að horfa á það öfundaraug-
um þegar hún dansaði út úr
stofunni og inn í hana aftur,"
segir hann. „Hún var eftirlæti
foreldra sinna. Hún heldur
því að vísu fram að ég hafi
verið uppáhaldsbarnið og þó
það hafi verið látið mikið
með hana þá hugsa ég að
það hafi verið látið eins mik-
ið með mig.
Allavega heldur
hún því fram að
ég hafi verið
mömmudrengur-
inn og hún hefur
þá verið pabbast-
elpan."
MISMUNUN
KYNJANNA
Á þeim tíma
þegar systkinin
voru að alast upp
var mismunun
kynjanna áberandi
í uppeldinu auk
þess sem strákar
voru í strákaleikj-
um og stelpur í
stelpuleikjum.
Þetta varð til þess
að Bryndís átti
sinn kunningjahóp
og Ellert sinn og
systkinin voru
sendur í sveit sem krakki og
var í sveit næstum því hálft
árið þannig að það var lítið
um samveru allan þann
tírna," segir Ellert. „Þegar ég
kom í bæinn tók skólinn við,
æfingar í fótbolta og leikir
með strákunum í hverfinu.
Meðan við bjuggum f Skjól-
unum fórum við strákarnir oft
með trillukörlunum út á sjó
þannig að þetta var heimur
út af fyrir sig án þess að
Bryndfs og stelpurnar blönd-
uðust mikið inn í hann. Eftir
á að hyggja finnst mér strák-
arnir hafa verið miklu fleiri en
stelpurnar. Allavega var heill
mannfjöldi af strákum í
hverju húsi á öllum aldri. Mér
fannst Bryndís alltaf vera dá-
lítið sjálfstæð eins og hún
reyndar er í dag. Ég hugsa
líka að það hafi annaðhvort
háð henni eða hún notið
þess að hún var falleg stúlka
og það hændust að henni
margir piltar og hún átti góð-
an kunningjahóp úr röðum
skólafélaganna. Sérstaklega
eftir að hún var orðin ungl-
ingur. Eftir að hún kynntist
Jóni Baldvini komst ekkert
annað að. Hún hefur verið
frátekin og upptekin síðan.“
„Bryndís
vildi
standa
sig vel
og vera
foreldr-
um sín-
um og
sjálfri
sér til
sóma.“
„Ellert
þóttist
ekki
heyra
þegar
hann var
boöinn
um viö-
vik.“
SVO KOM JÓN
„Ég var snemma
og þótt systkinin hafi tengst
skátahreyfingunni í einhvern
tíma tengdist það ekki hjálp í
viðlögum og skátahnútum.
„Þegar við bjuggum í Norð-
urmýrinni var Skátaheimilið
uppi á Snorrabraut og mað-
ur fór stundum þangað á
bíósýningar en það var frítt á
myndir með Chaplin,
Gög og Gokke og
fleirum,“ segir Ellert.
„Þannig tengdumst
við skátahreyfingunni
í stuttan tíma. Yfirleitt
fór fólk þó á þær
myndir sem stóðu til
boða í kvikmyndahús-
unum eins og „Gone
With the Wind“. Þetta
voru annars vegar
klassískar myndir og
væmnar söngva-
myndir og hins vegar
myndir um Roy Rog-
ers og Tarzan. Ég
giska á að Bryndís
hafi haft mest gaman
af hugljúfum grát-
myndum þar sem allir
voru góðir og fallegir í
lokin.“
12.TBL.1994 VIKAN 37
ENDURMINNINGAR