Menntamál - 01.03.1951, Blaðsíða 50

42
MENNTAMÁL
Gagnfræðaskólinn á ísafirði.
Menntamálum hefur borizt skýrsla Gagnfræðaskólans á ísafirði um
skólaárið 1949—1950 ásarnt ylirlili yfir árin 1943—1949.
Árið 1949—1950 skiptist skólinn í 4 bekki í 9 deildum. 4. bekkur
samsvaraði 1. bekk menntaskóla, og luku nemendur hans próL upp í
2. bekk lærdómsdeildar vorið 1950 með góðum einkunnum. Er þetta
merkileg nýjung fyrir Isafjörð og hefur þann kost í för með sér að
nú þurfa þeir nemendur, sem hug hafa á og getu til, ekki að stun la
nema 3 ára nám utan bæjarins lil þess að ná stúdentsprófi. Er að því
bæði mikil ijárhagsleg hjálp svo og vernd fyrir unglingana að þuría
ekki að dveljast einir síns liðs fjarri heimilum sínum eftirlitslítið á
óráðnum aldri.
En Gagnfræðaskólinn á ísafirði liugsar fyrir þörfum fleiri en þeirra,
sem á langskólanám hyggja. Munu fáir gagnfræðaskólar landsins hafa
lagt sig jafnt i framkróka unt að gera námið fjölbreytt, og lrefur i því
skyni verið komið á allmiklu verknámi og það sótt fast að auka það
og eíla. Eru þær fyrirætlanir, sem þar eru á prjónunum í þessu el'ni,
næsta athyglisverðar eins og eftirfarandi klausa, sem tekin er úr
skýrslunni, sýnir:
„Mikið vantar enn á. að hægt sé að gefa verklega náminu þá fjöl-
breytni, sem æskilegt væri Stendur þar mest í vegi skortur á húsnæði
og tækjum — Virðist auðsætt, að í útgerðarbæ eins og ísafirði eigi að
kenna piltunum alla algengustu hnúta, er sjómenn þurfa að kunna,
svo og uppsetningu lóða, netahnýtingu, netabætingu og fleira þess
háttar, en umfram allt kynna þeim eðli og gerð hinna helztu veiðar-
færa, sem Islendingar nota. — Gœzla og viðhald algengustu véla og
vinnutcekja mcetti einnig verd'a þdttur í verknámi framhaldsskól-
anna."1)
Ég strika undir þessi síðustu orð, af því að ég hef æ verið þeirrar
skoðunar, að þetta ætti að verða eitt af höfuðviðfangsefnum væntan-
legra verknámsdeilda bæði í sveit og við sjó. Það er málefni, sem varð-
ar áreiðanlega þjóðarliag, að nrenn kunni að fara skynsanrlega og af
alúð með hinar dýru og góðu vélar, sem alls staðar eru að ryðja sér
til rúms í atvinnuvegum landsins. Það er ekki einasta tillitsemi við
gjaldeyrisöflun landsmanna, og er þess þó sízt vanþörf, heldur og
menningaratriði. Sá, sem sýnir snyrtimennsku og alúð í umgengni við
1) Leturbreyting mín. Á. H.