Menntamál - 01.03.1951, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
17
Stefán Ólafur Jónsson framkvæmt umfangsmikla athugun
á viðhorfum starfandi kennara, m. a. hvað þeir telja mest
um vert í eðli og háttum kennara.
Þegar athuganir þessar koma allar saman, munu þær
segja kost og löst á kennurum, svo sem slíkt horfir við frá
bæjardyrum beggja, kennara og nemanda.
í þessu hefti Menntamála birtist sá hluti úr ritgerð Guð-
mundar Bjarna, er fjallar um óvild nemanda í garð kenn-
ara. Síðar verða birtir kaflar úr hinum ritgerðunum.
Reiðin er kjarni óvildarinnar. Reiðin er eðlislæg geðs-
hræring og kemur þá fram, er einhverjar hömlur torvelda
einstaklingnum að fullnægja öðrum eðlishvötum. Tilefni
reiði eru því í upphafi sérhæfð og hlutfallslega fá og
ákvarðast af öðrum eðlishvötum.
Með vaxandi reynslu æxlast fjölmargar hugðir af eðlis-
hvötunum. Geta því tilefni reiðinnar, sem annarra eðlis-
lægra geðshræringa, orðið margvísleg að sama skapi.
Löngun og atferli reiðs einstaklings stefnir að því að
eyða eða tortíma viðnámi því, er veldur reiðinni. Ef það
tekst ekki, má svo fara, að varanleg óvild skapist gagn-
vart því.
Guðmundur Bjarni Ólafsson tók sér fyrir hendur að gera
niðurstöður þessar ljósari með því að leita svars við eftir-
farandi spurningum:
a) Hvað veldur tíðast reiði manna?
b) Að hverju beinist reiðin?
c) Hvað vill reiður maður?
Aðferð hans var sú, að hann bað nemendur í Kennara-
skólanum, Húsmæðrakennaraskóla íslands og kennaradeild
Handíðaskólans að skrifa réttorða lýsingu á einstaklings-
legum kynnum af reiði, óvild og öðrum skyldum geðshrær-
ingum og hugðum. Við tilmælum þessum urðu 65 einstakl-
ingar, karlar og konur, flestir á þrítugsaldri, nokkrir yngri,
fáir eldri.