Menntamál - 01.12.1957, Side 18

208
MENNTAMÁL
burði, er kennaraefni hefur frá gagnfræðaskóla eða
menntaskóla. Ef ekki er um slík próf að ræða, prófar
kennaraskólinn í öllum almennum námsgreinum. Af þessu
er ljóst, að sænskir kennaraskólar hafa vald og ábyrgð á
því, hverjir sitja þá, og gildir sama grundvallarreglan
einnig í Danmörk og Noregi.
Þá er álit kennaraskólanna ekki síður staðfest af því,
hversu vel ríki og bær búa að þeim. Þar er langt mál að
rekja, en ég get eins atriðis: Það þykir ekki sæmandi að
margsetja í skólastofur í sænskum kennara- og æfinga-
skólum. Æfingakennarinn er einn um stofu sína, og af
því leiðir, að hann getur búið börnunum þar annað heimili,
hann getur gert stofuna vistlega og hlýlega. Þar er orgel,
þar er bókasafn og kennslutæki, jafnvel sandkassi fyrir
kennsluundirbúning, þar er skrifborð kennarans og þar
er kostur að varðveita þá hluti frá degi til dags á töflu
og veggjum, er þurfa þykir. íslenzkur æfingakennari hlýt-
ur ósjálfrátt að bera þennan aðbúnað saman við það, sem
boðið er upp á heima í þessum efnum.
Enn má geta þess, að jafnan kemur á markað mikið af
kennslubókum í Svíþjóð, og er kennaraskólunum þá oft
falið að athuga þessar bækur og meta notagildi þeirra og
kveða upp dóm um þær.
Þá eru kennaraskólarnir lifandi þáttur í viðhalds- og
endurmenntun kennara. Svíar hafa að jafnaði tvo til fjóra
fræðsludaga — pedagogiska daga — á hverju skólaári. Þá
er altítt, að kennarar barnaskólanna heimsæki kennara-
skólana og fylgist þar með kennslunni, rifji upp gömul
kynni og kynnist nýjum mönnum, aðferðum, tækni og tækj-
um. Þess má raunar geta, að fræðsludagar þessir geta
verið með mismunandi hætti í skólum, oft eru sérstök
viðfangsefni tekin til meðferðar, þekktir fyrirlesarar tala
um áhugamál sín, stundum eru þeir jafnvel sóttir til ann-
arra landa o. s. frv.
Það atriði, sem ég nefni hér síðast, en ekki sízt, er það