Menntamál - 01.04.1969, Blaðsíða 18
12
MENNTAMAL
prófsdeildirnar fá 3 vikulegar stundir í eðlisfræði .í IV.
bekk er eðlisfræði enn einungis kennd í örfáum deildum,
endar vantar þar algjörlega heppilegt námsefni.
Segja má, að þrátt fyrir eins árs lengingu skólaskyld-
unnar árið 1946 sé það ekki fyrr en hin síðustu ár, að íslenzk-
ir skólar séu farnir að kenna jafnmikið í eðlis- og efnafræði
á skyldustigi og kennt var á 3. tug þessarar aldar.
Nefndin telur, að í þessum efnum ríki nú svo alvarlegt
ástand, að róttækra aðgerða sé þörf.
2.3. Kennsla eðlis- og efnafræði hjá öðrum þjóðum.
Eðlilegt verður að telja, að þörf íslenzkra nemenda á
almennri menntun sé svipuð og nemenda skyldra þjóða,
sem búa við svipað skólakerfi. Því getur verið gagnlegt að
miða nokkuð við stefnu þeirra þjóða um lengd þess tíma,
sem varið er til eðlis- og1 efnafræði.
Á vegum Efnahagsmálastofnunarinnar (OECD) í París
hefur verið unnið allmikið að skólarannsóknum.
Ráðstefna var haldin á vegum OECD árið 1961 um
endurbætur í kennslu raungreina (náttúrufræði, eðlisfræði
og efnafræði) á skyldunámsstigi. Niðurstaða ráðstefnunnar
var sú, að talið var æskilegt að verja um 6 vikustundum ár
hvert til jressarar greina hjá börnum á aldrinum 10—15 ára.
Niðurstaða OECD-nefnda (Milano 1963 og Uppsölum
1964), sem fjölluðu um kennslu í eðlisfræði á framhalds-
skólastigi, var, að í eðlisfræði (efnafræði var ætlaður sér
tími) skyldi kenna alls um 400 kennslustundir, t. d. 3 viku-
legar stundir í 4 vetur.
í töflu I er gerður samanburður á kennslustundafjölda
á viku í eðlis- og efnafræði í Noregi, Svíjrjóð og á slandi.
Ljóst er af þessum samanburði, að íslenzkir skólar verja
mun færri stundum til Jressarar kennslu, en skólar frænd-
þjóða okkar (32). Er munurinn einkum á skyldunámsstigi.