Menntamál - 01.04.1969, Blaðsíða 62
56 MENNTAMÁL
breytingar á kjörum opinberra slarfsmanna, að pau fceru
ekki i bága við pessi lög.
Vinnutimi kennara var pá mjög óhagstœður. 1 bréfinu
til ráðuneytisins var farið fram á bráðabirgðagreiðslur
vegna óhagslœðs vinnutima:
a) Að kennsluskylda framhaldsskólakennara skyldi lækka
úr 30 stundum á viku i 25 og mismunurinn greiddur, eða
b) að greitt yrði 20°/o álag á laun, miðað við kennslu-
mánuði.
Auk pessa var boðizt, til að rœða aðrar úrlausnir, ef
ráðuneytið sœi einhverjar leiðir, sern pað leldi betri.
Ráðherra svaraði pvi, að ekki vœri unnt að verða við
þessum kröfum, en i ráði vœri að gefa út erindisbréf handa
kennurum og yrði par kveðið á um vinnutima peirra. Hins
vegar lofaði hann pvi, að kennarar skyldu eiga fulltrúa i
peirri nefnd, sem skipuð yrði lil að semja erindisbréfið. Við
pað var staðið, en erindisbréfið lá lengi i salti, og á peim
tima, gerðust margir örlagaríkir atburðir.
Krafa okkar var sterk. Þvi var aldrei haldið fram að hún
fœri í bága við launalög, ekki var pví heldur neitað að vinnu-
timinn vœri mjög óhagstœður. Auk pess höfðum við almenn-
ingsálitið okkar megin og kennarar stóðu alveg einhuga
að henni.
Um þessar mundir var vinnutími kennara í gagnfræða-
skólunum mjög óreglulegur og gat skipzt niður á 3-12 eða
jafnvel fleiri kennslustundir á dag, án þess að nokkur auka-
greiðsla kærni fyrir biðtímana, kennslu í matartíma eða
kvöldvinnu.
L. S. F. K. tók þetta mál til meðferðar í samvinnu við
S. I. B. ásamt fleiru viðvíkjandi almennri vinnutilhögun
kennara í skólunum.
Hver varð árangurinn?
2. Eftir áramótin 1960-61, komu stjórnir L. S. F. K. og S.
I. B. saman á fund til að hefja undirbúning að uppeldis-
málapingi, sem halda átti pá um vorið. Á peim fundi var