Menntamál - 01.04.1969, Blaðsíða 56
50
MENNTAMÁL
Um nokkurt skeið hafði starfað félag meðal héraðsskóla-
manna og hér í Reykjavík var til Félag framhaldsskóla-
kennara í Reykjavik. Þessi og önnur heildar- eða héraðs-
samtök kennara höfðu stuðlað að ýmsum hagsmunamálum
sinna skólaflolika og náð viðurkenningu og nokkrum ár-
angri.
Á fundi í Félagi framhaldsskólakennara í Reykjavik i
jólaleyfi 1947 var samþykkt tillaga um nauðsyn landssamtaka
hinna ýmsu framhaldsskóla og nefnd kosin til að lirinda mál-
inu fram. Við, sem í nefndi?ia vorum liosnir, rituðum svo
stjórn SÍB um málið og fórum þess á leit, að hún beitti sér
fyrir slíkum samtökum, er svo gcetu orðið deild i allsherjar
kennarasamtökum landsins. Sljórninni mun eitki hafa lit-
izt hin sundurlausa Jijörð þessara svonefndu framhaldsskóla
nógu samstæð og stéttieg til að Jiún teldi fcert að Jiafa for-
ustu um slík heildarsamtök að sinni. Varð því ur, að við
sendum út fundarboð til allra framlialds- og sérsltóla (að
HásJtóla og menntasJiólum undan skildum) og boðuðum
stofnþing. Var það haldið samkvœmt því í Menntaskólanum
i Reyltjavik um vorið i þeim forna og helga hátiðasal sltól-
ans. Framhaldsstofnþing var svo Jiáð ári siðar. Þar með var
LSFK orðið til, en þegar á slofnjjingi var þeirri ósJt og trú
lýst, að farscelast yrði Itennarastétt landsins, að hún hefði
með sér ein alJsherjar heildarsamtök, sem Jtcemu fram fyrir
hönd kennarastéttarinnar i öllum almennum sltóla-, menn-
ingar- og kjaramálum innanlands og vceru um leið full-
trúar íslenzkra kennara á erlendum vettvangi. Um Jirein sér-
mál einstakra skólaflokka mcetti svo rœða ýmist á sérstökum
fundum eða þingum þeirra. Þessi frumskoðun oJtkar byggð-
ist á þeirri trú, að svo miJtlu fleira vceri sameiginlegt öllum
kennurum en Jiitt, sem sunclur sJtildi, og einnig vceri sá
sltœruhernaður hcettulegur, að hver vœri að ota sínum tota.
EJtJti hefur þessi sJtoðun min breytzt, þótt röskir tveir
áratugir séu liðnir. Sundrungin er og verður versti óvinur
innan herbúða. Það þyrftu opinberir starfsmenn að sltilja