Menntamál - 01.04.1969, Blaðsíða 59

MENNTAMÁL
53
Á þessum árum höfðu opinberar álögur og dýrtíð stór-
um aukizt. Samtök opinberra starfsmanna höfðu hafið sam-
stillta launabaráttu, og 1950 ákveður stjórn LSFK að kasta
glófanum og taka virkan þátt í þeirri baráttu. Er þér
minnisstæð nokkur sérstök orusta í þeim málum?
Margt er minnisstœtt úr launabaráttu, en þar naut ég
œtíð, að öllum öðrum ólöstuðum, skarþskyggni og liœfileika
varaformannsins, Sigurðar Ingimundarsonar, en við fórum
oftast saman lil fundar við þá, sem fjármálanna gœttu eða
launin skömmtuðu. Líklega ber liæst frá þessum tíma, er
viðurkennt var, að árlegt starf kennara næði yfir fleiri vik-
ur en skólavisl nemenda. Það varð því launabót e?i einnig
framför í skólamálum, er framhaldsskólakennarar fengu
bætt einutn greiðslumánuði við árlegan skólatima nemenda
viðkomandi skóla. Fullur sigur verður þá fyrst fenginn, þeg-
ar hætt verður að lelja sumarleyfi kennara til hagsbóta, þar
sem hann geti notað það t.il að afla sér tekna. af annarri
vinnu.
Á áratugnum 1950-‘60 gerast stórkostlegar framfarir í
skólamálum þjóðarinnar og L.S.F.K. lætur þar rnarga
hluti til sín taka. Telur þú eitthvað öðru fremur rnikil-
vægt, sem I,. S. F. K. átti hlutdeild í að náði fram að
ganga?
Sjálfsagt mætti reyna að tína hér eitt fram öðru frem-
ur, og þá helzt, ef meta skyldi hversu okkur tókst að vinna að
þessum málum. Ég vil þó ekki nefna neitt sérstakt skólamál
öðru veigameira frá þessum árum. Við, sem sköpum söguna,
eða lifum hana, erum ekki réltdæm um gildi atburðanna.
Ég held hins vegar, að höfuðmark okkar liafi verið meiri
menntun kennarastéttarinnar, svo að skólarnir yrðu betri.
Þess vegna áttum við drjúgan þátt i fjölmörgum námskeið-
um og ýmissi tillögugerð um bœtta menntun framhalds-
skólakennara og allrar kennarastéttar landsins.
Þótt ég reyni hér að vera hæverskur um mat á verkiim
okkar, þá hygg ég, að við þurfum ekki svo mjög að bera