Menntamál - 01.04.1969, Blaðsíða 21
MENNTAMÁL 15
Nefndin telur, að róttækar breytingar þurfi bæði að gera
á námsefni greinanna og kennsluháttum.
Eins og greint var frá í 2.1, telur hún, að megintilgangur
kennslu í eðlisfræði og efnafræði fram til 16 ára aldurs eigi
að vera að búa nemendur undir líf og störf í hinu marg-
brotna tæknivædda þjóðfélagi vorra daga.
Nefndin telur, að þessu verði bezt náð með því að láta
nemendur kynnast sem mest af eigin raun þeim fyrirbærum,
sem þessar greinar fjalla um og því samhengi, sem ríkir
milli þeirra. Leggja ber megináherzlu á grundvallaratriði
greinanna og að hvetja nemendur til sjálfstæðra athugana,
fremur en láta þá læra utan að einhver lögmál. Nemendur
ættu að kynnast því, hvernig tilraunum er beitt til að öðlast
vitneskju, hvers konar tilraunir eru nauðsynlegar, hvernig
niðurstöður þeirra eru túlkaðar og þær smám saman dregnar
saman í lögmál og myndir. Nauðsynlegt er, að nemenda-
tilraunir og sýnikennsla séu snar þátt ur í náminu, og nem-
endur séu síðan látnir leita að reglu í niðurstöðum tilraun-
anna og tengja þær fyrirbærum í umhverfinu. Þótt eðlis-
fræði og efnafræði verði ekki kenndar án slíkra tilrauna,
má ekki einskorða sig um of við þær í kennslunni, heldur
verður eirmig að leggja áherzlu á þátt hugsunarinnar. Mörg
fyrirbæri verður að ræða með hugsunina eina að vopni, án
beinna athugana, enda hefur þessi rannsóknaraðferð skapað
mörg hin markverðustu atriði greinanna.
Gæta ber samræmis við nám í stærðfræði. Eins og stærð-
fræðin eru kennd í skólum hér á landi, hefur eðlisfræðin
ekki þann stuðning af henni, sem eðlilegt hlýtur að teljast.
Nú er hins vegar hafin tilraun til að bæta reikningskennslu
barnaskólanna, og mun það væntanlega auðvelda mjög bætta
kennslu í eðlis- og efnafræði.
Þessi sjónarmið vill nefndin leggja til grundvallar við
endurskoðun námsefnis og kennsluaðferða, og hefur hún var-
ið miklum tíma til að ræða þessi grundvallaratriði.
Það var lengi efst í liuga hennar, að hagkvæmast væri að