Vorið - 01.03.1970, Síða 10

ég mér aðeins eina ósk: AS eignast
Svartar fjaðrir. Ég kunni utan að kvæð-
in „Bniðarskórnir“ og „Hrafnamóðir-
in“ og hafði skrifað þau upp eftir öðr-
um. Mig langaði til að læra fleira af
kvæðunum. En paib'bi neitaði mér um
að kaupa hókina. Mér fannst það ósann-
gjarnt þá, en nú skil ég hann foetur. Harm
sagðist skulda í verzluninni og ekki
biðja um annað en nauðsynlegt til mal-
ar. Við vorum fátæk og foækur voru
taldar munaðarvara, sem hægt væri að
komast af án.
Þegar ég ikom heim, kastaði ég mér
upp í rúm og hágrét. Mér þótti svo sárt
að fá ekki þessa ósk mína uppfyllta al-
veg eins og þér áðan, þegar þú fékkst
ekki að sjá myndina.
— Nú finnst mér ég skilja þig, amma
mín.
— En sagan er ekki búin. Sumarið
leið og haustið og fram að jólum. Ég
hafði enga von um að eignast bókina.
En pabbi og mamma höfðu ekki gleymt
mér. Þegar ég opnaði jólabögglana mína
á aðfangadagskvöldið, þá voru Svartar
fjaðrir innan í einum bögglinum. Þau
vissu, að það var það bezta, sem þau
gátu gefið mér.
Ég var Ijóðelsk og lærði bókina að
mestu leyti. Þá um ikvöldið lærði ég
fallega kvæðið „Jólaikvöld“. Enn kann
ég flest þeirra.
Nú eftir öll þessi ár, finnst mér engu
skipta, hvort ég fékk ibókina um sumar-
ið eða um jólin.
Eins er það með þig, væna mín. Það
skiptir engu máli þó að þú sjáir ekki
þessa mynd í dag. Þú færð bráðlega að
sjá ein'hverja aðra áþekka mynd. —
Svona hefur nú lífið kennt mér að líta
á daglega atburði.
— Er svona gaman að ljóðum,
amma?
— já, það er reglulega gaman að
þeim. Viltu iheyra fyrstu vísuna úr Jóla-
kvöld? Hún er svona:
Nú skal leika á langspilið veika
og lífsins minnast í kveld,
hjartanu orna við bljóma forna
og heilagan jólaeld,
meðan norðurljós kvika og blástjarnan
blikar
og boganum mínum ég veld.
— Já, það er satt. Þetta er falleg vísa.
Áttu ennþá Svartar fjaðrir, amma?
— Ég hef hana hérna í bókahillunni.
Amma rís á fætur og réttir ungu stúlk-
unni bókina. Hún les í henni nokkra
stund en segir svo:
— Aldrei hef ég álitið að gaman væri
að kvæðum. En mér finnst þessi kvæði
falleg.
— Þarna sérðu, væna mín, að það er
gaman að íleiru en kvikmyndum. Og
eitt 'hafa kvæðin fram yfir myndina. Ef
þú lærir kvæði, verður það ævilöng eiga-
En ómerkileg kvikmynd gleymist fljott.
— Nú skil ég, amma, að þú skældir
út af bókinni.
— Já, það er gott. Og þó að ég eigi
ennþá erfitt með að skilja þetta pop
og þessa hippa — þá veit ég að tímarn-
ir eru breyttir — og ég held, að við lær-
um að skilja hvor aðra — ef við reyn-
um.
E. Sig.
6 VORIÐ