Heima er bezt - 01.12.1965, Síða 25

eiginlegt þessum tveim stöðum sem hún átti eftir að lifa
og heyja líf sitt á. Það var fegurðin.
Bæði á Breiðabólstað og Kiðjabergi var og er töfr-
andi fegurð, sem er mikilsverð fyrir alla sem vilja og
geta notið uppsprettu hennar.
Þegar eftir að móðir mín fluttist að Kiðjabergi hóf-
ust störf hennar þar, er áttu eftir að standa þrotlaust í
tæp 68 ár.
Á næstu 8 árum eignaðist hún öll sín 6 börn, en þau
eru:
Guðrún Sigríður, f. 23. sept. 1887; Skúli, f. 11. sept.
1888; Steindór, f. 25. sept. 1889; Jón Ólafur, f. 8. okt.
f 1890; Halldór Gísli, f. 20. sept. 1892; Ingi, f. 19. ágúst
1894.
Á öðru ári eftir að hún giftist varð hún fyrir þeirri
þungu raun, að eiginmaður hennar veiktist af liðagigt
og var rúmfastur um hríð. Enda þótt hann næði all-
góðri heilsu og háum aldri, varð hann vart jafn góður
eftir hina hörðu legu.
Sama ár, í des. 1888, varð hún fyrir þeirri djúpu sorg
að missa skyndilega föður sinn, aðeins 63 ára. Árið 1893
dóu tengdaforeldrar hennar og á þeim áratug dó margt
2'amalmenna á heimilinu.
Eftir að ég man verulega eftir móður minni, varð mér
snemma Ijóst, að hún var hinn góði andi heimilisins er
vakti yfir öllu og öllum. Hún gætti þess ætíð að heim-
ilisfólkinu liði sem bezt og vel væri gert við það, enda
hafði hún ráð á því og oftast var nóg af öllu, eftir því
sem þá gerðist. Eiginmanni sínum var hún ástúðleg og
vakti yfir því að allt væri í röð og reglu. Þó var ef til
vill mest um vert, hve hugsun hennar og gerðir voru
háðar börnum hennar og velferð þeirra. Hún vildi af
fremsta megni vera öðrum til góðs og gerði mikið gott,
enda var ekki vanþörf á því, því margir áttu bágt og
við marga erfiðleika var að stríða. Ég hef varla verið
nema 7—8 ára, er ég var að brjóta heilann um það,
( hvernig fólkið færi að, ef hún mamma væri ekki. Hún
fylgdist með öllu, bæði úti og inni og gætti þess ávallt,
I er mikið var í húfi með hirðingu á heyi, að gera enn
betur, en ella, við fólkið með aukakaffi og brauði.
Heimilið var fjölmennt bæði vetur og sumar og oft-
ast bæði börn og gamalmenni. Mun móðir mín hafa
alið upp nærri 20 börn, að meira eða minna leyti. Fjöl-
mörg voru og þau gamalmenni, sem dvöldu þar árum
saman og hlutu þar hinnztu hvíld.
Oft var mjög gestkvæmt og dvalargestir á sumrum.
Móðir mín las stöðugt húslestra og passíusálma og
þótti lestur hennar fagur og eftirminnilegur. Hún hafði
milda og fagra söngrödd og lék á orgel. Var hún um
hríð forsöngvari í sóknarkirkju sinni og lánaði orgel sitt
kirkjunni, til að reyna með því að örva kirkjusókn.
Hún stofnaði kvenfélag í sveitinni og var lengi for-
maður þess og á ýmsan hátt reyndi hún að efla og
styrkja allt sem miðaði til gagns og nytsemdar fyrir
byggðarlagið.
Faðir minn var hreppstjóri í 42 ár og lengi sýslu-
Frú Soffía Skúladóttir og brœður hennar.
Kiðjabergshjónin ásamt börnum sínum.
Kiðjabergshjónin, ásamt börnum sínum og Guðrúnu móður
Soffiu og heimafólki.
Heima er bezt 449