Heima er bezt - 01.12.1965, Síða 37

vættir og álfar til fjallanna. Við slepptum hendinni af
mannfólkinu, því fór sem fór.
ÁSLAUG: Ég mun kenna þér alla þá kynngi, sem ég
veit. Hún er ást til alls, sem lifir. Eg vona að kóngs-
dóttir vilji skírast.
MJÖLL: Suðræna trúin króknar í nepjunni norður hér.
ísinn var aldrei skírður.
ÁSLAUG: Og hjartanepjan er heiðin dyggð!
MJÖLL: Fáðu mér bréfið þitt, ég færi það föður mín-
um. í því munu vera lögð leyniráð, til að koma
mennsku stúlkunni undan hefndum hans.
ÁSLAUG: Kala mundi höndin, ef hún kæmi svo nærri
þér.
MJÖLL: Kveif! (Kallar út.) Svartur og þið sveinar,
komið mér til hjálpar.
(Svartur og tveir álfasveinar koma inn.)
SVARTUR: Hvað er á seyði? Er kóngsdóttirin hrædd?
Hvaða kerling er þetta?
(Áslaug dregur hring í kringum sig á gólfinu með sprot-
anum. Álfarnir fara aldrei nær henni en að hringnum.)
jMJÖLL: Svartur! Sæktu bréfið, sem hún heldur á.
SVARTUR: Ég skal koma bréfinu fyrir þig, bezta!
ÁSLAUG: Sá fær það, sem sækir það til mín.
SVARTUR (kemur nær Áslaugu og stígur á hringinn,
tekur utan um fótinn með hendinni): Hann er heitur
hringurinn! Því fuðra þær ekki upp fjalirnar? Þú
hefur kveikt í þeim með kynjaraftinum.
HEIÐBLÁIN: Nú er bjart í stofunni frammi. Þangað
má sjá. Þessir tveir menn vilja Liljurós mein.
jMJÖLL: Sveinar! Fiðrið þið elzta manninn og yngsta
undir nefið með fjöðrunum í húfunum ykkar, svo
þeir ráði sér ekki fyrir reiði.
ÁLFASVEINARNIR: Hí, hí, hí, hí. (Þeir fara.)
HEIÐBLÁIN: Því reitir þú húsráðanda og Liljurós til
reiði?
jMJÖLL: Ef þcir reiðast, rekur húsráðandinn hinn á
braut. Þá náum við Liljurós í nctið og eigum hann
cftir það.
HEIÐBLÁIN: Ekki sá ég svo Iangt fram.
jMJÖLL: Leggðu Áslaugu álfkonu til bana mcð rýtingn-
um. Faðir minn gefur þér frelsi.
SVARTUR: Frelsi er mér fánýtt, ef það er eitt saman.
Ég vil fá konungsríkið liálft og kóngsdóttur mcð.
MJÖLL: Kóngurinn gcfur frelsi, Hornstrandir og mig
liálfa. Ég hálf cr nóg, hugsa ég.
SVARTUR (við sjálfan sig): Öll væri hún ekki góð.
Helmingurinn væri kappnógur djöfull að draga.
Hálft cr bctra cn hcilt, ef allt cr illt. (Við Mjöll.)
Láttu álftina synda yfir að mínum bakka. (Svartur
gengur hinum mcgin við Áslaugu, en Mjöll nær sín
megin.)
ÁSLÁUG: Illt vcrk vinna álfasveinarnir, MjölL Þeir
reita fólk til rciði.
(Álfasvcinarnir koma inn og ganga til Mjallar.)
1. ÁLFASVEINN: Sko hvar Jón er rekinn burtu, svo
rciðir urðu þeir.
SVARTUR: Við völduin því. Ha, ha, ha, ha, ha, ha!
ÁLFASVEINARNIR: Hí, hí, hí, hí, hí, hí, hí, hí, hí.
(Meðan þeir hlæja, leggur Svartur nokkrum sinnum til
Áslaugar með rýtingnum, en nær ekki til hennar. Þegar
hún lítur við, felur hann hnífinn fyrir aftan sig.)
ÁSLAUG: Þú situr á svikráðum við mig, þræll. Hverju
heldur þú á?
SVARTUR: Það er hrafnsfjaðrarpenni, sem ég skrifa
með á skinn.
ÁSLAUG (snertir handlegginn á honum með sprotan-
um, en hann sýnir sársauka. Rýtingurinn dettur á gólf-
ið, og Svartur tekur hann upp og slíðrar hann: Og
blekið er blóð.
MJÖLL: Gættu þín fyrir galdrasprotanum.
SVARTUR: Það er argasti lurkurinn í Álfheimum. Þar
er kvæðið um kveðið:
Ég sá það síðla á kveldi,
að Lobba kom með lurk í greip
frá Lundúnaveldi.
jMJÖLL: Hugsaðu mál þitt, Áslaug álfkona. Ef þú legg-
ur bréf þitt á gólfið, getum við krakað því til okkar
út fyrir hringinn með krókstaf eða hrífu.
ÁSLAUG: Nú liggur hún vinkona mín ein, sem dó í
dag. Komi ég bréfinu í hennar hendur, þá getur ekki
álfakonungurinn sjálfur sótt það þangað. Víkið til
hliðar! (Hún lyftir sprotanum. Álfarnir hopa til
beggja handa. Áslaug fer.)
MJÖLL: Sveinar! Þessum sprota verðið þið að ná, og
færa hann föður mínum, undir eins og hún leggur
hann af sér.
1. ÁLFASVEINN: Það má takast í myrkrinu í kvöld,
þá sér hún okkur ekki.
iMJÖLL: Þá höfum við eitt ráð eftir; álög og áhríns-
orð. Óheill! Óheill! Verði þér illt, sem nú er, og
verra þó.
SVAR 1 UR: Óheill, óheill sé yfir bæ þessum.
ÁLFASVEINARNIR: Óheill, óheill. (Þau fara.)
ÁSLAUG (gengur yfir leiksviðið): Hér sé lán, hér sé
friður. Gæfan byggi bæinn. (Fer.)
Þessi þáttur um Indriða Einarsson verður ekki lengri
að sinni, en líf hans og lífsstarf væri nóg efni í stóra bók.
Síðustu áratugina sneri hann sér algjörlega að ritstörf-
um og þýddi mcðal annars mörg leikrit eftir Shake-
spearc. Af frumsömdum leikritum I. E. er Nýjársnótt-
in þekktust, en auk hennar eru: Dansinn í Hruna, Skip-
ið sekkur, Sverð og bagall, Síðasti víkingurinn og Hell-
ismenn. Af þýddum leikritum eru þekktust: Víking-
arnir á Hálogalandi eftir Ibsen, Ævintýri á gönguför
eftir Hostrup og Kinnarhvolssystur eftir Hauch.
Indriði Einarsson hafði sterka trú á því góða í eðli
mannsins. Lífsglcði hans og bjartsýni var fágæt og lífs-
þróttur og lífsfjör óvenjulegt.
Þeim manni var gott að kynnast.
Stefán Jónsson.
Heima er bezt 461