Heima er bezt - 01.12.1965, Qupperneq 32

Indverskt tré. Heil hersveit gceti staðið í skugga þess.
fuglum. Hornleikara flokkar spila þar á sunnudögum,
og þar eru allskonar veitingahús, og baðhús, því garð-
urinn er við sjóinn, og hér er aldrei ofkalt að synda og
svamla í sjónum.
Svo vona ég að þið látið mig vita, hvernig fólk lifir
nú á Fróni. Veðrið er náttúrlega hið sama og landið,
en fólkið breitist. Ef þið væruð komnar hér, væri ánægja
fyrir mig að sýna ykkur um kring.
Með bestu óskum til ykkar allra frá ykkar gamla
frænda.
G. Goodmann.
Þetta bréf skrifar Gísli til bróðurdætra sinna Magða-
lenu og Sigríðar, þegar þær voru urn fermingaraldur.
Kalilúa Kóna 22. des. 1924
á eyjunni Hawaii.
Kæri bróðir. Ég skrifaði tvívegis en sendi ekki, allt
um ýmislegt er ég hélt að inntresseraði þig ekki. Ef ég
man rétt, var það 22. des. sem ég skrifaði og sendi síð-
asta miða, þitt bréf fékk ég í apríl 1923. Ég hefi verið
meira og minna lasinn af gigt, og svo á ég bágt með
augun, ég verð að brúka staf, mest af tíðinni, ég keypti
vegabréf í vor s.l. en hætti við ýmsra orsaka vegna,
kostnaðurinn og lasleiki minn hélt mér til baka. Mig
vantaði 300 dollara á þriðja plássi til íslands, eða nær
þeirri upphæð. Það er samt oft sem loftsbreiting hjálp-
ar fólki, ef ekki hefir verið hér í mörg ár, en hringferð
blóðsins í mínu sjúkdóms tilfelli er ofsein að breita til
því mér er kalt á útlimum hér að morgni dags, þar til
sólin vermir allt upp. Ég er á fótum vanalega kl. 4Vi—5.
Ég var í fáeina mánuði hjá kunningja mínum hér norð-
austan á eyjunni, en þar var of dampað loft, svo ég varð
að fara þaðan, n.l. varð verri, svo var mér sagt um þetta
pláss sem væri það þurrasta á eyjunum, og heitasta, svo
ég hefi verið hér í 3 vikur og finn mig töluvert betri.
Eg þekki enga sál hér, svo enginn er til að ónáða mig.
Ég fékk autt hús á sjóarbakkanum frá manni er á pláss-
ið, en það er notað sem fiski stöð, en nú eru nrenn hans
í túr, og enginn til að líta eftir húsinu, svo ég þarf ekki
að borga neina leigu á meðan fólldð er í burtu. Ég sé
að fólk tekur ekki vatn hér án leyfis, það eru tvö kör
sem taka 6000 gallon, á lóðinni eru 2 gömul hús, bátar
og net etc. Einn vegur til að fá vatn, er að hirða hvern
dropa er fellur á járnþökin, sem er nú eigi oft. Svo er
uppspretta í flæðarmálinu er nota má um fjörur, til
þvotta o. fl., en er of salt til drykkjar, samt verða ali-
dýr að komast af með það. Þetta er lítið þorp á vestur-
strönd eyjarinnar, skýlt að norðan og austan af fjöllum,
svo N.austan staðvindurinn blæs hér ekki, aðeins haf-
gola að vestan á daginn en kyrrt að nóttu til. Ég sé sól-
ina síga í hafið útum bakdyr hússins kl. 5 eða svo um
fyrstu daga ársins. Ég fer í sjóbað að nóttu til, það hefir
hjálpað mér. Sjórinn er um 80 stig Farinhet, nótt og
dag mældur í pollum á hraunhellunum rétt hjá húsinu,
allt er hér brúnt og graslítið og aðeins þyrnitré og fá-
ein Kókus pálmatré lifa hér. Hér eru fáeinar sölubúðir
ásamt lendingarstað fyrir flutningaskip frá Honolulu
er koma vikulega hingað, með vörur, fólk o. fl. Aðal-
bygðin er upp í halla fjallanna, nógu hátt til að fá nægi-
legt regn. Ég var þrjá daga þar uppi, en gat engan kofa
fengið, allt fyllt með fólki er tínir kaffi, því nú er þess
uppskerutími, og prísinn betri, 25 cent á pundið hreins-
að. Vinnufólkið fær 1 dollar fyrir að tína 100 punda
sekk. Sumt er fært um að tína 3 sekki á dag það allra
fljótasta. Það notar 5 feta tröppustiga, er það tínir ber-
in af trjánum. Trén eru um 8—10 feta há, sem hrísrunn-
ar um allt. Plöntulíf er fullkomnast hér, engir stormar
og aldrei ofjmrt. En komi hraunflóð þá sópast allt burtu.
Ég sá nýja flóðið sem rann fyrir 5 árum. Það leit út
sem storknað stálbik en aðeins 300 fet á breidd, það
eyðilagði töluvert af fínu timbri er varð á vegi þess. Ég
býst við að fara til Honolulu í byrjun ársins, því hér er
ekkert að hafa utan góða útsjón og svo loftið, og allt
dýrara en í bænum. Og svo engir hvítir menn hér, að-
eins frumbyggarnir og svo Kínar, sem hafa sölubúð-
irnar, en héraðið er mjög fagurt.
Ég hefi engar gildar afsakanir, að ég hefi ekki sent
bréfin er ég skrifaði löngu síðar, ég hefi samt meira en
nógan tíma, utan hvað ég er sjóndapur og farinn að
gleyma málinu, þar ég sé eða heyri enga íslendinga eða
sé bækur eða blöð á því máli. Það eru nú tíu ár síðan ég
hefi heyrt íslenzku, eða rétt fyrir stríðið. Þá var ég í
Victorí B. C. Nú þá þetta er í þriðja sinn er ég skrifa
læt ég bréfið fara. Mig langaði vissulega til að fara heim
ef mér hefði verið mögulegt. En ég varð að reikna með
ferðina til baka, þar lítil líkindi eru til að ég geti lifað
yfir veturinn á Fróni. Ég þakka þér þitt fróðlega bréf.
Pólitíska ástandið hér er sama og hjá ykkur, alla vant-
ar eftirlaun og stjómarstöður hvað lítil sem launin eru.
Herra Bergmann er þú minntist á mun hafa verið höf-
undur bréfsins, þú getur sagt honum að öll stríðs vel-
megun sé löngu á enda hér, utan sá arfur að allt er nú
tvöfalt og þrefalt dýrara en var, verð á öllum nauðsynj-
(Framhald á bls. 469.)
456 Heima er bezt