Æskan - 01.04.1969, Síða 11

Knimmaliöllin
Krummi hefur veriS mikið á dag-
s^rá hjá börnunum að undanförnu í
sarribandi við barnatíma sjónvarps-
lns- Nú bjóðum við upp á skemmti-
le9t ævintýri um krumma, eftir Björn
Daníelsson skólastjóra. Myndir í bók-
ina gerði Garðar Loftsson.
í lausasölu kr. 44.00. Til áskrif-
ent|a ÆSKUNNAR kostar bókin að-
eins kr. 30.00.
15 ævintýri
Litla oé Stóra
. Nér hefst útgáfa á nýjum mynda-
s°guflokki, sem mun eiga eftir að ná
n'nklum vinsæidum. [ þessu fyrsta
®ni af þessum myndasöguflokki
^SKUNNAR birtast 15 skemmtileg
^vintýri þeirra félaga Litla og Stóra,
®n fyrir nokkrum árum voru þeir
liM arnir fastir gestir á slðum ÆSK-
NNAR. Kaupið eintak strax svo þið
ei9ið flokkinn frá byrjun. Næstu bæk-
r 1 þessum flokki eru væntanlegar á
Þessu ári.
* lausasölu kr. 48,40. Til áskrif-
nda ÆSKUNNAR kostar bókin að-
®lns kr. p4,00. ÆSKAN gefur ekki út
annað en úrvalsbækur.
Ólafur Þorvaldsson:
Saga gamla
mannsins. p
IÐ vorum á leið heirn af engjunum, gamli maðurinn og ég. Þeir, sem
með okkur voru, voru komnir eitthvað á undan. Við létum hestana fara
fót fyrir fót. Haustmyrkrið var að síga yfir. Allt var kyrrt og hljótt í liaust-
blíðunni, svo sem haustkvöldin geta bezt verið.
Ég man ekki hvernig á því stóð, að gamli maðurinn sagði mér þá sögu, sem
ég ætla að reyna að segja lrér. Ég man hana enn í aðaldráttum, þótt fimmtíu
ár séu liðin síðan hann sagði mér hana. Söguna sagði hann mér þannig og
nefndi hana:
ÞEGAR ÉG TÝNDIST
Það var á túnaslætti, líklega fyrstu dagana í ágústmánuði. Ég hef líklega
verið á áttunda árinu. Undanfarna daga hafði verið góður þurrkur og því á
túninu mikið af heyi, sem fólkið var að raka saman og binda í bagga, sem
reiddir voru á hestum heim að heyhlöðu eða heygarði. Faðir minn teymdi
hestana heim og gekk með lestinni. Þegar farið var með lausa hestana aftur
til fólksins, lyfti faðir minn mér upp á einn þeirra og sat ég ofan á reiðingn-
um. Þetta fannst mér ákaflega gaman, og vildi ekki sleppa nokkurri ferð.
Einu sinni þegar við komum lil fólksins, tók einhver eftir því, að stór
kúahópur, bæði okkar kýr og kýr frá næstu bæjum, kom labbandi úr högunum
og stefndi til mýrarinnar, sem lá niður frá túninu, en mýrina átti að slá, þegar
búið væri að slá allt túnið. Mýrina varð því að verja öllum skepnum, alveg
eins og túnið.
Svæði það, sem kýrnar stefndu til, var nefnt Grafir. Þar hafði verið grafið
eftir mó, sem var þurrkaður yfir sumarið og honum brennt á veturna, til þess
að sjóða við matinn. Þessar grafir voru flestar mjög djúpar og stóðu á sumrin
liálf- eða alfullar af vatni. Þær voru því mjög hættulegar öllum skepnum og
einnig mönnum, einkanlega börnum.
Ég var vanur að reka skepnur úr mýrinni og þekkti því grafasvæðið, vissi
að það gat verið hættulegt væri óvarlega farið þar um. Allir á bænum, eink-
um þó hún mamma mín, voru búnir að vara mig við þessum gröfum, og ég
hef víst lofað öllu fögru. Þó var það svo, að gaman hafði ég af að leggjast á
bakka grafanna og horfa á litlu fiskana í vatninu. Þeir voru svo skrítnir og
187